Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
-Już…d-dosyć w ż-życiu się nac-cierpiałem…
Diament przystawiła kciuk do zdrowego oka Forsterytu. -Z tego co widzę, nie dosyć.
-N-nie, NIE! -krzyknął do potęgi entej wystraszony. Bezcelowo próbuje się wyrwać.
Diament zaczyna naciskać to oko. -To zaboli tylko raz i przy okazji się czegoś nauczysz…
Szarpie się z bólu. -Z-Z-ZOSTAW!
Diament naciska coraz mocniej.
A on silniej się wierzga.
Oko Forsterytu zaczyna pękać.
Płacze z bólu i naraz krzyczy agonalnie. -Z-ZOS-T-TAW!
Diament zostawiła tylko część oka, tak, żeby widział tylko tyle ile mu potrzeba do wykonywania rozkazów.
-…J-JAK JUŻ ZACZĘŁAŚ TO SKOŃCZ TO, <u>BIAŁA GRUDO</u>! - Ojojoj, on zwyzywał w twarz Białą Diament.
-Jeśli tego chcesz…-odpowiedziała spokojnie Diament i całkiem zniszczyła drugie oko Forsterytu.
Teraz to on najzwyczajniej…płacze z bólu.
Biała Diament przykucnęła przy Fordterycie. -Zrozumiałeś swój błąd?
Powoli się uspokajał i wysilił się na gest głową “tak”.
-Czy żałujesz tego co zrobiłeś?
Kolejny gest na…tak.
-Dobrze, bardzo dobrze. Jakie są twoje uczucia wobec mnie?
-…s-strach.
-Świetnie. Masz się mnie bać.
Andrzej_Duda
