Twierdza Fogena
-
Ten przybył po dodatkowych kilku minutach czekania.
- Przydzielą nam kwatery. Resztę dnia możecie odpoczywać, zwiedzać wyspę albo rozglądać się po twierdzy. Naszą misję zaczniemy naprawdę od jutra. -
Pokiwał głową, zgadzając się na to, po czym czekał, aż inni wprowadzą to w życie. Uznał, że zwiedzi wyspę, w końcu nie była duża.
-
Wasza kwatera znajdowała się na uboczu, ale przylegała do baraków zwykłych żołnierzy. Jednak gołym okiem było widać, że to dobudówka, powstała może wtedy, gdy dowódca twierdzy dowiedział się o Waszym przybyciu. Na przesadne luksusy nie było jednak co liczyć, było tu jedynie sześć łóżek w jednym pomieszczeniu oraz osobny pokój ze stołem, krzesłami i tym podobnym umeblowaniem, w sam raz na omawianie jakichś kwestii, grę w karty czy po prostu odpoczynek bez wychodzenia na zewnątrz.
-
Sześć łóżek to i tak nadmiar, jednakże sama kwatera mu pasowała. Wiedząc już, gdzie będzie spał i spędzał czas ze swoimi braćmi w boju, ruszył na plac ćwiczeniowy. Może uda się poćwiczyć z jakimś szermierzem tutaj, dzięki czemu zorientuje się, jak sobie poradziliby w boju.
-
Miałeś szczęście, bo kilkunastu rekrutów ćwiczyło właśnie grupowe posługiwanie się ćwiczebną bronią z drewna. Szło im całkiem nieźle, choć wątpiłeś, że mieliby jakiekolwiek szanse z Tobą czy jakimkolwiek innym Paladynem, nawet gdyby rzucili się wszyscy razem. Ale dawali z siebie wszystko, a drący mordę oficer usiłował wycisnąć z nich jeszcze więcej.
-
Obserwował ich przez chwilę. Żeby odbyć swój trening na zadowalającym poziomie, musiałby ich pokonać, a przecież rannych nie wystawią do walki. Trochę słabo.
-
Drewnianą bronią mógłbyś nabić im tylko kilka siniaków. No, o ile nie włożysz w to całej siły i nie będziesz celować w jakieś żywotne miejsca, na przykład głowę.
-
A szlag, może się spróbować. Oficer drący mordę był jedynym wysokim rangą w okolicy?
-
Tak, wychodzi na to, że owszem. A, jako Paladyn, mógłbyś go nawet teoretycznie przewyższyć rangą, gdyby była taka potrzeba.
-
Zbliżył się więc do niego, czekając, aż ten go zauważy. Chociaż, w sumie, samemu mógłby zacząć.
- Dopiero rozpocząłeś ich trening, czy już trochę trwa? -
- Ja bym tego nawet treningiem nie nazwał. Oni chyba o kilka pokoleń za długo mieszkają na tych wyspach, bo zmiękli jak cholera. - odparł oficer. - I miło widzieć, że nie zapomnieliście o nas.
-
- Nie zapominamy o sojusznikach - odpowiedział. - I myślę, że mogę zaproponować tobie pomoc tu i teraz.
-
- Oszczędzaj swoje mistyczne wzmocnienia ludzi i broni na chwilę, gdy naprawdę będą nam potrzebne. - prychnął mężczyzna. - Ale jeśli chcesz ich potrenować, to proszę bardzo.
-
- Owszem, mogę - kontynuował rozmowę. - Nie wiem, czy któryś z nich widział Herolda Piekieł w walce, ale ja widziałem. I też myślę, że mógłbym im pokazać, z jaką siłą mają do czynienia.
-
Instruktor kazał przerwać ćwiczenia i zrobił kilka kroków w tył, dając Ci miejsce i pole do popisu.
-
- Dobra, żołnierze! - zakrzyknął, zwracając na siebie uwagę. - Dzisiaj jest was szczęśliwy dzień, gdyż zostanie wam przedstawione nowe ćwiczenie. Ćwiczenie walki, które powinno wam się przydać w przyszłości. Otóż my, Paladyni, kilka razy już spotkaliśmy się z przeciwnikami, o których krążą straszne opowieści. Opowieści o ich sile, inteligencji, czy potędze. Mowa tutaj o Heroldach Piekieł. Moim zadaniem jest przedstawienie wam, jak wyglądałaby walka z nimi, oraz co powinniście zrobić, żeby przeżyć.
-
Demony nigdy nie postawiły swoich śmierdzących siarką stóp na którejkolwiek z wysp Archipelagu Błękitnej Tafli, ale dzięki opowieściom Kundli, marynarzy i handlarzy ze Związku Sainenskiego oraz uchodźców z kontynentu pogłoski o ich potędze dotarły nawet tutaj, więc nie ma co się dziwić, że nazwa ta wzbudziła w rekrutach spore emocje, głównie strach i niepewność.
-
- Wiem, że gdyby doszło do spotkania takowego przeciwnika na polu walki, to pojawiłyby się wątpliwości. Wątpliwości związane z tym, czy wygracie walkę. Jednakże moim zadaniem jest pokazanie wam, że Heroldzi Piekieł, chociaż są potężni, nie są nieśmiertelni i da się ich pokonać. Lecz, zanim zaczniemy, kilka uwag. Po pierwsze, unikajcie starcia jeden na jeden. To najprostszy sposób, żeby przegrać, bo do takich pojedynków oni są przyzwyczajeni. Dalej - kontynuował - liczy się współpraca. Jeżeli zaatakujecie go w grupie, to nie możecie sobie wchodzić w paradę, bo sami sobie zaszkodzicie. Powinniście wręcz instynktownie działać tak, żeby Herold nie mógł sparować wszystkich ataków. Otoczcie go, wprowadzajcie silne ciosy mające wytrącić mu broń z ręki, czy też nie pozwólcie na to, by odpoczął. I jeszcze jedna z podstaw. Herold nie zjawiłby się sam, miałby wsparcie. I jeżeli nie jesteście pewni, czy powinniście walczyć z Heroldem, to zaatakujcie jego wsparcie, zróbcie miejsce dla towarzyszy, którzy zaatakują Herolda. Jakieś pytania, czy rozpoczniemy pokaz?
-
Pytań brak, więc możesz zaczynać.
-
- Jeżeli wy nie macie pytań, to pozwólcie, że ja wam zadam jedno. Jeżeli spotkacie się z sytuacją, w której wy staniecie twarzą w twarz z Heroldem, co zrobicie? Uznajmy, że macie pełny pancerz, dobrą broń i wsparcie najwyżej dwóch kompanów z podobnym sprzętem. No, jakaś sugerowana odpowiedź?
