Dom Maheswarenów

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Connie ma minę “NO SUHAJ TO NIE TAK JAK MYŚLISZ”.
-To są… To są… No… Nie wiem czy mi uwierzysz, ale to są… Kosmitki. Mieszkają na tej planecie od kilku tysięcy lat i chronią Ziemię przed na przykład takimi potworami jakie przed chwilą zobaczyłeś. Kiedyś poprosiłam panią Perłę o trening w walce mieczem i… Jakoś to poszło…-powiedziała Connie widocznie i słyszalnie zestresowana koniecznością zwierzania się z tego wszystkiego.

[Andreas D.]

Woj2000

-Connie… - wydukał wielce zadziwiony, tym, co usłyszał - Po prostu… sam nie wiem, co o tym wszystkim teraz myśleć.
Na chwilę zamilkł, po czym dodał, zwracając się w jej stronę i spoglądając swojej córce w twarz.
-Mimo wszystko, wiem jedno. Najważniejsze z tego całego… incydentu jest to, że w trakcie tych całych ,przygód" nic ci się nie stało.
Następnie szybko i dość niespodziewanie przytulił Connie.
-Sam nie wiem, co bym począł, gdyby stała ci się jakaś poważna krzywda…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Connie zaskoczona tym nagłym zwrotem akcji mimo wszystko odwzajemniła uścisk od swojego taty i nie odezwała się ani słowem.
Kto wie, w jaki sposób Connie jeszcze ryzykowała swoje życie na tych przygodach z opiekunkami Stevena?

[Andreas D.]

Woj2000

Doug sam nie może uwierzyć, że jego córka mogłaby być zdolna do podejmowania takiego ryzyka. Przecież zawsze była taką spokojną, ułożoną dziewczynką, co zawsze więcej czasu spędzała w książkach niż na dworze. Skąd ta nagła zmiana?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Może pozazdrościła Stevenowi przygód i sama postanowiła w nich uczestniczyć razem z nim? To by też wyjaśniało to, dlaczego tak chętnie trenuje z… Perłą. Tak, ta “anorektyczka” ma na imię Perła. Ale nie można Connie zarzucić, że opuściła się w nauce.

[Andreas D.]

Woj2000

Jeśli miał coś swojej córce przyznać, to fakt, że od zawsze potrafiła świetnie sobie radzić z pogodzeniem wielu czynności naraz. Jednakże, Doug również zaczął się głowić nad jedną kwestią: niby czego takiego Connie zazdrościła Stevenowi w tych całych przygodach? Przecież w domu ma zapewniony byt, spokój, wygody, jak również miejscami surowe, acz troskliwe traktowanie ze strony swoich rodziców. Czego tu jeszcze chciec?
W każdym razie, Doug po długim milczeniu odezwał się.
-Czy… nikt cię do tego wszystkiego nie zmusza? Czy raczej sama chcesz chodzić na te wyprawy?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Connie spojrzała się do góry.
-Nie, nie, nikt mnie nie zmusza, tato. Chodzę tam z własnej woli, ale od około… Miesiąca nie było żadnej takiej wyprawy. Nawet nie miałam żadnego powodu do używania miecza.-zaprzeczyła Connie w celu uspokojenia ojca. Gdyby Doug wiedział o ostatniej walce z Dementoidami, to dostałby zawału serca na miejscu.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug zaprzestał przytulania Connie i odzywając się całkowicie poważnie, zapytał:
-Ale czemu w ogóle tam chodzisz? Co według ciebie jest takiego dobrego w narażaniu własnego życia dla jakiegoś chłopaka i jego trzech kosmicznych opiekunek?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Connie przez chwilę milczała i spuściła głowę w dół. Po chwili ją podniosła i nieśmiało powiedziała:
-Bo… Też chcę pomagać w ratowaniu świata… I… Zależy mi mimo wszystko na Stevenie po tym wszystkim…

[Andreas D.]

Woj2000

Doug chyba zaczął rozumieć, o co w tym wszystkim chodzi i dlaczego Conie tak się naraża. Chciał to sprawdzić, zadając dość niedyskretne pytanie.
-Czy… Steven jest dla ciebie kimś bliższym niż przyjaciel, prawda?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Być może…-odpowiedziała Connie krótko i bez pewności siebie, a nawet przestraszona.

[Andreas D.]

Woj2000

-Connie, nie musisz się bać. Przede mną możesz się zwierzyć. Obiecuję, że jeśli będziesz tego chciała, to zachowam wszystko, co mi teraz powiedziałaś i zamierzasz powiedzieć, w tajemnicy przed mamą. Oboje wiemy, jakby zareagowała na te rewelacje…

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Tak… Ale ona wie o tym, że walczę z potworami, tato. Obroniłam ją przed jednym kiedyś… Ale może lepiej nie mów jej o Jaspis i tamtej… Górskiej wycieczce?

[Andreas D.]

Woj2000

-Będzie to naszą wspólną tajemnicą, o to się nie martw.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Dzięki tato…-powiedziała Connie i sama przytuliła Douga.

[Andreas D.]

Woj2000

Doug odwzajemnił uścisk własnej córki. Mimo mieszanych uczuć względem tego, co usłyszał, to w głębi duszy i tak cieszył się z faktu że dowiedział się czegoś więcej o Connie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

I całkiem nieźle musi machać tym mieczem, skoro wyszła bez szwanku z tych wszystkich przygód, ilekokolwiek ich było, oby jak najmniej.

[Andreas D.]

Woj2000

To prawda. Oprócz tego sam Doug przekonał się, że jego córka skrywa więcej odcieni szarości w swojej osobie, niż mu się początkowo wydawało. Przyjaźn z kosmicznym chłopcem, nauka szermierki, przygody, walki z potworami…
Mino wszystko, najważniejszym dla Maheswarena jest fakt, że jego jedyna, ukochana Connie jest cała i zdrowa.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Równie ważny jest też fakt, że wciąż kocha swojego ojca. Tak po głębszym na myślę Dougowi przyszła do głowy pewna myśl… Może by kiedyś w roli obserwatora pójść na jakąś przygodę z jego córką, Stevenem i jego opiekunkami? To mogłoby być całkiem ciekawe doświadczenie i przy okazji trochę rozrusza kości bardziej niż na patrolu.

[Andreas D.]

Woj2000

Oprócz tego zobaczyłby, jak jego córka sobie radzi. Postanowił zaproponować to później, ale najpierw odezwał się po pewnym milczeniu do wciąż obejmującej go Connie.
-Kocham cię, córeczko…