Szpital w stanie Jersey

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A i tak w tej sytuacji najgorsze jest to, że już jesteś do tego projektu zgłoszony i gdybym nagle zadzwonił i powiedział, że mają wszystko odwołać, to… Byłoby ze mną naprawdę krucho.

[Andreas D.]

Woj2000

-No cóż… mimo wszystko podejmę się tego ryzyka. - odpowiedział po dłuższej chwili zastanowienia, jednocześnie ostrożnie ważąc słowa - W końcu nadal pozostałem zwyczajnym gościem, co nie? A do tego, jak na te kilka minut zbajomości, to dobrze się dogaduje z moim… symbiontem.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Podejrzewam, że… Nie, nie jesteś już “zwyczajnym gościem”… - odpowiedział niepewnie, po czym dodał:
A więc, to się nazywa symbiont? - spytał się zaciekawiony, zapisując coś w notatniku, który wyjął z kieszeni.

[Andreas D.]

Woj2000

-Tak. Znaczy nie. - odpowiedział wymijająco, dodając klarowniej - W sensie, nie znam jego dokładnej nazwy, ale on sprawia, że on sam i człowiek zaczynają żyć w symbiozie. Czyli być symbiotycznymi organizmami. Ja po prostu skróciłem nazwę, by łatwiej było to wymówić. A do tego może nawet pasować, bo jeszcze pamiętam, jak takim terminem nazywali organizmy w symbiozie w książce od biologii mojej córki.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Hm… Jak dla mnie ta nazwa całkiem dobrze pasuje, szczerze mówiąc. Mógłbym może od ciebie “pożyczyć” ten pomysł i zgłosić go do działu naukowego?

[Andreas D.]

Woj2000

-A co to? Urząd Patentowy, by się o zgodę pytać? - zagaił ironicznie - Oczywiście, że możesz brać tą nazwę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Dzięki. - odpowiedział z ulgą, chowając notatnik do swojej kieszeni w stroju.

[Andreas D.]

Woj2000

-A do tego jeszcze wspomnę, że nie wszystkie z nich są krwiożercze. - odparł, spoglądając sobie na ponownie sprawne dzięki Havocowi ręce - A przynajmniej ja miałem szczęście takiego spotkać. Havoc jest co prawda miejscami złośliwy, ale na pewno nie jest psycholem. Tak myślę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

“Gdyby nie cześć o złośliwości, to bym tego nie zrobił.” - stwierdził Havoc, a następnie sprawił, że Doug poczuł przez chwilę znaczny ból głowy.
-Ta… A w każdym razie tego się dowiemy. Lub lepiej się w tym przypadku tego nie dowiedzieć.

[Andreas D.]

Woj2000

Czując ten ból, Doug złapał się za głowę i jęknął.
-Dobra, cofam to, co mówiłem. Jednak miły z ciebie kosmita - odpowiedział na wpół szyderczo, zaś kiedy ból mu minął, zwrócił się do ochroniarza:
-Wspominałem, że symbiont rozumie to, co mówimy?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak… A w każdym razie domyślam się, że wszystko słyszy. - odpowiedział, przyglądając się dokładnie Dougowi.

[Andreas D.]

Woj2000

-Wszystko słyszy to mało powiedziane. Ma nawet opinie na temat tego, co mówimy. Stąd ten mój ból głowy.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A więc… Lepiej żebym się w ogóle teraz nie odzywał, prawda?

[Andreas D.]

Woj2000

-Niby czemu? Nic złego przecież nie powiedziałeś. No… może poza nazwaniem jego rasy ,glutami", co on uznał za… niemiłe. Bardzo łagodnie mówiąc.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Nagle ochroniarz ni z gruchy ni z pietruchy odskoczył gwałtownie do tyłu mówiąc głośno i dość przestraszony:
-ALE MACKI Z PLECÓW TO TY SOBIE DARUJ!

[Andreas D.]

Woj2000

-O czym ty gadasz?! - odpowiedział z mieszaniną zaskoczenia i zaniepokojenia, wstając z łóżka i zaczynając rozglądać się za plecowymi mackami.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Kiedy się obejrzał, zobaczył, że z pleców wyrasta mu zakończona jak włócznia macka, wycelowana w stronę ochroniarza Douga.

[Andreas D.]

Woj2000

Widząc to, zareagował odruchowo. Szybkim ruchem rąk złapał mackę za jej niezaostrzoną część i z całej siły spróbował pociągnąć ją jak najbardziej w dół.
-KU*WA, HAVOC! - ryknął na głos - CO CI WCZEŚNIEJ MÓWIŁEM! TO SWÓJ!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Macka w odpowiedzi spłaszczyła się, spoliczkowała Douga i “schowała” się do pleców Maheswarana.
“Ble ble ble…”
Ochroniarz wygląda na zdenerwowanego w sensie zestresowania.

[Andreas D.]

Woj2000

-Jak chcesz się napidalać, to zaczekaj, aż zostaniemy agentami. Wtedy to będzie mógł se spuszczać wpieol, jak leci. - odpowiedział w sposób dla Havoca najbardziej zrozumiały: twardy i miejscami po chamsku. W przypadku agenta postąpił jednak inaczej. Zamiast się do niego zbliżać (i wywołać kolejne zaniepokojenie), usiadł ponownie na wcześniejszym miejscu i odezwał się spokojnie.
-Słuchaj… wiem, jak to wszystko wyglądało, ale uwierz mi, że z Havociem naprawdę da się normalnie współżyć. Tylko… lepiej go nie denerwować. Więc, tak na wszelki wypadek… może lepiej przeprosić za te ,gluty"?