Pustynia Śmierci

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Sprawny, a nabić go można tym, co przed chwilą Ci na ladę wyłożyłem. ‐ Skinął głową na trzy, leżące przed handlarzem naboje do rewolweru. Zdawał sobie sprawę z tego, iż sprzedaje swój najcenniejszy środek obrony, ale musiał zdecydować między życiem, a muzyką, a w końcu co to za życie bez muzyki?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i schował broń wraz z amunicją do kieszeni, wyciągając do Ciebie pobrudzone smarem dłonie.
‐ No to targ dobity. ‐ podsumował, wskazując na sprzęt wzmacniający.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Dzięki, brachu! ‐ Uradowany, odebrał generator, oglądając go z każdej strony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Może trochę zakurzony, bo nieużywany, ale to dobry znak ‐ na pewno posłuży Ci dłuuugi czas, w końcu ciężko, aby szybko się zużył, prawda?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Prawda, prawda! Zaraz koło straganu przycupnął na ziemi i zaczął zapalczywie kręcić akumulatorem, by wygenerować prąd dla przetwornika gitary elektrycznej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zajęło to chwilę czasu oraz nieco energii, ale w sumie to właściwie nic, skoro masz szanse wreszcie zagrać tak, jak trzeba, prawda?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Oj tak, bracie! Podekscytowany pierwszą grą od dłuższego czasu, od razu podpiął generator do przetwornika, a przetwornik do gitary. Nie zwracając uwagi na nic, ani nikogo, oparł palce o struny i pozwolił muzyce się prowadzić. Zaczął grać, rozpoczynając lekko.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ty nie zwracałeś uwagi na innych, za to większość bywalców Gniazda Tułacza znacząco zainteresowała się Twoim występem, choć na razie starali się tego po sobie nie okazywać.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nie interesowała go widownia i oklaski, a czysta, surowa muzyka. Zaczął przechodzić do coraz intensywniejszych kawałków, raz po raz muskając struny. Wdał się w muzykę, w jej dźwięk i dryg.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Grałeś, czując przy okazji, że wkraczasz w zupełnie nowy wymiar sztuki, ale tylko do chwili ‐ ktoś klepnął Cię w ramię i cały czar prysł.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Podskoczył w miejscu, a po jego kręgosłupie przelała się fala dreszczy, gdy dotknięcie zupełnie go zaskoczyło. Odwrócił się w kierunku, z którego nadeszło klepnięcie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mężczyzna splunął na ziemię i skomentował krótko:
‐ Całkiem nieźle.
Po chwili wahania wyciągnął do Ciebie dłoń ze słowami:
‐ John, szef ochrony Gniazda Tułacza.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

// Zdjęcie nie działa. //
Dice też na moment zawahał się, nim podał dłoń mężczyźnie dłoń. Obrzucił go analizującym wzrokiem do góry do dołu, a następnie przewiesił gitarę przez plecy i wyciągnął do niego prawicę, potrząsając jego:
‐ D‐King, ziomek z gitarą. ‐ Odpowiedział szefowi w podobnym stylu co ten się przedstawił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Już działa.//
‐ I co taki brzdękajło robi na tym zapomnianym przez Boga odludziu, hę? Nie chcę mi się wierzyć, że przeżyłeś tyle sam, do tego z samym instrumentem w łapie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Co mam Ci powiedzieć? ‐ Wzruszył ramionami: ‐ Czarnuch dobrze się kryje, to i rzadko strzelają do niego. A do niedawna to nie tylko instrument miałem w łapie…‐ Stwierdził, wskazując mu wzrokiem straganiarza, któremu moment temu sprzedał broń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i pogładził chwilę swoją brodę.
‐ I masz zamiar teraz iść na zewnątrz, dalej wędrować i w końcu zginąć, zabity jak pies, bo i bezbronny? Co, gdybym miał dla Ciebie lepszą opcję?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Odchylił nieco głowę, propozycja brodacz zainteresowała go. Nie miał jednak zamiaru z miejsca zgadzać się, bez dopytania o żadne szczegóły.
‐ O jakiej “lepszej opcji” mówisz, bracie? ‐ Spytał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żarcie, dach nad głową, bezpieczeństwo… Tu, w Gnieździe Tułacza, mamy bar, grywałbyś tam od czasu do czasu. Ostatniego muzyka nam zastrzelili, także weźmiemy Cię choćby od zaraz.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Bracie, trzeba było tak od razu, biorę tą robotę! ‐ Podekscytowany, wyciągnął dłoń przed siebie by symbolicznie przypieczętować początek swej pracy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zawahał się na chwilę, najpewniej zdziwiony, że wzmianka o poprzednim muzyku, którego wynieśli z ołowiem w głowie Cię nie zraziła, ale i tak uścisnął Twoją wyciągniętą dłoń.
‐ To co? Idziemy pogadać jeszcze z szefem i witamy w rodzinie. Bo wiesz, ci z Gniazda zawsze trzymają się razem. Jak rodzina… Ta.