Stodoła rodziny DeMayo

[Andreas D.]

Woj2000

Widząc, do kogo adresował krzyk, Andy szybko schował rakietnicę i odruchowo złapał się za głowę z powodu prawie popełnionej gafy:
-O rety, a ja już chciałem rakietnicą pogonić, bo myślałem, że jesteś jakim zwierzęciem! - powiedział głośno, z wyraźnie słyszalną mieszaniną konsternacji i wstydu - Z góry mi za to wybacz, moja droga.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot, bo tak się chyba nazywała, spojrzała się na Andy’ego niepewnym wzrokiem.
-A więc, w jakim celu tu jesteś?-spytała się spokojnie.

[Andreas D.]

Woj2000

-No wiesz, przyleciałem tutaj w odwiedziny. By powspominać dawne czasy, zobaczyć kosmiczne krewniaczki i ogólnie… nacieszyć się spokojem i przyjazną atmosferą rodzinnych stron. - oznajmił w miarę wesoło, zaraz potem dopowiadając - Swoją drogą, ładna ta twoja sukienka. Uroczo na tobie leży.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot przewróciła oczyma.
-Nie jestem wcale słodka.-odpowiedziała zdecydowanie ja pozorny komplement ze strony jej januszowatego znajomego.

[Andreas D.]

Woj2000

Andy czując, do czego mogłoby doprowadzić przekomarzanie się o słodkość, postanowił dać za wygraną i nie poruszać tego wątku. Zamiast tego zwrócił się do Perydot z inną kwestią.
-Fobra, nie jesteś słodka i wszyscy się z tym zgadzamy. Ale powiedz ty mi, co ty tak w tym krzaku robiłaś? Lapis wspominała coś zbieraniu kwiatów, tylko, tak właściwie, po co ci one?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-No…-Perydot najpierw spojrzała na wyrwane kwiatki, a potem na swojego obecnego rozmówcę.-Chciałam zerwać trochę ładnych, niebieskich kwiatków dla Lapis, ale żadnych nie mogę teraz znaleźć!

[Andreas D.]

Woj2000

-Och, rozumiem. - odpowiedział, domyślając się, że może chodzić o jakieś psiapsiółkowe, iście babskie podarunki (Kolejny argument potwierdzający, że Lapis i Perydot to kobiety!) - I widzę już, w czym problem. Tu od zawsze rosły kwiaty, ale nigdy takie niebieskie. Zresztą, mama mi mówiła, że takie to najtrudniej znaleźć, bo są najrzadsze. Ale może gdzieś przy lesie powinny rosnąć. Możemy tam poszukać razem, jeśli chcesz.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot przymrużyła niepewnie oczy na wieść o lokalizacji upragnionych niebieskich kwiatów.
-Ale… Tu wszędzie dookoła jest las? Gdzie konkretnie w tym lesie mam szukać tych kwiatków?-spytała się mocno zdezorientowana.

[Andreas D.]

Woj2000

-Najlepiej zacząć od pójścia wzdłuż drogi między lasem a waszym polem - wyjaśniał, wskazując palcem na ową ścieżkę - Jak przejdzie się całą i niczego nie znajdzie, to możemy pokusić się o wejście do lasu i poszukiwanie nie w krzakach, ale obok krzaków. Podobno te niebieskie to zazwyczaj takie pojedyncze, co nie zmieniają się potem w krzewy czy coś. Więc będzie ich łatwiej szukać. A jeśli nic nie znajdziemy, to zawsze możemy pójść na drogę, złapać stopa i kupić bukiet w Beach City. Ale raczej ta trzecia opcja nie wchodzi w grę, co?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Zdecydowanie nie wchodzi w grę!-zaprotestowała Perydot-Te kwiatki mają być zebrane przeze mnie, chociażby miała przez to zginąć!-wykrzyknęła walecznie Perydot, a następnie ze wszystkich sił pobiegła według wskazówek Andy’ego.

[Andreas D.]

Woj2000

-Perydot, zaczekaj chociaż na mnie! - powiedział zaskoczony jej determinacją, biegnąc za nią
-* Cholera, te psiapsiółkowe sprawy to jednak nie byle bzdury, tylko poważny biznes…* - pomyślał nieco sarakstycznie, idąc w te pędy za żółtozielonym skrzatem w sukience.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Ten żółtozielony skrzat w sukience biegnie dużo szybciej, niż Andy mógł się po niej spodziewać! Perydot wyprzedza o jakieś dziesięć metrów. Jeśli Andy nie wypruje nagle jak z armaty, to nici z dogonienia jej.

[Andreas D.]

Woj2000

-Nosz cholera, zaczekaj! - krzyknął, jednocześnie próbując zwiększyć tempo swojego biegu.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Nie mogę, jeszcze mi kwiatki niebieskie ukradną!-odkrzyknęła Perydot, wciąż biegnąc. Andy jest już trochę bliżej.

[Andreas D.]

Woj2000

-Nikt ci niczego nie ukradnie! To łyse pole, nikogo tu nie ma! - powiedział między wywołanymi z wysiłku wdechami, wciąż biegnąc w próbie dogonienia Perydot - Te kwiatki są bezpieczne!

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot się zatrzymała na pięcie i obróciła w kierunku Andy’ego.
-Ale jak to nikt mi nie ukradnie kwiatków? Przecież wszystko da się ukraść, to kwiatki też!-odpowiedziała z niedowierzaniem.

[Andreas D.]

Woj2000

Andy szybko wyhamował, nie chcą w nią wpaść. Kiedy już stanął, westchnął nieco zziajany kilka razy i odpowiedział.
-No, da się je ukraść ale, po pierwsze, nikt tego nie robi, bo ludzcy złodzieje mają ciekawsze łupy, a po drugie, jest to zupełne odludzie, gdzie prawie nikt się nie zapuszcza. - wyjaśnił w miarę spokojnie - Nie zdziwiłbym się, gdyby ty i ja bylibyśmy jedynymi ludźmi, czy też kosmitami, w promieniu kilku hektarów.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot mrugnęła kilka razy niepewnie.
-A nie prawda, jest jeszcze Lapis. I Dyniek, czyli w sumie też kosmita. I skoro już tutaj jesteś, to może mi powiesz co robiła Lapis kiedy przyszedłeś do stodoły. Muszę wiedzieć, czy niczego nie podejrzewa! No to mów!-powiedziała Perydot mocno zniecierpliwiona.

[Andreas D.]

Woj2000

-Siedziała na balkoniku i oglądała telewizję, a kiedy przyleciałem, to ze mną przez chwilę porozmawiała i wróceła do wpatrywania się w telewizor. Nic szczególnego. - odpowiedział zwyczajnie, po czym dodał zachęcająco - To co, Perydot? Idziemy już pe twoje upragnione kwiatki? Tylko wolniej, bo naprawdę one ci nie znikną. Masz moje słowo lotnika, że tak będzie.
Kiedy to wypowiedział, nonszalancko wyciągnął dłoń z wystawionymi i złączonymi dwoma palcami przed siebie, jakby chciał składać przysięgę.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Perydot tak jak wcześniej, kilka razy zamrugała.
-Cokolwiek. A teraz lepiej ty prowadź mnie do tych kwiatków, bo nie mam zielonego pojęcia gdzie one mogą być. Prawdę mówiąc… Zgubiłam się tutaj pół godziny temu. To takie upokarzające!-jęknęła Perydot mocno zrezygnowana oraz zmęczona.