Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Szklaną, zamkniętą, zaparowaną gablotę z panelem obok.
Podpełzł do panelu. Hm…co my tu mamy, raz drugi, hm?
Krasnoludzkie runy na klawiaturze.
Wciskał randomowe runy na panelu aż jakieś combo pyknie i otworzy gablotę.
Nic to nie dało.
Dalej wstu…moment! Spróbował się wślizgnąć przez szczelinę w gablocie do środka.
Nie, za ciasno albo wchodzenie zajmie mu milion lat.
No to dalej wprowadza kody. Idąc na intuicję, wprowadza coś, co mu po wyglądzie przypominało “1234”.
Brak rezultatu.
To “4321”.
Nic.
Hm, hm hm… “2137”.
NIE
Dalej koontynuje randomowe kody. //gudnajt//
// gutnajt// Hm… Nic.
Zszedł z panelu i poszukał w zbrojowni za kodami.
Niczego takiego tutaj nie ma.
Dalej szuka. Może jest jakaś kartka albo wyryty wzór?
Hm… Nie, nic.
No to chwycił jakiś ma)y obiekt swoją glutowatą masą, rozkręcił się i po nabraniu pędu wypluł to w gablotę. Według obliczeń obiekt powinien zadziałać jak pocisk i rozbije szybę.
