Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
-Tato… Może pójdziemy już do domu?
-Tak… Jeśli chcesz…
-To wracajmy…
Tata wciąż przytulając Vergisa, zaczął iść w kierunku jego gniazdka.
A on tak siedzi sobie oszczędzając energię.
Ciekawe, czemu tata się tak nagle rozkleił?
Może dlatego, że jest miły… I wdzięczny?
Wdzięczny za uczynienie jego życia bardziej wartościowym?
Możliwe, nie jest w jego umyśle. Przytuliłsię tylko bardziej i otulił skrzydełkami.
Jak na razie ten dzień to najlepszy dzień jakiego doświadczył Vergis podczas swojego krótkiego dotychczasowego życia.
Tak, najlepszy… Ale chyba rano się rozchoruje.
W końcu to tylko dziecko, a noc była dość zimna.
Dalej się przytula.
Vergisa zaczęło kręcić w nosie.
Niekichnąćniekichnąćniekichnąć…
TRZEBA KICHNĄĆ.
Odwrócił się i kichnął.
Kichnął ogniem. Trochę go zapiekło w nozdrzach.
Lekko pociągnął nosem.
Ta… Jak nic porządny katar.
korobov
