Your browser does not seem to support JavaScript. As a result, your viewing experience will be diminished, and you have been placed in read-only mode.
Please download a browser that supports JavaScript, or enable it if it's disabled (i.e. NoScript).
Perełka nagle wstała, wyleciała w powietrze i oblała Billa całą swoją wodę. Zaśmiała się w języku pelikanów.
-Ty chytra bestio! - powiedział z mieszaniną wesołości, zaskoczenia i lekiego zirytowania, patrząc na swój przemoczony strój.
Perełka wróciła do normalnej formy i się przytuliła do swojego przemoczonego pana.
-Przez ciebie jestem cały mokry, Perełko. - powiedział żartobliwie, odwzajemniając uścisk - I co na to powiesz, hę?
-Dalej ślicznie Mój Pan wygląda!-Perełka się zaśmiała.
-Oczywiście, - powiedział ironicznie, po czym przestał ją przytulać - No, to po tym na pewno wracamy do domu. Muszę się przebrać i wysuszyć.
Perełka pobiegła do Różowej.
Dewey ruszył za nimi.
Obie Perły czekają na Billa na w miarę czystym i nie zabrudzonym truskawkami miejscu na polu.
Bill powoli do nich podszedł, po czym stanął obok nich.
Różowa się uśmiechnęła. -Gotowy?
-Oczywiście - odpowiedział przemoczony pączkarz.
ZIUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUUU DO DOMU DEWEYA!
Forsteryt zjawił się obok Perły. //I tu jest haczyk - Jego Perła a Perła (bez Jego) to dwie inne osoby, nie?
// Kurna, ale żeś zachachmęcił.// Perła siedziała sobie spokojnie i patrzyła na pole bitwy pokryte truskawkami, ale kiedy zobaczyła Forsteryt, wyciągnęła włócznię i odskoczyła na bok.
-Hejka. -powiedział w miarę miłym tonem głosu. Powinna rozpoznać go po głosie, nie?
Perła patrzy się przerażona i dalej z włócznią w dłoni na Forsteryt. -Ty… Ty… Widziałam jak byłeś roztrzaskany z…
-Najwidoczniej los chciał inaczej, skoro tu jestem.
Perła dalej patrzy z niedowierzaniem.
Perła nie przestaje kierować włóczni w stronę Forsterytu. -Co Ci się stało z okiem?
