Góry Granitowe

[Kubeł1001]

Kuba1001

O dziwo, gość był słownym rewolwerowcem, i zabrał swoją broń, więc nic Ci już nie zagraża. Chyba że to posiadacz najszybszej ręki w całym Oskad, który zastrzeliłby Cię, nim Ty pomyślałbyś o kropnięciu jego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Nie zamierzał tego sprawdzać, więc powoli się odwrócił.
‐Skoro kwestię bezpieczeństwa mamy za sobą, to czy mógłbym się spytać, któż to celował mi w plecy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Colton White. ‐ odparł rewolwerowiec, uśmiechając się szeroko, choć wątpliwe, żeby był to uśmiech do końca szczery. Dalsze wyjaśnienia były zbędne, nawet Ty słyszałeś o tym łowcy nagród i jego bogatym życiorysie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Uniósł na chwilę kapelusz do góry.
‐Uszanowanko, panie White. Na mnie z kolei wołają Horse Jack.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Miło spotkać kolegę po fachu, który nie poluje na mnie, a na jakiegoś koniokrada. ‐ odparł tamten, odwzajemniając gest. Zamaszystym ruchem dłoni wskazał Ci ścieżkę, którą mógłbyś dostać się do jego obozowiska. ‐ Zapraszam, Jack.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Miło, jednak chyba nie zostanę na dłużej. ‐ Mimo to skorzystał z zaproszenia. Potrzebował informacji. ‐ Widziałeś kogoś w tej okolicy?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tylko kogoś, czy tego koniokrada, o którym wspomniałeś?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Mówiłeś, że nigdy o nim nie słyszałeś, więc ktokolwiek, kto mógłby być tak żałosnym, żeby skupiać swoje życie na kradzieży tych zwierząt.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Widziałem jednego gościa, który szedł w kierunku obozowiska bandziorów, a to, że prowadził ze sobą pięć koni i sam jechał na szóstym uznałem za warte zapamiętania. To było dwa dni temu i nie widziałem, żeby do tej pory stamtąd wyjechał, a przynajmniej nie tą samą drogą, więc raczej możesz założyć, że wciąż da się go dopaść.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐O, to się przyda. Dzięki. ‐ Z uznaniem pokiwał głową. ‐ Mógłbyś wskazać kierunek?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Musisz wrócić na poprzednią trasę, a potem kierować się w gorę i na wschód. Prędzej czy później znajdziesz zadbaną ścieżkę, wtedy się nie zgubisz, ale musisz wiedzieć, że to właśnie tam zaczyna się terytorium bandziorów, więc mogą Cię zauważyć albo od razu kropnąć.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jest jakaś inna droga, czy wiesz tylko o tej?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Gdyby była inna, to bym Ci o niej powiedział.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Pokiwał głową, po czym wyciągnął do niego rękę.
‐Dzięki, ta informacja mi się przyda.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Do usług. ‐ odparł Colton, wyciągając do Ciebie swoją prawicę. ‐ Powodzenia, Czaszko.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Uścisnął mu dłoń.
‐Tobie życzę tego samego. Nadmiar też się przydaje.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uchylił Ci kapelusza i wrócił do obozowiska, gdzie zaczął siodłać konia. Najwidoczniej i on nie zabawi tu za długo.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, z kolei “Czaszka” ruszyła zgodnie ze wskazówkami.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Colton nie kłamał, więc po jakimś czasie rzeczywiście odnalazłeś ścieżkę prowadzącą w górę, choć ostrzegał Cię, że idąc tędy, będziesz narażony na ataki bandytów, którzy będą mogli Cię wypatrzyć z daleka, przez co stracisz element zaskoczenia.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Liczyło się więc tylko jego szczęście i to, czy może przekonać bandytów do swojej racji. Ah, zachciało się być żołnierzem‐najemnikiem‐dyplomatą…