Port [Złotobrzeg]
-
Hadrot wstała, podpierając się o burtę drakkaru, ciekawsko przyglądała się portowi do którego właśnie przybijała z swoją kompaniją. Tyle łodzi, a przede wszystkim tylu ludzi! Dawno nie odwiedzała tak ludnego miejsca. Jej oczy błysnęły na widok tego wszystkiego.
Zebrała swoje bagaże pod pachę, gotowa do wyskoczenia na molo gdy tylko przybiją do niego.
-
Wulig spojrzał na Haggarda neutralnym spojrzeniem.
- Wiesz co mówią o Złotobrzegu? Że to miasto okazji. Jedyne miejsce gdzie za nekromancje i bycie wampirem nie palą na stosie. - powiedział rzeczowo i kontynuował. - Łupy sprzedamy na piranim targu, podobnie jak niewolników. - wskazał dłonią na załogę, która wyładowywała powoli ładunek zacumowanego drakkara. Statek nordów wizualnie wyglądał na drobny przy tych wszystkich galeonach handlowych czy też wojskowych.
- Ogólnie… - zaczął Wulig poważnym tonem głosu. - Jedyną opcją walki na ten moment jest Ród Reinhauf, który próbuje odzyskać twierdzę Królewską zwaną Rubinowym Miastem, a znanym też jako KarakaKahrak. Bez niej to komendant rządzi całą Złotą Doliną, a Ród nie ma żadnycu praw. Tak się składa, że Złota mają pod dostatkiem i ściągają kompanie najemnicze z całego świata. - poinformował Wulig i przeszedł wzrokiem na resztę załogi.Hadrot
Port zachwycał swoimi jednostkami pływającymi, ale nie tylko drewniane konstrukcje robiły wrażenie. Nieopodal zacumowany był żywy okręt. Lwy morskie, na których skorupach znajdowały się całe wysepki, w tym twierdze naszpikowane działami i artylerią oblężniczo-morską. Kiedy tylko statek zacumował reszta załogi zaczęła rozładowywać rozładunek cennego i żywego towaru.Krzesimyś & Nikll
Wraz ze swoim psim towarzyszem mężczyzna wszedł do rzeźnika, gdzie też zastał pobojowisko. Drakonoida z ostrzem w dłoni, leżącego na ziemi czarnoskórego mężczyzne w bandanie i skrecającego się z bólu, a do tego martwy sklepikarz, przedstawiciel rasy żółwioludzi. Na widok tego wszystkiego pies zaczął agresywnie szczekać. -
- Brzmi jak okazja do wielkiej bitwy. A im większa bitwa, tym większa chwała. Postaram się dowiedzieć czegoś więcej o tym wszystkim, może rzeczywiście będzie to warte naszego czasu.
-
- To ja się zajmę sprzedaniem łupów i niewolników w takim razie. - powiedział Wulig, po czym zaczął poganiać załogę. - Żwawo nie mamy całego dnia.
-
Haggard zaś rozejrzał się za Krasnoludką. Miał przeczucie, że mogłaby mu się ona przydać w poszukiwaniu informacji i znalezieniu zatrudnienia dla bandy nordyjskich najemników.
-
Hadrot od razu gdy okręt dobił do brzegu, wyskoczyła na pomost. Nie zamierzała się przykładać do rozładowywania całego ładunku jej dotychczasowych kompanów, bo ona była tutaj tylko pasażerką na gapę. A skoro już dotarła tam gdzie chciała, nie pozostało jej nic innego niż podziękować i ruszyć w swoją drogę.
— Do zaś, panowie! — Zawołała, lekko żartobliwie salutując im i odeszła w głąb portu.
//Tak, jestem świadom postu Kuby nad moim. //
-
Zobaczywszy Krasnoludkę, Haggard natychmiast ruszył za nią.
- Idziesz ze mną. - rzucił w jej stronę i dodał po chwili. - Przyda mi się twoja pomoc, a jeśli zrobisz to, czego oczekuję, dostaniesz swój udział w złocie. -
Hadrot
Przed wypadem wgłąb portu powstrzymał cię Haggard.
-
Zbladła nieco, widząc Haggarda zastępującego jej drogę.
