Tokio

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak na pozostawienie go przy życiu i bez amputacji zakażonej kończyny? Trzeba przyznać, że całkiem nieźle.

[Kubeł1001]

antekk5

Pogłaskał swojego wilka ciesząc się, że jego towarzysz dalej żyje, po czym wyciągnął butelkę sake i trochę się napił.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ja się kiedyś boleśnie zemszczę za to ignorowanie moich wskazówek.//
Alkohol nieco Cię odprężył, rozlewając się po ciele przyjemnym ciepłem wychodzącym z żołądka. W chwili, gdy miałeś już wziąć drugi łyk, usłyszałeś potężny huk na zewnątrz, niedaleko stąd.

[Kubeł1001]

antekk5

// Przynajmniej będzie kolejny trup na cmentarzu. //
Przestał pić, wziął naginatę i zobaczył przez okno, co się do jasnej cholery wyprawia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Stąd nic nie widziałeś, musiałbyś opuścić dom i udać się w kierunku źródła dźwięków, jakieś dwadzieścia czy trzydzieści metrów, bowiem tutaj widok zasłaniają Ci inne domy.

[Kubeł1001]

antekk5

Wyszedł z domu i poszedł do miejsca hałasu, zatrzymując się w połowie drogi, żeby obejrzeć, jak wygląda okolica.

[Kubeł1001]

Kuba1001

To dalej te same nudne przedmieścia, ale o wiele bardziej zrujnowane. Im bliżej źródła hałasu, tym łatwiej rozpoznać poszczególne dźwięku: Ryki różnych Zombie, huk, dźwięki wystrzałów z różnych typów broni palnej i wiele więcej.

[Kubeł1001]

antekk5

Podszedł trochę bliżej i zaczął szukać jakiejś osłony przed ostrzałem, gdyż mógłby zostać potencjalnym celem. Jeśli nadarzy się okazja, to może wychylić się na chwilę i sprawdzić, kto strzela do truposzy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ciężko było Ci ich rozpoznać, na pewno byli Twoimi rodakami, odzianymi głównie w czerń, uzbrojonymi po zęby w pistolety maszynowe, karabinki szturmowe i granatniki, mieli też pojazdy, głównie samochody osobowe, z czego jeden miał zamontowany na przyczepie wielkokalibrowy karabin maszynowy, z którego pruł do hord Szwendaczy, Pełzaczy, Biegusów, Świeżych i wielu innych Zombie, ale też dwóch Twardych, którzy rzucali w ludzi i pojazdy kawałkami gruzu bądź innymi samochodami, niszcząc przynajmniej jeden pojazd i zabijając trzech wrogów.

[Kubeł1001]

antekk5

Obserwował walkę pomiędzy ludźmi w czerni a hordami nieumarłych i czekał na okazję, kiedy to będzie mógł zbliżyć się do pola bitwy (a przynajmniej do następnego ukrycia) bez ryzyka dostania przysłowiowej kuli w łeb.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czekałeś blisko pół godziny, bowiem żadna ze stron nie dawała za wygraną, przez co gdy Zombie zostały ostatecznie wybite, ludzie ponieśli straty w postaci kolejnego zniszczonego pojazdu i dalszych ośmiu zabitych.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ * Z takimi ludźmi nie powinienem zadzierać. Może spróbuję z nimi porozmawiać? * ‐ pomyślał i wyszedł z ukrycia z rękoma podniesionymi do góry na znak, iż nie chce walczyć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Było to trochę za mało w świecie, gdzie zaufanie było towarem bardziej deficytowym niż amunicja, toteż od razu, gdy Cię zauważyli, wycelowali w Ciebie swoją broń, pokrzykując coś między sobą.

[Kubeł1001]

antekk5

Zaczął modlić się pod nosem, żeby ludzie w czerni go nie zastrzelili. Albo żeby przynajmniej spudłowali.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Proszenie o wstawiennictwo wyższej instancji to jedno, a osobista próba przemówienia im do rozumu w jakikolwiek sposób to już coś zupełnie innego.

[Kubeł1001]

antekk5

Faktycznie, może i wyższa instancja mu nie pomoże. Lepiej jest w takim razie spróbować perswazji.
‐ Nie strzelajcie! Nie mam zamiaru was atakować! ‐ krzyknął do ludzi w czerni, mając nadzieję, że go nie zastrzelą. Z resztą, już i teraz mógłby zmówić swoją ostatnią modlitwę przed śmiercią.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie strzelali, ale też nie mieli zamiaru opuścić broni, choć teraz przyglądali Ci się bardziej z zaciekawieniem niż wrogością, co daje Ci szanse, aby powiedzieć coś więcej, nim to oni się odezwą.

[Kubeł1001]

antekk5

Wyciągnął butelkę sake ze swojego plecaka licząc na to, że mógłby im to dać w zamian za oszczędzenie mu życia.
‐ M‐Mogę wam to dać… w‐w‐w zamian za moje ż‐życie… Proszę? ‐ powiedział, pokazując przy okazji butelkę sake.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Dobry alkohol działał na wszystkich, więc nim się obejrzałeś, jeden wyszarpnął Ci butelkę z palców.
‐ Kim jesteś i czego tu szukasz? ‐ zagadnął Cię w międzyczasie inny mężczyzna, a Ty zauważyłeś, że teraz mierzyło do Ciebie ledwie dwóch trzy trzech ludzi, co jest niezłym wynikiem, jeśli brać pod uwagę, ilu ich było na początku, i co zrobiłeś, aby odłożyli na bok swoje mordercze zamiary.

[Kubeł1001]

antekk5

‐ Może się to wydawać dziwne, ale jestem zwykłym mnichem. ‐ powiedział, zdejmując przy okazji swój kaptur. ‐ Co prawda nieogolona głową i zarost mówią co innego, ale strój, który noszę, należał do mnicha‐wojownika z epoki sengoku. Znalazłem go w klasztorze w Osace podczas mojej ucieczki od nieumarłych mnichów.
Szukam jedynie możliwości ucieczki w stronę Korei. To miejsce obrałem sobie jako schronienie przed nieumarłymi.