Sylvia
-
Od czasu oddawał strzały, ale nie takie, aby zrykoszetowały, choć była to kusząca opcja, to wolał, aby tamci zostali na miejscach, dopóki nie zjawią się piraci z granatami i cięższym sprzętem, którzy byli ich jedyną nadzieją na odparcie abordażu.
-
Sytuacja przemieniła się w dość niezręczny impas, gdyż obie strony miały niemal perfekcyjną osłonę i strzelały tylko dla zachowania pozorów. Normalnie nie było to coś na co piraci by liczyli, ale przynajmniej w ten sposób chłopaki w zbrojowni mieli czas na zebranie sprzętu.
“Piraci, korsarze, czy kimkolwiek jesteście,” Nagle zza ściany tarcz zabrzmiał głos, ten sam który Kyllan pamiętał z konwersacji przez komunikatory paręnaście minut temu. “Poddajcie się a zagwarantowany wam będzie sprawiedliwy proces pod prawami niezależnej komuny Sylvii. Kontynuujcie walkę a zginiecie. Akceptujemy zarówno kapitulacje indywidualne jak i oficjalną rezygnację od waszego przywódcy.”
-
-- Mamy się poddać? Na jakich warunkach? - zapytał Kyllan. Oczywiście, nie miał zamiaru się poddać, bo aż za dobrze wiedział, że nawet gdyby proces rzeczywiście był sprawiedliwy, to i tak nie wyszedłby z tego z życiem. Ale obawiał się też, że natychmiastowe odmówienie skończy się wznowieniem szturmu przez tamtych, więc postanowił grać na zwłokę, cicho uprzedzając swoich załogantów, że o żadnym poddaniu w rzeczywistości nie ma mowy, bo przecież to wygrają.
-
Nikt z piratów nie zgłosił sprzeciwu. Najwyraźniej wierzyli że ich kapitan wie co robi… albo faktycznie liczyli na kapitulację. Ciężko stwierdzić.
“Jeśli odłożycie broń nie będziemy mieli powodu, ani prawa żeby was bardziej skrzywdzić,” Padła odpowiedź. “Przetransportujemy was na asteroidę w jednym kawałku. Kto wie, może autorytety uwierzą w waszą historię o prowadzeniu inspekcji. Jeśli wznowicie ogień, natomiast… wasz adwokat będzie miał doprawdy ciężkie zadanie.”
-
- Gwarantujecie nam stary, dobry, uczciwy proces, tak? - zapytał, wciąż usiłując grać na zwłokę. Mówiąc to, spojrzał jednocześnie na swojego oficera i bez słowa wskazał mu na komunikator, chcąc dać mu znać, że czas się kończy i wypada pogonić tych, którzy poszli do zbrojowni. Od tego, jak szybcy w nogach są ci piraci, zależy najpewniej los całej załogi.
-
Ów oficer nic nie powiedział, ale zaczął wielokrotnie naciskać na przycisk odpowiadający za połączenie. Oby ekipa ze zbrojowni zrozumiała sygnał.
“Nie mamy powodu żeby tego nie zrobić,” Ich przeciwniczka kontynuowała jak gdyby nigdy nic. “W przeciwieństwie do niektórych obecnych, my mamy zasady. Operujemy zgodnie z prawem i w sprawie prawa.”
-
- A można wiedzieć kim wy właściwie, do kurwy nędzy, jesteście? - tym razem grając na zwłokę postanowił również zaspokoić nieco ciekawość i liczyć na to, że będzie wiedział, z kim wyrównać w przyszłości rachunki.
-
“Czy to nie oczywiste?” Rozmówczyni prychnęła. “Pilnujemy prawa na i wokół wielkiej Sylvii, ostatniej prawdziwie wolnej nacji w Pasie. Regularnie jakiś watażka zapomni dlaczego nie warto tu szukać problemów, a ostatnio piraci jak wy rozmnażają się jak grzyby po nawodnieniu. Stwierdziliśmy iż warto uzbroić następny transport jaki wyślemy i bogowie musieli nas wysłuchać, gdyż dali nam okazję na pozbycie się chociaż jednej grupy pasożytów. A teraz odpowiedz, czy chcesz aby to obejmowało śmierć twoją i twoich ludzi czy lepiej nie?”
Pod koniec tej nieco przydługiej przemowy Kyllan dostrzegł jak ktoś gramoli się z przylegającego korytarz. Jego ludzie, najwyraźniej z całą ciężką bronią jaką byli w stanie znaleźć i unieść. Żeby wnieść ją i ustawić odpowiednio potrzebowali jeszcze tylko paru chwil.
-
- Śmierć to takie duże i niepotrzebne określenie. A gdybyśmy zaczęli dla was pracować? W ramach odkupienia win albo zmniejszenia kary, jaką otrzymamy przy okazji procesu? Kto lepiej zapoluje na piratów, niż sami piraci? Ci, którzy wiedzą, jak tacy jak my działają, gdzie uzupełniają zapasy, gdzie werbują rekrutów, na jakiej podstawie wybierają cele do ataków? Działając dalej w ten sposób możecie mieć szanse na złapanie kogoś, a ja proponuję wam o wiele więcej na srebrnej tacy. - ciągnął swoją grę na zwłokę, licząc na to, że tyle czasu wystarczy, aby załoganci poradzili sobie z przygotowaniem broni do akcji.
