Dodge City

[Kubeł1001]

Vader0PL

Horse Jack zmierzał w kierunku miasta. Miał nadzieję dojechać tu wcześniej, jednakże miał problemy z walutą, co nie pomagało, gdy miało się zapłacić za kanapkę.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Barman wzruszył ramionami i postawił przed Tobą kubek, który napełnił żądanym trunkiem, wrzucając tam przy okazji dwie kostki lodu.
‐ Dziesięć miedziaków. ‐ powiedział, a po chwili wybrał z położonych przez Ciebie na ladzie monet właśnie tyle, chowając je do sakiewki.
Vader:
Może i tak, ale koniec końców wkroczyłeś do miasta, co nie uszło uwadze siedzącego na zewnątrz swego biura szeryfa, który to akurat czyścił swoją broń, a więc niezwłocznie ją odbezpieczył, gotów wypalić w Ciebie, jeśli tylko spróbujesz jakichś podejrzanych numerów, jak to Upadły. Bo na takiego w końcu wyglądasz, czyż nie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Uchylił mu kapelusza.
‐Szeryfie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Wziął trunek i pozostałe miedziaki, po czym usiadł przy stoliku, znajdującym się blisko tego do hazardu, i zaczął powoli popijać trunek, obserwując towarzystwo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Odwzajemnił gest, aby później wycelować do Ciebie z karabinu.
‐ Odejdź. Dodge to nie jest dobre miejsce dla Upadłych… Niezależnie czy mam na myśli ludzi, czy Ciebie.
Radio:
Towarzystwo? Cóż, dwóch z pewnością było mocno podpitymi górnikami, którzy beztrosko wlewali w siebie jeszcze więcej alkoholu i przegrywali wydobyte złoto, kolejny wyglądał Ci na jednego z traperów, ludzi lasu i buszu, co można sądzić po jego zarośniętej i ogorzałej twarzy oraz odzieniu ze skór i futer różnych zwierząt. Inny był na pewno jednym z wielu kowboi, a ostatni wyglądał niczym prawdziwy szuler: Elegancko ubrany, schludny wąsik i kozia bródka, złoty zegarek na łańcuszku, monokl na lewym oku i czerwona mucha. Trzeba wspominać, że najlepiej radził sobie właśnie ten ostatni?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wtedy zastrzelisz weterana Armii Oczyszczenia.
Parsknął śmiechem.
‐Nie Upadły, lecz człowiek, który miał bliskie spotkanie z Magiem podczas służby, szeryfie.
Mówiąc to powoli uniósł rękę do góry, by ją odsłonić i pokazać, że jest w pełni zdrowa. Ludzka.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Oh, jaka szkoda byłaby, gdyby nagle jego karty się zmieniły…

Poczekał na moment, kiedy wąsik oderwie wzrok od kart, na przykład by spojrzeć na mimikę przeciwników. Wtedy szybko podmienił mu, oczywiście magią iluzji, wygląd dowolnej karty na jedynkę serce.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Wybacz, nie spodziewałbym się. ‐ odparł, ale wciąż miał Cię na muszce. ‐ Skoro tak to witam w Dodge, ale proszę, żebyś na siebie uważał. Na innych w sumie też.
Radio:
Problem był taki, że w karty patrzył się cały czas, z reguły jednym okiem, ale to wystarczało. Zmieniło się to w chwili, gdy rzucił je na stół wraz z resztą graczy i przy okrzykach niedowierzania oraz protestów zgarnął całą stawkę miedziaków i srebrników ze stołu.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Nie zamierzam stwarzać problemów, szeryfie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pech, cholerny pech! Aż zawrzało w Jamesie, jednak zaraz wrócił do swego spokoju i przyglądał się graczom. Czy prowadzili kolejną grę?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ Inni o tym nie wiedzą, a Twoja zakazana gęba nie ułatwi sprawy.
Radio:
Spłukani i schlani górnicy zwolnili dwa miejsca, które wciąż są obecnie wolne. Jak na razie nikt nie pokusił się o ich zajęcie, więc może skorzystasz?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pytać Jamesa czy zagra, to jak pytać knura stepowego czy sra na stepie. Dopił whisky i od razu zajął miejsce jednego z górników, pozdrawiając innych filuternym uśmiechem. Jaka stawka leżała na stole?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Normalne, tak plus minus od pięciu lat.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Wzruszył ramionami i machnął ręką, dając Ci znak, że ta rozmowa dobiegła końca i możesz odejść.
Radio:
Żadna, bo nie gracie i zaczniecie, dopóki nie będzie kompletu graczy, czyli jeszcze jednej osoby.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc dalej przez miasto.

[Kubeł1001]

Kuba1001

W tym tempie zaraz je opuścisz, Dodge nie jest wielkie, a nikt Cię nie zatrzymał, gdyż z racji panującego obecnie skwaru wszyscy siedzieli w domach, saloonie i innych budynkach, może z wyjątkiem Ciebie, Szeryfa i kilku bezpańskich psów szwendających się po okolicy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

To nie było dosłowne, gdyż kierował się do saloonu.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Czyli potrzeba jeszcze jednego, tak? Powodził wzrokiem po saloonie. Czyżby ktoś chętnie łypał na stół z kartami?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Trafiłeś pod niego już po chwili, więc teraz nic tylko przywiązać konia i ruszyć do środka.
Radio:
//Czekam i czekam na tego Vadera… No nic, najwyżej dołączy w trakcie, jeśli zechce.//
Wreszcie znalazł się, zachęcony odpowiednią dawką alkoholu we krwi i namowami kolegów, kowboj, który został ostatnim fraje… zawodnikiem. W ten sposób uzbieraliście komplet, a krupier powodził wzrokiem po wszystkich.
‐ Opłata za wstęp wynosi dziesięć miedziaków. ‐ wyjaśnił, tasując karty i wskazując Wam na stojący na stole pojemnik, przeznaczony na owe opłaty, które pewnie były jedną z form zdobywania wypłaty przez mężczyznę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zawiązał konia, oddał mu swoje jabłko i wszedł do środka.