Posiadłość Kevina

[Andreas D.]

Woj2000

Powoli zwraca się w jej stronę i cedzi przez zęby.
-Żadnych. Laserów. Rozumiesz?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik się otrząsnął.
-T-tak, p-proszę p-p-pana.-powiedziała wystraszona.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dlaczego uznałaś, że strzelanie w żyrandol to świetna zabawa? - odparł nieco spokojniej, wstając - Ty wiesz, ile taki żyrandol kosztuje?

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-N-nie wiem proszę pana.-Diamencik spuścił głowę do dołu i jest smutny.

[Andreas D.]

Woj2000

-Jest bardzo drogi. Ale to bardzo. - mówi do niej z wyrzutem - Ciesz się, że moim rodzice mają gdzieś starszy, podobny żyrandol na strychu, bo inaczej nie wypłaciłbym się z tego do końca życia.
Była to oczywista ściema, bo na własnym koncie oszczędniościowym miał wystarczająco funduszy na kilka takich żyradoli, lecz pomyślał, że przesadzenie wartości tego fikuśnego przedmiotu odpowiednio ją przestraszy przed następnymi wybrykami.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-PRZEPRASZAM PANA, NIE CHCIAŁAAAAAM!-krzyknął Diamencik i zaczął potwornie głośno płakać. Można to usłyszeć w całym domu, jeśli nie jego całej okolicy.

[Andreas D.]

Woj2000

Spanikował, gdyż nie wiedział co robić. Musiał szybko coś robić, zanim cała okolica się zleci. Niewiele myśląc, podszedł szybko do niej i zaczął ją tulić
-Już, już, spokojnie! Nic się nie stało! Spokojnie to naprawimy. - mówił, starając się ją uspokoić.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik dalej ryczy. To jest wręcz ogłuszające. Nawet telewizor Kevina razem z głośnikami nie potrafi być taki głośny. Jakim cudem ona tak głośno płacze?!

[Andreas D.]

Woj2000

Kevinowi bębenki zaraz pękną, lecz nadal stara się ją uspokoić, mówiąc, że nic się nie stało, wszystko będzie dobrze i, że nie ma się czymś przejmować. Jak dalej będzie ryczeć, to spróbuje ją jakoś przekupić.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik objął Kevina w pasie i się w niego wypłakuje. To tłumi płacz tylko częściowo, a i tak Kevin wibruje od tego.

[Andreas D.]

Woj2000

Daje jej się wypłakać, czując, że jego spodnie stają się coraz bardziej wilgotne od jej łez.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Biały Diamencik już przemoczył całe ubranie Kevina. Cały jest mokry, przemoczony do suchej nitki.

[Andreas D.]

Woj2000

-*Skąd ona bierze tyle łez? *- myśli sobie, widząc, że przez tą dziewczynkę jest cały mokry. Zaraz jednak dodaje:
-Już, już, nie ma o co płakać. To tylko żyrandol. Mam taki sam na strychu, potem się go wymieni.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik podniosła głowę i ociera łzy jedną ręką.
-Nie jest pan na mnie już zły?

[Andreas D.]

Woj2000

-Już nie. Ale pamiętaj: żadnej zabawy laserami bez mojej zgody! - przestrzegł, ją, po czym dodał - A teraz uprzątnijmy ten bajzel.
Po czym zabrał się do sprzątania zniszczonego żyrandola.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik sprząta odłamki gołymi dłoniami.

[Andreas D.]

Woj2000

Kevin na chwilę się zatrzymuje, by zobaczyć, czy jej to w jakiś psoób nie rani. Sam sprząta je za pomocą prowizorycznych ,rękawiczek" stworzonych poprzez podciągnięcie rękawów na dłonie.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

Diamencik ma pokaleczone ręce szkłem i zbiera jej się na płacz, ale dalej sprząta. Aż dziwne, że nie krwawi.

[Andreas D.]

Woj2000

-Dobra, nie sprzątaj już - powiedział do niej i pokazał głową, by usiadła sobie na kanapie - Zaraz pójdę po bandaże.
Skończył sprzątać, swoją część podłogi, wyrzucił odłamki szkła do śmieci i poszedł po apteczkę, z której wyjął bandaże i wodę utlenioną. Podszedł do niej i powiedział w miarę spokojnie:
-Dobra, już ci to opatruję. Tylko ostrzegam, może zaboleć.

[Andreas D.]

Andrzej_Duda

-Ale… Co mi pan chce opatrywać?-powiedział Diamencik i pokazał nabite drobnym szkłem, ale nie krwawiące w żadnym stopniu dłonie. Po tym zaczęła wydłubywać odłamki z dłoni, krzywiąc się. Co za dziwne dziecko z tego Białego Diamentu…