Dallas

[Kubeł1001]

Zohan666

Nie wiadomo kim oni są, ani jakie w ogóle mają zamiary, ale walczenie z nimi jest złym pomysłem. Tym bardziej, że jest to duża grupa posiadająca CKM’y. Nadal stał w pokoju i czekał na jakiś rozwój wydarzeń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozwój wydarzeń był taki, jak mogłeś się spodziewać: Motocykl wrócił, a z nim reszta pojazdów, które zaczęli opuszczać najróżniej ubrani ocaleli, każdy miał jakąś broń białą, od noży, przez pałki, po klucze francuskie, na kijach baseballowych kończąc. Większość miała też broń palną, głównie pistolety i rewolwery, nieliczni dysponowali także obrzynami.

[Kubeł1001]

Zohan666

Od razu podstawił jakieś krzesło pod klamkę, jeżeli te drzwi otwierały się do wewnątrz pokoju, a jeżeli nie to je po prostu zamknął i stał z rewolwerem wycelowanym w drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podstawienie krzesła sprawiło, że, przy słowach zdziwienia i bluzgach, ludzie nie mogli wejść do środka, więc spróbowali owe drzwi wyważyć.

[Kubeł1001]

Zohan666

Odsunął się w bok parę kroków, aby przypadkiem nie dostać jakąś kulką, i powiedział głośno:
‐ Czemu do ku*wy nie zapukacie w te drzwi, tylko tak napi**dalacie w nie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ej, słyszałeś? ‐ zapytał jeden z mężczyzn.
‐ Nie, kuwa, ogłuchłem. ‐ odparł tamten i krzyknął: ‐ Kim jesteście i po kiego chja tam siedzicie?

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Równie dobrze mógłbym was zapytać o to samo. Kim jesteście i skąd przybywacie?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeśli nie jesteście żadnymi zakapiorami to nie macie się czego bać, my też gramy tu tych dobrych. Jesteśmy najemnikami, przeszukujemy okolicę w poszukiwaniu łupów i ocalałych, odstrzeliwujemy też potwory, bandytów i inne ścierwo. Pracujemy dla takiego jednego gościa, który daje nam wyżywienie i zakwaterowanie, mieszka na ranchu, niedaleko stąd.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Skąd mam mieć pewność, że jesteście akurat z tego rancho i go nie puściliście z dymem po drodze?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie masz, w tym cały urok nawiązywania relacji podczas apokalipsy: Ufasz lub giniesz. Ewentualnie ufasz i giniesz.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Ewentualnie ty giniesz i reszta twojej ekipy również. Zrobimy tak: wyjdę z opuszczoną bronią, a wy nie będziecie we mnie celować, pasi?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jeden gwałtowny ruch i odstrzelimy Ci łeb, a później nasramy do środka, ale tak, pasuje.

[Kubeł1001]

Zohan666

Opuścił broń, podszedł do drzwi i odsunął krzesło spod klamki. Następnie uchylił lekko drzwi, aby zobaczyć ludzi z którymi rozmawiał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Rozmawiałeś właściwie tylko z jednym, był nim postawny mężczyzna wyglądający Ci na rodowitego Meksykanina, odziany w najróżniejsze elementy garderoby, bandanę i kamizelką taktyczną, które były dość zadbane, podobnie jak jego wąsy i bródka.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ No, co teraz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Miałeś wyjść z opuszczoną bronią, więc ku*wa wyjdź z opuszczoną bronią, a nie gapisz się na mnie przez szparę w drzwiach.

[Kubeł1001]

Zohan666

Wyszedł z opuszczoną bronią.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mężczyźni, bo było ich dwóch, jak domyśliłeś się po początkowej wymianie zdań, widząc to, wywiązali się ze swojej części umowy i nie zastrzelili Cię.

[Kubeł1001]

Zohan666

‐ Można porozmawiać z kimś kto dowodzi tą grupą?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ We własnej osobie, synek. ‐ odparł Meksykanin, o ile rzeczywiście nim był.