Gwieździsta Puszcza
-
-
Kuba1001 Kebab:
Groby, jak to groby, niezbyt daleko ruszyły się od Twojej ostatniej wizyty, i nie zmieniły się zbytnio, chociaż obrosły nieco zielskiem.
Fisto:
‐ Nie! ‐ zaprzeczyła pospiesznie, może z byt śmiało, bo zaraz zarumieniła się ze wstydu. ‐ Nie, ja… Znam kogoś, kto by się nadawał. Ja nie mam szans, tamten Szaman mówił, że mam potencjał, ale nigdy nie miałam okazji go potrenować ani wyczuć…
Bulwa:
‐ Nie jesteś ani pierwszy, ani ostatni. ‐ odparł mężczyzna, zajmując miejsce i wskazując Ci te naprzeciw siebie. ‐ Przybyłeś tu po to, co reszta? -
-
bulorwas‐Moje stare kości szukają z powrotem ciała. Krótko mówiąc, chcę żyć na nowo, na nowo założyć rodzinę, na nowo móc jeść i pić. Na nowo móc czuć ból inny niż psychiczny.
Odpowiedział siadając.
‐A jeśli w tym nie jesteś w stanie mi pomóc Drogi Mistrzu, chciałbym jak najdłużej zachowac spokój ducha i odstraszyć od siebie szaleństwo. Jaka jest tego cena? -
-
Kuba1001
Kebab:
To las, więc znalazło się więcej, niż kilka takich.
Bulwa:
‐ Odkąd pamiętam, przez cały okres trwania mojej szamańskiej posługi dla tego plemienia, wszyscy Upadli, których spotkałem, a było ich wielu, prosili, błagali lub żądali właśnie tego samego, co Ty teraz. ‐ odparł i westchnął, kręcąc smętnie głową. ‐ Niestety, wiele nie jestem w stanie zdziałać.
Fisto:
‐ To pewien chłopak… Widziałam go w lesie, gdy wracałam ze zbiorów owoców i ziół… Rysował na ziemi dziwne symbole za pomocą kości bizona, malował je też czerwony barwnikiem na drzewach. Do tego dziwnie tańczył, mówił i śpiewał. Wyglądało mi to na rytuał, którego nie chciałam przerwać, więc oddaliłam się. ‐ powiedziała, choć po tonie jej głosu można było wyczuć, że w równym stopniu chciała odejść, bo się bała. ‐ Nazywa się Grahl. -
-
-
-
Kuba1001
Bulwa:
Pokręcił przecząco głową.
‐ Niestety. Jedynym, co może pozwalać Ci na zachowanie resztek człowieczeństwa jest silna i niezłomna wola, aby odpierać podszepty Magii.
Kebab:
Nie było to wielkie drzewko, a Ty niezbyt się męczyłeś, więc po nieco ponad kwadransie lipa zwaliła się na ziemię.
Fisto:
‐ Na południe od wioski, niedaleko strumienia. ‐ wyjaśniła, a później nieco sposępniała. ‐ Ale nic mu nie grozi, prawda? -
-
-
-
-
-
Kuba1001
Kebab:
Szkoda tylko, że nie miałeś odpowiednich narzędzi do tego celu…
Fisto:
Pokiwała głową i wyszła z namiotu, aby zaczekać na Ciebie na zewnątrz.
Cóż, jeśli brać pod uwagę, że to rzeczywiście Szaman, to niewielkie, chyba że zwabi przypadkiem do wioski jakiegoś niebezpiecznego zwierza lub naprowadzi na siebie błyskawicę albo coś w tym guście. -
-
-
bulorwas
‐Znowu na marne?! Tułam się po jenych nekromantach, magach mutacji, alchemikach i szamanach od czasu mojej pieolonej pobudki i każdy pie**oli to samo! Uważacie się za wielkich uczonych, a chja wiecie! Wiesz jakie to uczucie położyć się spać i uświadomić sobie, że nie można nawet zamknąć powiek i przechylić oczu, bo się ich nie ma?! Wiesz jak to jest spróbować ciasta, kiedy ono przelatuje ci przez korpus i wypada bez smaku w kilka sekund?! Nic nie wiesz o mnie i innych!
Wygarnął wyraźnie wkuwiony. Miał ochotę dać mu kilka strzał w ryj i odciąć łeb na wszelki wypadek -
Kuba1001
Kebab:
Klasycznie: Udało się.
Fisto:
//Tsa, mój błąd.//
Gdy tylko zauważyła, że wyszedłeś, natychmiast skierowała swoje kroki na skraj wioski, czyli właśnie tam, gdzie zobaczyła chłopaka i jego dziwne praktyki magiczne.
Bulwa:
Przyjął Twój wykład z tak wielkim spokojem i opanowaniem, że chciałeś jeszcze bardziej dać mu w ryj, w końcu nie okazał żadnych emocji: Gniewu, współczucia, poczucia winy, że nie może Ci pomóc… Niczego.
