Złe Ziemie

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

Kierran zaczął szukać jednoręcznych młotów bojowych, ewentualnie innych broni obuchowych, w międzyczasie mówiąc do Wampirzycy ‐Po pierwsze: będę potrzebował nieco więcej nieumarłych od Kolektywu. Po drugie: ile wynosi moja działka? Po trzecie: Zagarnę sobie tę broń. Pomoże mi i moim podwładnym bronić kopalni‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampirzyca zdawała się nieobecna tak ciałem, jak i duchem, dopiero po kilku chwilach przeniosła zmęczony wzrok ze ściany jaskini na Ciebie i nim zdążyła odpowiedzieć, upadła nieprzytomna na ziemię.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

‐Czyżby ktoś zrobił się śpiący?‐ powiedział spokojnie Kierran, podszedł do niej, nachylił się i sprawdził, czy nie zmieniła się w niezdolną do ruchu kupę mięsa, a także spróbował rozeznać się, co spowodowało taki obrót spraw

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żyła, jej oddech był równomierny, a puls wyczuwalny, straciła jedynie przytomność. Czemu? Nie wiedziałeś, a jedyne, co przychodziło Ci do głowy, to ten miecz, artefakt, po którego użyciu była osłabiona i otępiała.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

‐Słodkich snów, mała księżniczko ‐ powiedział z rozbawieniem w głosie Kierran i sprawdził, czym był ten artefakt i jak wyglądał

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jednoręczny miecz o nieco zakrzywionej u końca klindze, choć pewnie mogłeś go też wykorzystać oburącz. Wykonany był z dziwnego, czerwonego metalu, a jego rękojeść przedstawiała jakieś podobne do nietoperza monstrum, z rozwartą paszczą pełną wielkich kłów.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

‐No, dalej nie to, czego szukam‐ powiedział Kierran i wrócił do szukania upragnionej broni i przy okazji pierścieni do dekoracji dłoni

[Kubeł1001]

Kuba1001

Z broni obuchowych odnalazłeś młoty bojowe, ale tylko dwuręczne, choć możesz też wybrać zamiast niego dwie buławy, równie eleganckie co zabójcze. Jeśli zaś chodzi o pierścienie, to w skrzynkach ze złotem, srebrem i innymi precjozami, znalazłeś ich wiele, więcej nawet, niż masz palców u obu dłoni i stóp.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

Kierran wziął buławy w ręcę i zamachał nimi w powietrzu ‐Nada się‐ po czym założył sobie na ręce tyle pierścieni, że jego dłonie przypominały dłonie pirata. Następnie podszedł do wampirzycy i sprawdził, czy nadal jest nieprzytomna

[Kubeł1001]

Kuba1001

Niezbyt to praktyczne, a jedynie może dowodzić Twojej zachłanności i próżności, ale nikt nie mówi, że musisz nosić je wszystkie na raz, tak jak teraz. Jeśli zaś chodzi o Twoją towarzyszkę, to wciąż jest nieprzytomna, choć na pewno żywa.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

Kierran zdecydował, że będzie nosić tyle, aby wygodnie mu się walczyło, po czym spróbował ocucić nieprzytomną Karins.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie udało się, najpewniej musi dojść do siebie sama, w swoim czasie, a pieczara Strażnika na Złych Ziemiach nie jest najlepszym miejscem do tego. Jeśli zaś chodzi o pierścienie, to musisz ograniczyć się do czterech, po dwa na jedną dłoń, aby wciąż walczyć tak sprawnie, jak do tej pory.

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

W takim razie zostawił na miejscu liczbę nieumarłych, którą uważał za odpowiednią, a potem podniósł Karins i wraz z resztą nieumarłej obstawy rozpoczął powrót do swego zamczyska, uważając na wcześniej odkryte pułapki

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wolałbym konkrety, więc napisz, ile dokładnie ich tam zostawiłeś, żeby nie było, że nagle wpadły Wilkołaki i wszystkim naklepały. No i nie masz zamiaru zabrać tych skarbów ze sobą?//

[Kubeł1001]

Trinitrotoulentn

//Ile mam do dyspozycji?
Po dłuższym namyśle Kierran stwierdził, że weźmie wszystko ze sobą, więc kazał trupom wziąć tyle, ile mogą unieść, aż cały skarb znajdzie się w ich rękach, po czym wyruszyć w stronę zamku, uważając na wcześniejsze pułapki

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Teraz to już właściwie nic, skoro kazałeś opróżnić jaskinię. No i z drugiej strony nie ma sensu zostawiać tam teraz kogokolwiek.//
W ten sposób wróciliście do swojego zamku, a Ty byłeś uboższy o kilka Szkieletów, choć w porównaniu z tym, co zyskałeś, wyszedłeś na gigantyczny plus.
//Zmiana tematu. Zacznij w swoim zamku.//

[Kubeł1001]

Radio:
Podróż przez Złe Ziemie zajęła ci dzień dłużej, niż początkowo szacowałeś, ale to i tak niezłe tempo, biorąc pod uwagę, że nie wziąłeś ze sobą konia ani nic, co przyspieszyłoby marsz. Chociaż każdej nocy niemal umierałeś na zawał serca ze strachu, to nic nie zaatakowało twojego obozu, a podczas marszu musiałeś jedynie odpędzać się od różnych kreatur, z czego żadna z nich ci nie zagroziła. Zamek odnalazłeś tam, gdzie wskazywała mapka. Trudy podróży zostały ci wynagrodzone, gdy zbliżając się do niego, ktoś wychylił się zza blanki i oddał strzał, który szczęśliwie cię minął.
- Debilu, przecież on żywy! - krzyknął ktoś chwilę po tym, jak padł strzał.
- Ki diabeł?! - odezwał się ktoś inny, a ty zauważyłeś, że na murach znajduje się przynajmniej sześciu ludzi, każdy uzbrojony w karabin, rewolwer czy strzelbę, z których to celowali do ciebie.

[Radiotelegrafista]

Widząc sześć, wycelowanych w niego luf, Seymour nie próbował dobierać broni, a jedynie dał Ogryzkowi znak, by trzymał się u jego nogi. Sam powoli uniósł dłonie nad głowę w geście odparcia wszelkich posądzeń o nieczyste zamiary.
— Taki diabeł, że człowiek, do cholery! Człowiek! Mam list dla profesora Levine! — Odkrzyknął.

[Kubeł1001]

- Profesora?
- Kurwaaaa…
- To się Stary zdziwi.
Dobiegły głosy z murów. Po kilku chwilach ciężka, stalowa krata niezauważalnie drgnęła, a potem zaczęła się mozolnie podnosić. Gdy ukazała ci się metalowa brama, nie minęło wiele czasu, aż ktoś po drugiej stronie ją otworzył. Zauważyłeś w niej sylwetki kilku rewolwerowców.
- Wchodź no, byle szybko! - przynaglił cię jeden z nich.

[Radiotelegrafista]

Nie mając zamiaru przebywać na zewnątrz ani chwilę dłużej, niż było to konieczne, od razu klepnął na psa, by ten trzymał się blisko niego, i biegiem ruszył ku bramie.