Miasto Ur

[Kubeł1001]

Bilolus1

Ruszył więc do piany wielbłąda, zaraz gdy to zrobił ruszył do baru.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Autokoretka… Zuo… ;‐;//
Za barem stał Goblin, pucując brudną szklankę.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Czekał więc spokojnie aż do niego podejdzie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Żaden karczmarz nie ma w zwyczaju podchodzić do klienta, bo to na ogół on podchodzi do niego.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zaskakiwało to zważywszy iż klient siedział przy barze i wyglądał na oczekującego

[Kubeł1001]

Kuba1001

Minęło pięć minut, nim w końcu zapytał:
‐ Czego?
Krótko i na temat, nie?

[Kubeł1001]

Bilolus1

Odpowiedź doszła goblina w głowie, była tak jak wcześniej głośnym, metalicznym szeptem.

Najzacniejszy trunek jaki tu macie pomiocie Melkisa‐ odparł wpatrzony w niego z góry ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mrugał przez jakiś czas, wyraźnie zdziwiony. Dobrą chwilę zajęło mu skojarzenie głosu z Tobą.
‐ Kosa Śmierć. ‐ wyjąkał przerażonym szeptem.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Brzmi zacnie, jednak śmierć nie ma kosy ‐ jest ona o wiele bardziej subtelna w swym działaniu‐ odparł‐. Daj zatem owy napój

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie miał pojęcia o czym gadasz, ale posłusznie nalał popularnego bimbru Orków.
‐ Na koszt firmy. ‐ wydukał.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak więc Upiór sięgnął ku swemu hełmu i zdjął go…ukazując pustkę w której zaczął formować coś na kształt widmowej ludzkiej twarzy bez wyrazu, a gdy to zrobił podniósł ów trunek i wypił…a raczej wchłonął bo gdy tylko ten znalazł się w jego ustach znikł.

Wspaniały napój, powiedz mi no sługo Melkisa. Cóż się dzieje w świecie bo niewiele ja sam słyszę‐ stwierdził zakładając hełm ‐.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zanim odpowiedział, zemdlał, a może i zszedł na zawał. Gobliny nigdy zbyt odważne nie były, a coś takiego to przesada.

[Kubeł1001]

Bilolus1

W takim razie sam wybiorę coś ciekawego…‐ przeszła mu myśl przez głowę gdy był wpatrzony w nieruchome ciało, chwilę tak zastygł po czym podniósł się i ruszył w stronę drzwi nie zwracając uwagi na ruch w karczmie, jeśli ktoś by na niego wpadł ‐ miałby pecha.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Każdy doskonale zdawał sobie z tego sprawę i nie wchodził Ci w drogę. Natomiast Ty opuściłeś karczmę.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak więc pozbawiony celu w tym mieście cofnął się do jakiejś dzielniczki i teleportował do… Miasta Battlehammer.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Mówisz, że znałby lokalizację podziemnego, zapomnianego miasta Szarych Krasnoludów, tak?//

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Jest tu 24 k lat, mógł wiedzieć o wyprawie krasnoludów do podziemi i wszystkim podążać ;vv//

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Szczerze, to raczej by nie wiedział o wyprawie Krasnoludów, ani tym, że założyli sobie miasto w podziemiach, ale dobra, zacznij.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mutant i jego towarzyszka znaleźli się w końcu przed osławioną pustynną metropolią, jaką było Ur.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Bóbr:
‐ Już? ‐ spytał pierwszy ożywiony przez Ciebie Szkielet, nerwowo przebierając kościstymi palcami po swoim toporze jednoręcznym.
Ty, on i tuzin innych Szkieletów, Twoich Szkieletów, zasadziliście się na szlaku handlowym prowadzącym do Ur, pół dnia od najbliższej oazy i dzień od samego miasta. Rozkazy były jasne: Miałeś przejąć ze swoimi wojakami drugiej świeżości całą karawanę, wybić wszystkich z wyjątkiem jakiejś kobiety potrzebnej Twemu przełożonemu, i wrócić do miasta. Zadanie prosto, choć Lord Baryx miał pewnie coś do ukrycia, jak zawsze.