-
“Nie jesteśmy ani naiwni, ani skłonni do zawierania takich niecnych paktów.” Policjantka odpowiedziała dumnie. “Zresztą nie mamy do tego uprawnień. Złóż broń teraz, a może zostaniesz wysłuchany na Sylvii.”
Armata plazmowa była chyba gotowa do strzału, tak samo stare działko tesli. Wypalone powinny skutecznie zasiać zniszczenie w szeregach wroga… o ile uda się wyskoczyć zza rogu i wycelować na czas. I o ile plazma nie wypali dziury w ścianie śluzy, bo wtedy wszyscy będą mieli problem. Takie uroki używania broni ciężkiej na statku.
-
- Idę się poddać, jak skupią się na mnie, wyskakujecie z zabawkami i walicie. - powiedział szeptem do najbliższego załoganta i kazał mu to przekazać tamtym z armatą. A później rzeczywiście wyszedł na otwartą przestrzeń, unosząc ręce, choć wciąż trzymał w nich strzelbę. Szybko ocenił liczebność i rozstawienie przeciwnika oraz powoli przesuwał się w kierunku najbliższej osłony, nie chcąc stać na widoku, gdy tamci odpowiedzą ogniem.
-
W pierwszym szeregu było czterech tarczowników, a za nimi więcej podobnie uzbrojonych żołnierzy, jak i osoba w bardziej ozdobnym mundurze. Wszyscy szybko wycelowali w Kyllana, lecz nie zaczęli do niego strzelać natychmiast, co było plusem. Minusem było to, że korytarz nie miał praktycznie nic co można by nazwać osłoną, będąc stworzony jedynie do wysuwania się i łączenia z innym statkiem kiedy konieczne.
“Faktycznie wyszedłeś nam na spotkanie. Nie spodziewałam się tego.” Odparła umundurowana postać znajomym głosem. “Masz zamiar upuścić broń? Gdyż to znacznie poprawiłoby atmosferę.”
-
//Dobra, to przerwijmy na chwilę. Jak rozumiem stoję na środku korytarza, tak? Przez to, że nie ma tu żadnej osłony mam rozumieć, że nie zdążę nawet wskoczyć za róg czy coś w tym guście?//
-
//Możesz wrócić się na swój statek i schować się za rogiem, jeśli jesteś dość szybki, a tak to nieszczególnie. Rysunek taktyczny poniżej//
-
- O rzeczach, których ludzie się nie spodziewali na mój widok, można by napisać książkę. - odparł z uśmiechem, wykonując kilka kroków w jedną i drugą stronę. - Jasne, odłożę broń, dla dobra negocjacji, a zaraz po mnie zrobi to reszta mojej załogi.
Mówiąc to wszystko, kontynuował niepozorny spacer, starając się wycofać chociaż o kilka kroków. W międzyczasie rzeczywiście rzucił broń, ale nie przed siebie, tylko za róg drzwi, aby móc z niej później strzelać. Na koniec wypowiedzi machnął ręką na swoich ludzi uzbrojonych w ciężki sprzęt, aby wyszli, a sam spróbował przebiec, tudzież skoczyć, aby znaleźć się z powrotem za rogiem, tam, gdzie rzucił broń, zanim rozpocznie się wymiana ognia. -
“Kiedy ktoś prosi cię o wyrzucenie broni, masz robić to przed…” Pani oficer przerwał huk wystrzałów z pistoletów maszynowych. Serie pocisków zostały wystrzelone w Kyllana gdy tylko się ruszył, i gdyby pirat był chociaż trochę wolniejszy zostałby podziurawiony jak mityczny ser szwajcarski. Zamiast tego udało mu się skoczyć za osłonę… podczas gdy załogant niosący armatę wyszedł na pole ostrzału.
Kyllan widział jak pirata trafia kula, przebijając się przez jego ramię, zaraz przed tym jak kolejna wbiła się w pancerz na jego boku. Zadziwiająco wciąż był w stanie nacisnąć spust i wystrzelić kulę plazmy wgłąb śluzy zanim upadł na podłogę. Przez wystrzały przebiły się krzyki i ciężko było stwierdzić, ile z nich należało do wrogów a ile do postrzelonego pirata, czy może nawet reszty załogi Pazura - widok przed nimi zdecydowanie nie był przyjemny.
-
- Strzelać! Zabić ich! Chcę mieć ich głowy! - wydarł się i sam pochwycił strzelbę, wychylił się zza rogu i oddał strzał. - Niech ktoś go stamtąd zabierze i przejmie jego broń! - dodał jeszcze w kierunku piratów po drugiej stronie, chcąc tak uratować życie tamtemu załogantowi, jak i mieć pewność, że ich główna broń nie zostanie wyeliminowana z gry już teraz.
-
Piraci działali szybko i sprawnie, przyzwyczajeni do tego typu sytuacji. Część odciągnęła rannego i chwyciła jego broń, część zaczęła po prostu strzelać we wrogów. Ci zaś nie odnieśli widocznych ran od najwyraźniej niecelnego strzału, ale zaskoczeni tym atakiem zaczęli się wycofywać, zasłaniając się tarczami zamiast strzelać w odpowiedzi. Był to zrozumiały błąd i zapewne tylko chwilowy, ale błąd i tak. Przez chwilę dało się wyjść zza rogu i nie narażać się na natychmiastowy postrzał.
-
//Czyli w zasadzie nawet te cięższe spluwy niewiele im robią, a na dobrą sprawę nie robią nic?//
-
//Znaczy zapewne robią, ale najlepiej jak z nich strzela ktoś bez kuli w ręce//
