Nowy Jork [ZIEMIA]

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

//Tak.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Powiedzmy, że…coś ważnego. -i tu wstał, chowając telefon.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kor:
Diament może ruszać w pogoń. Edward nie próżnował… Niezłą apokalipsę tu zrobił. Wszędzie są symbiontowe zombie. Niszczą, atakują zdrowych, sieją terror.
Killer:
Stan także wstał.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

Udał się w jakiś odludny zaułek.
-Wystarczająco puste. -i się odwrócił do Stana.
-Obiecuje pan, iż to, co Pan teraz usłyszy będzie pańską tajemnicą?

[Andreas D.]

korobov

Wyjęła trzecią ręką perełką i zacisnęła ją w pięści. A do Brocka strzela z samonaprawodzajacych się promieni Grungira.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Killer:
-Jeśli nie potrafię dochować tajemnicy, to nie nazywam się Stan Lee… - powiedział zdecydowanie po dojściu do zaułka w którym jest również Czerwony Diament.
Kor:
Najpierw promienie muszą wypalić dziurę w symbioncie, który zlepił Grungira.
Ani Spider-Mana ani Venoma nie widać już na horyzoncie. Widać tylko twory tego drugiego siejące spustoszenie.

[Andreas D.]

korobov

Zacżeła atakować działem sonicznym szystkie te Symbonty. Niech się Pająk nimi zajmie.
-To est zły dzień… - a elektrycznością potrktowała gluta na Grungirze.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-…jakby to zacząć…hm…-zamyślił się na moment, po czym kontynuował:
-Powiedzmy, że to z bycia pańskim fanem to była bujda. Tak samo…-i tu się jego ręka zafajczała, nieszkodliwie dla otoczenia czy kamuflażu.
-…nie jestem człowiekiem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kor:
Glut odpadł od włóczni Odyna, a w kierunku Czarnej zaczęła biec czterosobowa chmara tych symbiontów:
Wykazują odporność na broń soniczną.
Killer:
Stan Lee spojrzał się na Czerwonego, a nastepnie serdecznie zaśmiał.
-Niezła sztuczka, ale ten tekst o nie byciu człowiekiem mogłeś sobie odpuścić! - powiedział roześmiany.

[Andreas D.]

korobov

Spohrzała się na Grungira, po czym westchnęła. Postanowiła ich zabańkować. Te symbionty. Powinno na jakiś czas pomóc.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

I tu z niego znikło z niego “przebranie”, po czym się do niego odwrócił.
-Nadal jest pan taki pewny, panie Stan Lee?
//Jakby co, to Czerwony przybrał swoją męską formę o wysokości 190 cm.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kor:
Symbionty zaczęły się wściekłe miotać w bańce, ale po chwili obrały inną technikę. Zmieniły dłonie w kolce i rozpoczęły powolne, ale skuteczne przebijanie bańki.
Killer:
-No to ten… Czerwone czy zielone ludziki? - odpowiedział Stan zdezorientowany.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Żadne z tych “zielonych” czy “czerwonych” ludzików. O tym powiem kiedy indziej. Jedyne co mogę rzec to to, że zostałem tu wysłany jako pańska “obstawa”.

[Andreas D.]

korobov

-Grungir, posłuchaj… Ja wiem, że możesz mi nie ufać… Ale los tych ludzi… Oni na to nie zasłużyli… Jeśli masz wiedzę albo możliwości by ich uratować… Pomóż…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Killer:
-Obstawa… Jak jesteś moją obstawą, to czemu nawet NIE-O MATKO BOSKA, SNAJPER! - krzyknął, wskazując na sufit za Czerwonym Diamentem.
Kor:
Grungir strzelił focha i z hukiem upadł obok nóg Czarnej Diament.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

Pstryknął i Stana otoczyła bańka twarda jak…ten…
mój pindol
Czekaj, co według Czerwonego jest najtwardsze? Skała macierzysta?

[Andreas D.]

korobov

-Grungir! Co ty sobie wyobrażasz?! Dzierżył Cię Odyn, najszlachetniejszy mąż, jakiego spotkałam, mądry i szlachetny! Wiem, że nie był doskonały, jednak traktował wszystkich z szacunkiem!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Killer:
// Aha? Fajnie by było, gdyby tak mógł, ale nie może. //
Kor:
Grungir wciąż leży obrażony na gruncie i nie ma zamiaru wstać. Tymczasem Symbionty przebiły bańkę i skoczyły jednocześnie na Czarną.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

//zedytowane uwu//
-Gdzie?

[Andreas D.]

korobov

Zaczęła ataować je atakami elektrycznymi, byle je rozbić, byle wyswobodzić.
-Odyn żyje, jest w pamięci! Jednak nie m ciała, nie przyda się niematerialnemu! Jeśli chcesz krwi, mam dwa cele! Musisz mi zaufać! Ja Ci zaufałam, nicy praojciec! Teraz ty zrób to samo! Dlaczego przybyłeś do mnie, gdy Cię o to poprosiłam? Bo wiesz, że jestem godna. I kto wie, może uasię porozumeć z Odynem?!