Pustynia Śmierci

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jak tam chcesz. ‐ odparł, wzruszając ramionami. ‐ Zaprowadzić Cię tam teraz?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Ta, oszczędzisz mi później szukania. — Odpowiedział.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i ruszył do przysadzistego budynku umiejscowionego na uboczu, który wyróżniał się od reszty zamontowaniem na dachu baterii słonecznych, wiele z nich stało też na ziemi w pobliżu, podobnie jak mniejsze i większe wiatraki. Rowery, o których wspominał Ci rewolwerowiec, znajdowały się pewnie w środku.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Dobra, jedną pozycję z wycieczki mogę odhaczyć. — Stwierdził: — Dalej z pytaniami. Zakładam, że macie tu burdel? — Zapytał bez większych ogródek.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Szef zawsze mówił, że chciał zrobić z tego porządny lokal, więc nie mieliśmy, nie mamy i póki on tu rządzi, to nie będziemy mieli… I lepiej nie pytaj go o to, chyba że chcesz dostać w mordę albo wylecieć nagi za bramę, żeby błąkać się po okolicy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— No dobra, dobra, zapamiętam na przyszłość. Jak są takie zasady, to nie będę z nimi walczył. — Podniósł dłonie w żartobliwym geście kapitulacji, po czym kontynuował: —Czyli macie tutaj knajpę, siłkę i elektryka, czyli właściwie wszystko co jest mi potrzebne do życia. Chyba, że mnie jeszcze czymś zaskoczysz? —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Targowisko, mechanika, studnie, magazyny i tym podobne, ale to Cię już pewnie nie kręci, co?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Jakbyś zgadł. Nie siedzę w takich rzeczach, a targowisko już widziałem, więc obejdę się z dalszą częścią…eee…miejscoznawstwa. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

John wzruszył ramionami.
‐ Jak tam chcesz. Masz do mnie jeszcze jakiś interes czy mogę skończyć Cię niańczyć, nowy?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Nie, wszystko. Możesz iść, co muszę wiedzieć to już wiem. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

Tak też zrobił, gwiżdżąc pod nosem i wsadzając dłonie do kieszeni dżinsowych spodni, aby potem udać się w sobie tylko znanym kierunku i celu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Za to Dice udał się z powrotem w kierunku baru. Miał już pomysł na wykorzystanie czasu, który pozostał do wieczora. Wreszcie będzie miał szansę na poćwiczenie gry na trąbce bez ryzyka, że hałas przyciągnie wielbicieli umieszczania pocisków w głowie nieuważnych muzyków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bar wciąż był pusty, smutny i nudny, nawet barman gdzieś zniknął, więc masz chyba cały budynek dla siebie, aby zacząć ćwiczyć katowanie uszu swoją muzyką.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Dlatego też zaczął ćwiczyć grę, by może któregoś dnia przerodzić “katowanie uszu” w coś bardziej zdatnego do słuchania. Przyłożył ustnik nieco zmaltretowanej trąbki do wargi i próbował osiągnąć przyjemny dźwięk, który w dalszej perspektywie można by użyć do stworzenia całego utworu. Ćwiczył do czasu, aż nie usłyszał, że w budynku zaczyna przybywać ludzi albo ktoś mu nie przeszkodził.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mijały godziny, dopiero pod wieczór Hugh wrócił za ladę.
‐ Zaczynamy za jakieś pół godziny. Lepiej do tego czasu się przygotuj, zjedz coś, napij czy cokolwiek, bo nie będziesz miał za dużo przerw do rana.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— …Jasne. — Odpowiedział, nieco zbity z tropu, bo wyrwany z zamyślenia. Od razu nalał sobie nieco wody, by zwilżyć gardło przed długą nocą gry. Ostatnie czego potrzeba muzykowi to zagłuszanie gry przypadkowym kaszlem i rzężeniem. Spytał także Hugha: — A kiedy pojawią się pozostali? —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pewnie za chwilę. Ta woda na pewno Ci wystarczy?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Właściwie to daj mi jeszcze jakieś mięso, jak masz. Długa noc, trzeba coś mieć w żołądku. — Odpowiedział po chwili namysłu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jesteś wybredny czy przełkniesz cokolwiek?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— W tych czasach wybredni ludzie wąchają kwiatki od dołu. Zjem wszystko. —