Blok w Queens [NOWY JORK, ZIEMIA]

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

//Ah, wszystko jasne. //

Rzeczywiście, trzeba będzie udać się tu kiedyś z aparatem. Dalej przechadzała się parkiem, starając się odgonić myśli o możliwych porażkach, jakie ponieść może jutro.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hm… Racja! Lepiej skupić się na tym, jakie jutro można by odnieść sukcesy. W końcu ciastka zawsze wychodziły Jonii dobrze, więc na pewno posmakują co najmniej większości osób.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Ale jak poczęstować nimi innych? Jest to z pozoru prosta kwestia, ale w praktyce… Czy jeśli powie coś w stylu “Jestem Jonia i chciałabym was poczęstować ciastkami” nie zabrzmi to jak mowa przeprosinowa 5-latka w przedszkolu? Jak to zrobić, by wszystko wyszło na poziomie, bez Jonii robiącej z siebie idiotki albo dzieciaka?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hm… I tutaj wpadł Jonii do głowy genialny pomysł. Ona nie poczęstuje ich ciastkami jutro… Podczas gdy może poprosić wychowawczynię o możliwość zorganizowania kiermaszu z kuchnią pakistańską wszelkiego kalibru i rodzaju!

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Może nie tylko z kuchnią pakistańską, ale kuchnią różnych kultur całego świata! Tak, to byłby dobry pomysł! Możnaby go delikatnie podsunąć wychowawczyni.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

I wtedy to by dopiero Jonia wyszła na kogoś fajnego! No nie ma co, trzeba zrealizować ten plan tak szybko jak się da!

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Może nawet jutro zaproponuje to nauczycielce? Może… Czy gdzieś w pobliżu można było nabyć koperty? Jeżeli nie znała/widziała takich miejsc, sprawdziła najbliższy lokal, gdzie kopertę mogłaby nabyć na mapie internetowej.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Hmm… Nie ma chyba żadnych przeciwwskazań, żeby powiedzieć to nauczycielce jutro?
Z tego co pamięta, to koperty były w tym samym sklepie w którym kupiła kardamon.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Ale… Ten sprzedawca tak dziwnie na nią spoglądał. Czy na pewno nie ma innych miejsc w okolicy, gdzie mogłaby kupić tą kopertę?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Może i są… Nawet na pewno są, według mapy… Ale to praktycznie 3 razy tyle drogi.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Czyli chyba nie ma wyboru. Cóż, będzie musiała to przeżyć. I tak pewnie wzrok sklepikarza był dziwny tylko w wrażeniu Jonii. Udała się owego sklepu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Zwłaszcza, że on tylko patrzył, czy Jonia na pewno patrzy w dobrym kierunku, żeby w razie czego się upewnić, że idzie w dobrym kierunku. Stoi przed drzwiami do sklepu.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Wdech. To tylko miły sprzedawca, który nie patrzy na Ciebie dziwnie. Wydech. Idziemy. Powtarzając sobie te słowa w głowie, otworzyła drzwi sklepu i weszła do środka. Od razu spojrzała w kierunku lady, chcąc dostrzec, czy sklepikarz znów będzie kierował na nią swój wzrok.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jak się okazało… No, okazało się coś bardzo dziwnego. Kiedy weszła do środka, zobaczyła zupełnie innego sprzedawcę niż wcześniej. Ten ma koszule w kratkę, jest zdecydowanie młodszy oraz ma łysinę i rudą brodę.
-Dzień dobry. - powiedział obojętnie.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Dzięki wszystkiemu co dobre! Krzyknęła Jonia w duszy. Inne sprzedawca niemalże całkowicie rozwiał jej lęk przed wygłupieniem się wobec obcego człowieka. Spokojnie udała się na poszukiwanie koperty, spoglądając co jakiś czas ukradkiem na kasjera.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

O ile obiektywnie rzecz biorąc nie miało to dużego znaczenia, to zdecydowanie poprawiło to humor Jonii i zwiększyło jej pewność siebie.
Koperty znalazła na stojaku obok lady.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Wzięła trzy. Potrzebowała jednej, ale hej - zawsze mogą przydać się w przyszłości. Razem z nimi podeszła do kasy i położyła je na ladzie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-To będzie 3$. Równo. - powiedział sprzedawca.

[Andreas D.]

Radiotelegrafista

Wyciągnęła zażądaną sumę pieniędzy z kieszeni i położyła na ladzie: – P-proszę. – Powiedziała, zająknszowszy się tylko lekko.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ten natomiast bez słowa schował pieniądze do kasy i skinął głową. Tak po prostu.