Miasto Ur
-
-
Kuba1001 Vader:
Biżuterią, ubiorem, zapachem (w sensie perfumami i tak dalej), postawą, sposobem mówienia i innymi takimi, które jasno określały ich przynależność do stanu wyższego jakim była lokalna szlachta.
Taczka:
Tłumaczenie mijałoby się z celem, więc zwyczajnie zaprowadzili Cię pod ten lokal.
‐ Jak coś, to mów, z kim trzymasz, wtedy nikt Cię nie ruszy. ‐ wyjaśnił Rodo. ‐ I czekaj na nas, będziemy czekać przed wejściem za jakąś godzinę, góra dwie. ‐ dodał jeszcze i wraz z Nordem odszedł, kierując się do swojego lokalu, najpewniej aby się w końcu porządnie urżnąć.
Wiewiur:
‐ W mieście nie powinno brakować pracy, a mnie nie obchodzi, czy zaczniesz zabijać pustynne rekiny czy inne potwory, zatrudnisz się jako ochroniarz na targu niewolników lub zaczniesz bawić się w kieszonkowca. -
-
-
-
Kuba1001
Vader:
Nikt nie wprowadzał byle kogo, chociaż niektórzy przychodzili z własnymi ochroniarzami. Możesz spróbować jakoś wykorzystać to na własną korzyść.
Zohan:
‐ Porządna klinga. ‐ odparł, wskazując na jeden z mieczy długich, choć wzrok zawiesił też na leżących nieopodal nożach.
‐ Panie, to drogie rzeczy są! ‐ krzyknął handlarz, widząc jego zainteresowanie i szansę na potencjalny zysk. ‐ Za miecz to czterdzieści złota, pięć sztuk od noża. Bierzesz pan czy nie?
Taczka:
Drewniane stoły, krzesła i lada były czyste i błyszczące, wolne od pustynnego pyłu. Również podłoga była wypastowana. Za ladą stał barman, a za nim szafka najróżniejszych alkoholi. Między stołami kluczyły kelnerki, a przy nich siedzieli przedstawiciele różnych warstw społecznych, na bogatych mieszczanach zaczynając, a na szlachcie kończąc. Warto dodać, że grano tu muzykę, i to na żywo, ze sceny w kącie karczmy. -
-
-
-
Kuba1001
Vader:
Nie, ale jeden z bogatszych mieszczan już tak, zwłaszcza, gdy ocaliłeś go przed kompromitacją w całym mieście oraz wygnaniem na okoliczne pustynie, co było wyrokiem śmierci.
Wiewiur:
Mijałeś takowa podczas wchodzenia do miasta, wiec Twój wybór, czy pójdziesz tam teraz, czy dopiero później.
Taczka:
Po zmianie stroju na pewno bardziej… Tak czy inaczej, jedna z kelnerek podeszła do Ciebie i wręczyła Ci kartę dań z prawdziwego zdarzenia, co było zupełną nowością, gdyż nigdy nie spotkałaś się z taką w jakiejkolwiek verdeńskiej gospodzie. Zauważyłaś też, że wielu z bywalców karczmy przypatruje Ci się badawczo… W sumie nic dziwnego, rzadko kiedy zjawiał się tu ktoś nowy. -
-
-
-
-
Kuba1001
Taczka:
Tak po prawdzie to nie jadłaś praktycznie nic z tej karty.
Zohan:
‐ Cztery za nóż? Może być, ale z miecza tak nie zejdę… Trzydzieści pięć i po sprawie.
Vader:
Trafiłeś pod jego dom bez większych problemów po drodze, dwóch gburowatych osiłków na warcie pod drzwiami może to zmienić.
Wiewiur:
Było ich dość dużo, więc szukał czegoś konkretnego? -
-
-
-
-
Kuba1001
Wiewiur:
//Nie załamuj mnie, już tyle tu siedzisz…//
Zohan:
‐ Pięćdziesiąt złota. ‐ odparł i wyciągnął dłoń. Tak, zgodził się na cenę miecza, ale Twój kompan dobrał sobie jeszcze pięć noży, każdy za cztery sztuki złota.
Vader:
Obaj się co prawda zaśmiali, ale nie mieli żadnych oporów przed wpuszczeniem Cię do środka.
Taczka:
Za Twój posiłek, czyli pieczeń z wielbłąda z daktylami oraz lampkę słabego wina o smaku cytrusów przyszło Ci zapłacić sześćdziesiąt sztuk złota.
