Miasto Ur

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Nie.
Czemu? Bo Ty nie musisz nic pisać, gdyż długa droga przed Wami. Będę kontynuował na Plugawych Ziemiach.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

Chromolony kucharz. Ogórek czekał już jakieś półtorej godziny za obiadem, a ten kurna się nie pojawia. W innej okazji by odpuścił, ale niestety już zapłacił. Przynajmniej jest na czym zawiesić oko, a przez kaptur nie widać dokładnie jego spojrzenia. Wygryw. Nie obserwował jednak kobiet za długo i często zmieniał kierunek spojrzenia. Byłby przegryw, gdyby któraś to zauważyła.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak na razie nikt nie zwraca na Ciebie uwagi, łącznie z kucharzem, który nadal nie dostarczył Ci jedzonka.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ja chromolę, znowu.
Tym razem jednak musiał się powstrzymać od zabijania, ponieważ w tym mieście ma jeszcze nienaganną reputację.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i powstrzymanie się od zabijania przyniosło efekt, gdyż karczmarz w końcu wręczył Ci posiłek, za który uprzednio zapłaciłeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wreście kurna. Zabrał się za ten chromolony posiłek od tego chromolonego kucharza z tej chromolonej karczmy w tym chromolonym mieście. Stanowczo przesadza z chromoleniem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No niestety, z nałogu chromolenia ciężko się wydostać. Niemniej, zjadłeś posiłek. Co dalej?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Opuszczenie tego chromolonego miejsca w celu udania się do nowego klienta.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Opuszczenie się udało.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A teraz niczym chromolony koń wyścigowy pędem do klienta! Czyli szybkim chodem turysty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//A kim ten klient jest?//

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Wymyśl sobie. Dałbym kobietę ze względu na charakter Ogórka, ale to do ciebie zawsze należy ostatnie słowo. Uczniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Uczniu, uczniu…//
Klient zapewne czekał w Szczurzej Dzielnicy, jak to wcześniej zostało ustalone.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I tam się udał.
//Pamiętam cię za czasów braku avatara, twoje pierwsze grupy, twój start w Marmoladach…

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Wiem ._.//
I tam się udałeś. Wedle nazwy, była to biedna dzielnica pełna szczurów, bezdomnych i włóczęgów. Ale też była tu pewna informatorka, niejaka Szept, do której miałeś się udać.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Szukał więc jej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Swoim zwyczajem to prędzej ona znajdzie Ciebie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, pozostało być czujnym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Czujność niewiele dała, gdy poczułeś jakąś obecność za sobą i cichy szept w uchu:
‐ A jednak przyszedłeś.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ja chromolę, zejdę kiedyś na zawał serca przez ciebie.