— Widzisz, bardzo bym chciała, ale muszę pędzić w swoją stronę, haha… — Zaśmiała się nerwowo. — …Sam widzisz, ha, ha. -
Krzesimyśl & Nikll
Krzesimyśl właśnie spojrzał na Drakonida.
-- Jaszczurko, nie szukam kłopotów. – Krzesiek wziął w obie swoje łapska ciupagę.
-- Natomiast wyglądasz teraz jakbyś był kłopotami. – Krzesimyśl spojrzał jeszcze raz na martwego żółwia. Nie wyglądało to za ciekawie dla niego. Z smoczkiem nie ma wiele szans w uczciwej walce, więc pierwsza opcja to ucieczka lub ewentualna walka. Krzesimyśl zaczął rozglądać się i powolutko cofać się z tego miejsca. Do odważnych świat należy a on nie był głupio odważnym. -
- Byłabyś martwa, gdyby nie my. Gdyby nie ja. - mruknął, mierząc ją wzrokiem. - Spłać ten dług, a pozwolimy ci odejść, jeśli to tego chcesz.
-
— Ha, faktycznie… — Przeczesała niecierpliwie włosy ręką, widząc że chyba z jej planu szybkiego odłączenia się od jej przymusowej kompanii pozostaną nici. — W takim razie powiedz, co mogłabym dla Ciebie zrobić? W końcu nie ma co odkładać rzeczy na później, co?
,W końcu chciałabym mieć to jak najszybciej z głowy…" Dodała w myślach z rezygnacją.
-
- Potrzebujemy informacji. Idziemy. - odparł, zarzucając na głowę kaptur peleryny. Ruszył wzdłuż nadbrzeża, szukając wzrokiem karczmy, których raczej nie powinno tu brakować.
//Tak jak pisałem, przeważnie trzyma większość ekwipunku na drakkarze, także teraz poza ubraniami wziął ze sobą tylko sztylet, jeden toporek do rzucania i dwa do walki w zwarciu.// -
Hadrot × Haggard
Nord ze swoją towarzyską bez problemu natknął się na karczmę, których tutaj pełno. Szyld wskazywał nazwę “Pod Rekinem”, a nieopodal wejścia siedzieli zwykli chłopi grający na drewnianej skrzyni w kościanego pokera. Znalazła się też tajemnica ogłoszeń, gdzie też widniały kartki z informacjami.
-
// @Rozsierdzone-Czako //
//chcesz kontynuować?//
-
@Piechuur
// Absolutnie szefie -
Krzesimyśl
Nie zdążyłeś uciec ze sklepu, a wkroczyła do niego trójka gwardzistów miejskich uzbrojona w arkebuzy.
- Gleba! Na ziemię! Ręce na widoku! - krzyknął jeden z nich, a reszta wymierzyła z flint raz w Ciebie, a raz w drakonoida. -
Krzesimyśl
Krzesimyśl odłożył powoli ciupagę i wystawił swe ręcę.
- Jestem turystą, dopiero co wszedłem. - Krzesimyśl nie był niczego winny i nie zamierzał robić sobie z straży wroga na dzień dobry. Ba nawet świetnie że oni się pojawili. Oni zajmą się jaszczurką a on będzie mógł w spokoju uciec z miejsca zdarzenia.
- Od razu ostrzegam z góry, pies gryzie i im dłużej we mnie celujecie tym gorzej to znosi. Dajcie mi minutę by go uspokoić i w tym czasie możecie zająć się Jaszczurką. – Krzesimyśl poprawił swoje okulary. -
- Wszystko wytłumaczysz na przesłuchaniu przed kapitanem gwardii miejskiej! - krzyknął jeden ze strażników i zakuł twoje nadgarstki kajdanami za plecami.
- Psa skonfiskować. Będzie dowodem rzeczowym dla sądu generalnego! - usłyszałeś, a jeden z gwardzistów rzucił siatkę na twojego psa. Kiedy skończyli z tobą, wzięli się za drakonoida. -
Krzesimyśl
Mogło być gorzej. W Szczygłowej monarchii najpierw by go pobito a potem pytano. Całkiem cywilizowana sytuacja, jakby znowu był w Wielkim Księstwie Cerro. Pozostaje zdać się na osąd władzy i nie robić głupich rzeczy. Jak uśmiechać się, Wyzywać funkcjonariuszy i pytać o prawnika.
