Diabelski Kanion

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

– A, tu mnie masz. Całkiem śpieszno mi, wygrałeś. – Rzeczywiście, strata czasu nie była na rękę naszemu Mivvotowi. Schował dłoń, podniósł obie dłonie nad siebie i z złośliwym uśmiechem na twarzy wyszedł zza osłony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No i czego się tak szerzysz? Jakby mnie ktoś taki jak ja trzymał na muszce to robiłbym pod siebie, a nie cieszył mordę na widok jego i jego dwururki.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— I to zapewne nas różni, Panie Petrie. — Odpowiedział: — Szczególnie, że można tą muszkę już ze mnie zdjąć. Jak sam zauważyłeś, każda sekunda opóźnienia jest mi niezbyt potrzebna, toteż nie będę marnował mojego czasu na atakowanie spotkanego człowieka. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Uhuhu, nie no, powiało tu teraz grozą bardziej niż zwykle. W jakie gówno się wpakowałeś, synek, i za ile? Warto chociaż było?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Czy warto będzie, to się dopiero okaże. Ktoś stwierdził, że podróż poślubna przez Diabelski Kanion jest świetnym pomysłem i teraz szukam skutków tej decyzji. — Wyjaśnił pokrótce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Słyszałem o tym, smutna historia. Gdyby płacili więcej, to może też bym spróbował się za to zabrać.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Cóż, ktoś i tak musiał się za to wziąć, więc oto jestem. A teraz, czy mogę prosić o to byś łaskawie wreszcie skierował lufę gdzie indziej? — Sytuacja zaczęła irytować James’a.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ A pewnie, że tak. ‐ odparł z uśmiechem, choć lufa jego broni nie drgnęła nawet o milimetr. ‐ Prosić zawsze wolno, synek.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Dobrze wiedzieć. — Mruknął, podirytowany, po czym spojrzał pytającym wzrokiem na Ran’a. Nie spuszczając z niego spojrzenia, zrobił mały krok w lewo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jego broń i wzrok podążyły za Tobą.
‐ Skoro wiesz już wszystko, to po kiego jeszcze tu sterczysz? Nie chcesz iść i szukać swoich zaginionych?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— A chcę. — Mówiąc to, zrobił kilka kolejnych kroków.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No to wypi***alaj ich szukać, bo to ostatnie ostrzeżenie. Mi jeden trup w te czy wewte nie wadzi, a skoro o mnie słyszałeś, to powinieneś wiedzieć, że mówię poważnie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Już nie mówiąc nic, odszedł do swojego konia. Nie ma co, nieprzyjemny typ z tego Rana.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ale za to skuteczny. Koń na szczęście stał tam, gdzie go zostawiłeś, nie miał ochoty uciec, a nic nie miało zamiaru go pożreć.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Znów wskoczył na konia i ruszył w kierunku, gdzie ostatnio widział smugę dymu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jechałeś dalej bez kolejnych przeszkód, aż usłyszałeś podniesione głosy dochodzące z jednego z bocznych odgałęzień kanionu. Co ciekawe, ale nie takie niespodziewane, nie należały one do ludzi, a przynajmniej nie mówiły w ludzkiej mowie, choć wychodzi na jedno…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Tam może być cel jego poszukiwań, warto sprawdzić to odgałęzienie. Zszedł z konia i uwiązał go w bezpiecznym miejscu, a sam zbliżył się do odgałęzienia piszo, stawiając ostrożne, ciche kroki. Przyległ do ściany kanionu i wychylił się, chcąc dojrzeć co tubylcy robią w odgałęzieniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciężko powiedzieć, bo było dłuższe od innych ślepych uliczek, do których już zaglądałeś, więc widziałeś tylko dwóch milczących wartowników, Amaksjan wspartych o swoje włócznie i maczugi, którzy milczeli. Właściciele głosów byli o wiele dalej.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Oho… Trzeba będzie się między nimi przekraść… Albo można zrobić to inaczej. Zrzucił z siebie iluzję człowieka, a przybrał wygląd Amaksjanina, podobnego do tych stojących na warcie. Zadbał o to, by iluzja zakryła jego ubrania i wyposażenie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wielkie Równiny?//
Teraz przynajmniej nie zabiją Cię od razu, ale i tak musisz uważać, ze względu na wrodzony temperament tej rasy.