Las Nieznandia [ZIEMIA?]

[Andreas D.]

Woj2000

-Aj, tam, aj tam. - powiedział nieco lekceważąco, po czym dodał zachęcająco - Niech pan opowiada dalej! Bo, co jak co, ale to właśnie menele są najlepszymi bajarzami. Poza tym, i tak nie mamy nic lepszego do roboty, prawda?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Drzewiarz westchnął.
-A więc… Z tego co słyszałem w tawernach od podchmielonych awanturników, to Bestiusz śpiewa swoim ofiarom w stylu… Operowym. Po co ktoś taki miałby być zainteresowany śpiewem operowym? Brzmi bezsensownie, prawda? - opowiedział spokojnie jedną z relacji pijanego podróżnika.

[Andreas D.]

Woj2000

-No, faktycznie bez sensu. - skomentował krótko - Co jeszcze? Może śpiewa o tym, co im zrobi?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No podobno właśnie śpiewa o tym. Pewnie nasłuchali się własnych jęków jak zobaczyli jelenia w krzakach i stąd takie dziwactwa w głowach mają.

[Andreas D.]

Woj2000

-Pewnie tak, było, hehe. - powiedział, z cicha się zaśmiewając - A skoro już tak rozmawiamy. Mógłbym mieć małe pytanie?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Oczywiście, pytaj śmiało. Jestem otwartą księgą. Taką z porwanymi kartkami oraz napisaną po hiszpańsku.

[Andreas D.]

Woj2000

-Aha… - odpowiedział lekko zmieszany, po czym dodał - Nieważne. Drzewiarzu, znasz może Zacharego DeMayo?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Drzewiarz przez chwilę milczał.
-Nie. - odpowiedział twardo - Ale po co Ci ten stary sędzia? Chwila… Jesteście dość podobni… - zauważył “gospodarz”.

[Andreas D.]

Woj2000

-Tak, jesteśmy. Bo to mój brat jest. - odpowiedział również nieco bardziej twardo.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Drzewiarz uniósł brew.
-Nie obraziłbyś się, gdybym na chwilę poszedł z lampą? Chciałbym dodać oleju, w składzik mam daleko. W porządku? Potem porozmawiamy o twoim bracie bardziej szczegółowo.

[Andreas D.]

Woj2000

-No jasne. Przecież żaden Bestiusz mnie w międzyczasie nie zje, prawda? - odpowiedział ironicznie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Racja. No to ja zaraz wrócę… - powiedział Drzewiarz, zabierając lampę. Po chwili zniknął, a Andy i Perydot pozostali w absolutnej ciemności, widzą tylko swoje niewyraźne sylwetki.

[Andreas D.]

Woj2000

-Perydot? Mamy może czym rozpalić ogień? Albo chociaż mamy jakieś światło na zbyciu? - zapytał, zwracając głowę w stronę towarzyszki.
W jego głowie zaś kłębiło się trochę sprzecznych myśli: dziwaczny człowiek z lampą, menele, jakiś Leszy, reakcja Drzewiarza na wspomnienie o Zacharym. Jest to wszystko dość… dziwne.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie, nie mamy nic. Musimy czekać na tego dziwaka. Trochę się go boję. Najpierw gada o jakimś czymś z wielką lampą, którą zasila drzewami z ludzi, a potem zostawia nas w absolutnym mroku, twierdząc, że schowek na paliwo dla źródło światła ma dalej. A tak poza tym… Wydaje mi się, czy coś się rusza w krzakach? - powiedziała Perydot lekko przestraszonym tonem.

[Andreas D.]

Woj2000

-Jeśli to dzikie zwierzę, to mamy, jak się obronić… - powiedział szeptem, sięgając zdrową ręką do wewnętrznej kieszeni kurtki, po naładowany wcześniej pistolet sygnałowy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-ANDY, SZYBKO, ODWRÓĆ SIĘ, TO JEST ZA TOBĄ! - krzyknęła przerażona Perydot, zrywając się na równe nogi oraz pokazując palcem na coś za plecami Andy’ego DeMayo.

[Andreas D.]

Woj2000

Andy szybko wyciągnął rękę z rakietnicą z kieszeni, po czym chyżo odwrócił się, jednocześnie gotując się do odczołgiwania się, strzału bądź ucieczki.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Za Andym jak się okazało, stoi bardzo wysoka humanoidalna sylwetka. Nie widać u niej żadnych szczegółów, tylko wielkie oczy oraz smukłą, figurę. Może mierzyć nawet dwa metry…
-Państwo się zgubiło? - spytał się RACZEJ on bardzo niskim i głębokim głosem, ale jednocześnie ze słyszalnym wychowaniem.

[Andreas D.]

Woj2000

Andy, wciąż siedząc, odruchowo wycelował w niego pistoletem sygnałowym, po czym odpowiedział z mocno akcentowanym niepokojem w głosie.
-K-ktoś ty? K-kim j-jesteś?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ja? Ja mam wiele różnych określeń. Ale ty, ktoś, kto w tych czasach zachowuje konserwatywne poglądy? Szanuję takich ludzi. Możesz do mnie mówić na “ty”. -Andy poczuł satysfakcję z łechtania jego ego i nie pomyślał, skąd ten nieznajomy może w ogóle o takich rzeczach wiedzieć.