Stodoła rodziny DeMayo

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

Eh, kij z tym.
Usiadł oparty o ścianę z Żelusiem na udach.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

A Perła stoi sztywno przy ścianie i się temu przypatruje.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Jeśli Perło chcesz to możesz sobie usiąść.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie dziękuję, postoję, muszę być czujna.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Perło, spokojnie. Nic nam nie grozi na tej planecie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Są tu dzikie zwierzęta i inne Klejnoty, Mój Jadeicie.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Daj spokój, tamta dwójka jest niegroźna. A co do zwierząt to jest prosty trik na to. -rzekł, po czym wstał, wziął i z tamtej ziemii którą wykopał zasklepił tak by nic nie weszło ani nie wyszło ale by było światło.
-I…już.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No… Dobrze. Ale teraz tu niestety trochę ciemnia, Mój Jadeicie. Szkoda, że nie mam mocy związanych ze światłem.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Mam coś na to. -rzekł, po czym spod swetra wyjął stalową kulkę. Wczepił ją pośrodku sufitu, a ta nieco się wysunęła i rozświetliła bez problemu ziemiankę.
-Ta-da.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Jadeit zobaczył uśmiechającą się do niego Perłę.
-Dziękuję bardzo, Mój Najsłynniejszy i Najwspanialszy Wielki Jadeicie

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Moja Perełko, mów do mnie po prostu “Jadeicie”. Proszę cię.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No dobrze, Mó-No dobrze.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No… W porządku, Mó-W porządku.

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Dziękuję.
//Jakby co to ja tylko podłączyć telefon, dont mind me.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-A czy będziemy się komunikować z ludźmi Mó-…

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Zależy, będąc szczerym.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Od czego zależy, Móó…

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Czynniki naturalne, zapotrzebowanie ewentualnych surowców, informacje i tym podobne.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Dziękuję, już rozumiem, Móóó… Przepraszam. Nie mogę się odzwyczaić od tej formułki, Móóójjjj…

[Andreas D.]

ThePolishKillerPL

-Spokojnie, z czasem odzwyczaisz się.