Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
No, gadaj se co chcesz, tyrolska dobra jest.
Jeszcze jak, co zje to jego!
Pewno. No to sobie jadł. Będzie to robić za śniadanko i obiad jednocześnie.
Podczas delektowania się konserwą, Arrow został przez kogoś szturchnięty.
O nie. O nie. O NIE. Obrócił się.
O nie.
O NIE.
Obrócił się.
Jest to ten preriokur, którego śledził.
O, cześć ptaszku. - Ulżyło mu: - Nie boisz się mnie? -
Preriokur tylko wydał dźwięk preriokura i spróbował dobrać się do konserwy.
Odkroił kawałek i rzucił mu.
Preriokur spałaszował to w sekundzie.
Co, głodny byłeś? A przecież pałaszowałeś roślinki przed chwilą. - Uśmiechnął się.
Preriokur zagdakał w odpowiedzi.
Chcesz jeszcze? -
Preriokur pokazał dziobem w kierunku za plecami Kevina.
Spojrzał tam.
W tamtym miejscu siedzi na ziemi Biały Diament w ogrodniczkach.
No i co ja Ci mówiłem o nawiedzaniu mnie? - Spytał, nie zaskoczony, a bardziej znudzony jej zachowaniem.
-Chciałam tylko zobaczyć jak żyjesz. Swoją drogą, podobają Ci się moje ogrodniczki?
No, ogrodniczki dobrze akurat Ci leżą. - Przyznał.
-Dziękuję. A więc, chcesz tutaj mieszkać do końca fizycznego życia?
Radiotelegrafista
