Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Już do tego przywykł, i teraz to na nim nie robi zbytnio wrażenia. Aczkolwiek miło by było, gdyby tego nie czuł.
Aczkolwiek, wciąż boli jak jasna cholera i paraliżuje.
Właśnie… To czeka, aż w końcu to minie.
Jak na razie wcale nie mija.
I kij. Usiadł sobie na ziemi i siedzi sobie, czekając na uśmieżenie bólu.
Pancerz nie pozwala mu siadać.
No to sobie stoi.
I cierpi katusze.
Oof.
Oof na maksa.
A może i bardziej.
Bardziej niż na maksa?
Najwidoczniej… Ale moment. Tanzanit go potrzebuje…nie może jej zawieść! Przezwyciężając ból, szuka wejścia i czegoś do rozcięcia roślinności. Coś…ostrego.
Teraz się poczuł jakby był człowiekiem i ktoś mu spalił jaja.
-JA PIER[PIP]! -krzyknął. O cholera JASNA!
KUUUURWAAAA, TEN BÓÓÓÓÓLLLLL
KTOKOLWIEK TO ROBI ZOSTANIE ZGWAŁCONY PATYKIEM I ROZTRZASKANY
A DO TEGO SPALONY!
JAK NAJBARDZIEJ
AAAAAAAA-AAA
