Pustynia Śmierci

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Co mam Ci powiedzieć? ‐ Wzruszył ramionami: ‐ Czarnuch dobrze się kryje, to i rzadko strzelają do niego. A do niedawna to nie tylko instrument miałem w łapie…‐ Stwierdził, wskazując mu wzrokiem straganiarza, któremu moment temu sprzedał broń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i pogładził chwilę swoją brodę.
‐ I masz zamiar teraz iść na zewnątrz, dalej wędrować i w końcu zginąć, zabity jak pies, bo i bezbronny? Co, gdybym miał dla Ciebie lepszą opcję?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Odchylił nieco głowę, propozycja brodacz zainteresowała go. Nie miał jednak zamiaru z miejsca zgadzać się, bez dopytania o żadne szczegóły.
‐ O jakiej “lepszej opcji” mówisz, bracie? ‐ Spytał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żarcie, dach nad głową, bezpieczeństwo… Tu, w Gnieździe Tułacza, mamy bar, grywałbyś tam od czasu do czasu. Ostatniego muzyka nam zastrzelili, także weźmiemy Cię choćby od zaraz.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Bracie, trzeba było tak od razu, biorę tą robotę! ‐ Podekscytowany, wyciągnął dłoń przed siebie by symbolicznie przypieczętować początek swej pracy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zawahał się na chwilę, najpewniej zdziwiony, że wzmianka o poprzednim muzyku, którego wynieśli z ołowiem w głowie Cię nie zraziła, ale i tak uścisnął Twoją wyciągniętą dłoń.
‐ To co? Idziemy pogadać jeszcze z szefem i witamy w rodzinie. Bo wiesz, ci z Gniazda zawsze trzymają się razem. Jak rodzina… Ta.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ A więc prowadź. Chętnie poznam głowę tej “rodziny”. ‐ Powiedział z lekką niepewnością, acz entuzjastycznie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i ruszył do jednego z budynków, choć w połowie drogi zawrócił i udał się w kierunku innego miejsca, być może baru, w którym miałeś zacząć pracę. Przed wejściem, na bujanym fotelu, siedział mężczyzna, który wydawał Ci się ledwie młodzieniaszkiem, ale to pewnie tylko pozory, ciężko było dokładniej zbadać wyglądać kogoś, kto niemalże całą twarz ma zakrytą chustą chroniącą przed kurzem i pyłem, na głowie nosi kapelusz, a na oczach gogle.
‐ To jest nasz szef. ‐ wyjaśnił, a tamten uchylił Ci kapelusza, wspierając się na swoim karabinie, aby wstać z siedziska.
‐ A to nasz nowy muzyk. ‐ dodał, niepotrzebnie wskazując na Ciebie, a później oddalił się kilka kroków, żebyście mogli sobie w spokoju porozmawiać.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Na dobre powitanie, muzyk wyciągnął dłoń w kierunku “szefa”:
‐ Witaj, bracie. ‐ Zaczął rozmowę przyjaźnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie przypominam sobie Ciebie z jakiegoś rodzinnego zjazdu. ‐ oburknął tamten. ‐ Możesz mi mówić Bill. Więc chcesz zostać muzykiem w Gnieździe Tułacza, tak?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ta. Podoba mi się wizja takiej roboty. ‐ Przytaknął.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ I wiesz z czym to się wiąże, tak?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Z graniem w barze. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Tyle informacji Ci wystarczy?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Zamyślił się na moment, po czym odpowiedział pewnie: ‐ Myślę, że tak. ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszył ramionami, podając Ci dłoń, aby solidnym jej uściśnięciem dobić ostatecznie targu.
‐ John pokaże Ci resztę naszej bazy i opowie coś o niej. Widzimy się w barze, nowy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Tajest, szefie. ‐ Odpowiedział, czując się już w pełni upoważnionym do nazywania tego faceta swoim “szefem”. Uznając rozmowę za skończoną, odwrócił się w kierunku Johny’ego.
‐ To co, czas na małą wycieczkę krajoznawczą? ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ No ta. ‐ odparł tamten. ‐ Co chcesz zobaczyć najpierw?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— To ty mi powiedz, czy jest tu coś wartego zobaczenia. — Odpowiedział luźnym tonem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Chyba tylko bar albo park maszynowy, jeśli kręci Cię grzebanie w bebechach samochodów i innych motorów.