Rancho Pana Andersona

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie wiem ilu dokładnie jest Amaksjan, ale na pewno nie mniej niż tuzin. Robią tu zbyt wiele problemów, aby przymknąć na nich oko, a do tego nie da się ich przepłoszyć jak zwykłych szkodników, to prawdziwe góry mięśni, a do tego świetni wojownicy, na dodatek znają ten teren lepiej niż my… Twoim zadaniem będzie ich wyeliminowanie, im szybciej, tym lepiej, metody mnie nie obchodzą… Proponuję wynagrodzenie w postaci tysiąca sztuk srebrnych monet. Zgoda?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Zgoda. Pozbędę się ich jak najszybciej, ale nie mogę niczego obiecać. Fakt że znają ten teren daje im dużą przewagę. Będę potrzebował przewodnika albo mapy okolicy jeśli mam coś wskórać.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//*wskórać.//
‐ Nie chcę tracić niepotrzebnie ludzi, ale nie martw się, dostarczę Ci dokładne mapy. Coś jeszcze?

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Tak. Czy jest jakieś miejsce w którym ci… barbarzyńcy są spotykani najczęściej?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tak, to rancho, gdy na nie napadają. Później jakikolwiek pościg, który za nimi posłałem, jakby zapadł się pod ziemię, zawsze w jakimś innym miejscu.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Czyli atakują niespodziewanie i zawsze uciekają w innym kierunku znikając bez śladu. Sprytne kundle. Mam nawet hipotezę jak to robią.

[Kubeł1001]

Kuba1001

mężczyzna uniósł nieznacznie brew, ciekaw co masz dokładnie na myśli.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ System jaskiń, albo tuneli. Wejśća mogą być zamaskowane, dla tego pańscy ludzie ich nie znaleźli. ‐ wyjaśnił ‐ Albo to jakieś czary… ‐ westchnął

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zbyt dokładnie przeszukano okolicę, to prędzej ta cholerna Magia, niż naturalne podziemne przejścia.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Może ma Pan rację, ale pewności nigdy nie mamy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chyba że, jak mówiłem, tereny wokół zostały dokładnie przeszukane, a do tego mamy do czynienia z bandą tubylczych prymitywów.

[Kubeł1001]

PanSzakal

‐ Niech będzie ‐ westchnął ‐ To wszystko co chciałem wiedzieć i powiedzieć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skinął głową, nie mając nic do dodania. W końcu skoro nie miałeś tu już nic do roboty, to po co miałeś niby tu siedzieć i zawracać mu dalej głowę?