Sanktum Sanktorum [ZIEMIA]

[Andreas D.]

Woj2000

-Kiedy zbierał wibranium i ja byłam przy tym obecna, miał ledwie jeden czy dwa Kamienie. - wyjaśniła spokojnie - Może przezornie szykował plan awaryjny do terroryzowania planet na wypadek, gdyby szukanie pozostsłych zajęłoby mu dłużej, niż planował? Cieżko to jednak stsierdzić. Umysł tego szaleńca jest nieodgadniony bez telepatii, a tej akurat nie posiadam.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Hm… Ja posiadam tą jakże użyteczną zdolność, ale niestety Thanos posiada zbyt potężny umysł, żeby mógł jej ulec… A… Chwila. Przyszłaś tu po coś jeszcze? Już zapomniałem.

[Andreas D.]

Woj2000

-Tak właściwie, to początkowo szukałam Mistyka. - wyjaśniła spokojnie - Xandarczyka z bandażami, jeśli wolisz. Ponoć miał być tutaj z Wongiem w bibliotece.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Mh… Jego szukasz… Tak właściwie, poszedł w głąb biblioteki. Czy wrócił? Nie wiem. Jeśli nawet przechodził, to go na pewno nie zauważyłem. - odpowiedział obojętnie.

[Andreas D.]

Woj2000

-W takim razie… pójdę go poszukać, jeśli nie masz już do mnie jakichś pytań. - oznajmiła spokojnym, uprzejmym tonem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie mam. Możesz iść jeśli chcesz. - odpowiedział obojętnie, wracając do lewitowania przy półkach z książkami i sprawdzania stanu ksiąg.

[Andreas D.]

Woj2000

-Do widzenia. - skwitowała krótko, po czym skierowała swe kroki, czy też kierunek pełzania, szukając Mistyka - osoby, do której w pierwszym względzie udała się do tej biblioteki. I z którą na pewno poprowadzi ciekawszą, a na pewno milszą, rozmowę niż z tą inkarnacją Najwyższego Czarodzieja.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

No cóż… Niestety biblioteka wydaje się być wręcz Nieskończonoa, a najmilszego rozmówcy w życiu Serpentyn wciąż nigdzie nie można ogarnąć wzrokiem.

[Andreas D.]

Woj2000

Będąc świadoma ogólnej magiczności tego miejsca, spokojnie przedziera się dalej przez wypełnione starożytnymi tekstami korytarze półek, szukając Mistyka.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Po chwili błądzenia, Serpentyn została nagle złapana lekko od tyłu za kark, a jej oczy zostały delikatnie zakryte dłoniami.
-Wiesz kto to. - szepnął jej do ucha.

[Andreas D.]

Woj2000

Domyślając się, kim może być ta wielce tajemnicza osoba, mruknęła wyraźnie, przeciągle i uwodzicielsko.
-Pewnie, że wiem, Mój Drogi. - odparła zadowolona z tego, że tak ważna dla niej osoba jest w pobliżu, po czym krótko zachichotała.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A jak tam Ci mija, kochana? - spytał się troskliwie, najprawdopodobniej lewitując i wciąż trzymając dłonie na oczach swojej łuskowatej ukochanej.

[Andreas D.]

Woj2000

-Wiesz, skarbeńku… - zaczęła wesoło, ciesząc się z faktu, że Mistyk lekko się z nią droczy - Właśnie ciebie szukałam, ale wcześniej ucięłam sobie pogawędkę z naszym nowym, innowymiarowym gościem. Nasz Doktor Strange to to nie jest, mogę przyznać.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Och… Ja też go spotkałem. Rzeczywiście, strasznie niemiły, kochanie. Nie to co ty… W każdym razie, nerwowy i trochę dziwnie się zachowuje, ale wcale nie ustępuje wiedzą naszemu gospodarzowi. - odpowiedział, głaszcząc Serpentyn po włosach.

[Andreas D.]

Woj2000

-Bądź co bądź, to wciąż jest Doktor Strange. - skonkludowała Serpentyn, ciesząc się w duchu z włosowego puciania - Muszą być do siebie podobni, racja?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No… Przynajmniej teoretycznie. W każdym razie, Doktora Strange’a nie będzie przez chwilę, ponieważ zamknął się w swoim laboratorium z kilkoma przyrządami i nie zapowiada się, żeby zamierzał w najbliższym czasie wyjść. - odpowiedział, głaszcząc ją po włosach.

[Andreas D.]

Woj2000

-Rozumiem to, skarbeńku. - odpowiedziała uprzejmie, jednak już bardziej od niechcenia, chcąc przejść do bardziej… przyjemnych rzeczy.
-A mógłbyś mi już odkryć oczy, hmm? - zapytała się wesoło, dalej stojąc jak stała.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Oczywiście, że tak. - odpowiedział łagodnie, zdejmując jej dłonie z oczu i kładąc je teraz już w całości ns włosach swojej ukochanej.
-A co masz na myśli poprzez “przyjemne rzeczy”? - spytał się zaciekawiony.

[Andreas D.]

Woj2000

Sama Serpentyn po odzyskaniu możliwości wzroku szybkim, zwinnym ruchem odwróciła się w jego stronę, po czym pocałowała go w okolice ust. W tym wypadku jednak wcale się nie śpieszyła.
-Mniej więcej o takich. - odparła uwodzicielsko, po czym cicho mruknęła na znak przyjemności.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Mistyk natomiast najprawdopodobniej gdyby umiał okazywać mimike twarzy, to właśnie by się uśmiechnął ze szczęścia.
-Jeśli tak mają wyglądać te niespodzianki, to możesz mnie zaskakiwać tyle razy dziennie ile chcesz, kochanie… - odpowiedział, przytulając się krótko do swojej ukochanej, aby następnie zacząć grzebać po kieszeniach. - Coś tu dla Ciebie mam…