Kolonia wydobywcza X82600
-
-
-
-
-
-
MrocznyKi zabrał głos mondry Jadeid
*Szkło metaliczne – stop metali z udziałem niemetali poddany szybkiemu schłodzeniu (rzędu 106 K/s) z temperatury wyższej od temperatury topnienia do temperatury niższej od temperatury zeszklenia. Uzyskany materiał ma strukturę nieuporządkowaną – amorficzną[1]. Szkło metaliczne wykazuje dużą rezystywność rzędu 50–300×10−8 Ω·m[2] (dla porównania rezystywność czystego srebra w t. pok. wynosi ok. 1,6×10−8, a żelaza 10×10−8 Ω·m[3]).Taśmy amorficzne wykonane ze stopów na bazie żelaza lub kobaltu mają właściwości magnetyczne przewyższające tradycyjne materiały magnetycznie miękkie stosowane w maszynach elektrycznych, takie jak stal transformatorowa czy blacha elektrotechniczna[4].
Szkła metaliczne można wytwarzać poprzez[1]:odlewanie stopu na wirujący i chłodzony wodą bęben (np. Fe-Ni)
naparowanie w próżni na podłoże ochłodzone do temperatury −196 °C (np. Cu-Ag)
elektroosadzaniePierwszy metal amorficzny (stop złota z krzemem, Au75Si25) został wyprodukowany w roku 1960 w Caltech[5]. Ten i inne metale amorficzne otrzymywane w tamtym okresie były produkowane przez ekstremalnie szybkie schładzanie (szybkość rzędu miliona kelwinów na sekundę). Z tego powodu można było produkować tylko kształty o jednym z wymiarów rzędu mikrometrów (taśmy, folie, druty, itd).
W latach 90. XX wieku odkryto stopy tworzące metale amorficzne przy szybkości schładzania rzędu 1 K/s. Umożliwiło to produkowanie kształtek o wymiarach centymetrowych.
Pierwszy komercyjny metal amorficzny został wprowadzony na rynek w roku 1992 pod nazwą Vitreloy 1 (41,2% Zr, 13,8% Ti, 12,5% Cu, 10% Ni, oraz 22,5% Be). Stop ten został opracowany przez Caltech pod egidą Departamentu Energii USA oraz NASA.
Współcześnie (2010), materiały najlepiej tworzące szkła metalowe oparte są na stopach cyrkonu oraz palladu, ale znanych jest wiele stopów amorficznych żelaza, tytanu, miedzi, magnezu i szeregu innych pierwiastków.*
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
