Nowe Gilgasz
-
Odnalazłaś go, a właściwie to on ciebie, nie posiadając się ze szczęścia. Gdy skończył ocierać się o twoje nogi i cicho mruczeć, zaprowadził cię w jakieś zarośla, gdzie zauważyłaś ułożone na małym stosie zwłoki Murloków, sześciu sztuk. Obok leżał inny, z paskudną raną na głowie, ale wciąż musiał żyć, bo widziałaś jak oddychał, jego klatka piersiowa unosiła się nieregularnie, ale lepsze to, niż nic. Choć nie masz pewności czy zdołasz wyciągnąć coś z tak prymitywnego stworzenia.
-
Dźgnęła Murloka, żeby go dobić, po czym wskoczyła na tygrysa i odjechała do miasta. Zrezygnowała z zemsty, bo nie chciała znów wpaść w ręce mutagenisty.
-
Zostawiwszy za sobą kolejne truchło, bez problemu wróciłaś do miasta.
-
@Kubeł1001 napisał w Nowe Gilgasz:
//Cytuj mój ostatni post, gdy odpowiadasz, a w międzyczasie pojawiło się kilkanaście innych, ułatwi mi to trochę życie.
I nie dziwię się, że Xavier ma wrażenie, że to kilka lat :V//
Niektórych zostawiłeś po drodze. Nie w tym znaczeniu, że umarli, ale po prostu stanęli do walki z poprzednimi wrogami, abyście wy mogli iść dalej. Ale w końcu wszyscy zebrali się tutaj, pokonując trudności. Byli wszyscy, których znasz nieco lepiej, czyli Rivert, orczy Mag i drowski zabójca. Był też Bell, czy jak on się tam nazywał, który przywiódł na pomoc oddział Łaków z okolic Gilgasz. Wcześniej pomógł im i pewnemu Magowi, ich władcy, wygnać stamtąd Czarne Słońce, które na stałe przeniosło się tutaj. Bez nich mógłbyś nie odnieść tego zwycięstwa, ale uświadomiło ci to też, że związałeś się z wrogami organizacji, której chcesz przewodzić. Łaków ostała się jednak tylko połowa, w większości byli ranni. Z najemników też nie zostało wiele, ale i ich było mniej, niż Łaków. Wszyscy wpatrywali się w ciebie, każdy bez wyjątku, czekając na to, co powiesz. Było w końcu wiele do zrobienia, złoto do wypłacenia, obietnice do złożenia, rozprawa z poplecznikami starej władzy… O ile rzeczywiście zdecydujesz się ją przejąć.
//Nie pamiętam, czy wybrał się tu też ten cały Fulko, którego poznałeś w rezydencji von Orrenów, ani ten jebitny Szkielet. Jeśli tak, to obaj przeżyli.//Xavier Waasi
Odchrząknął, po czym zbliżył się do Riverta. Jego spośród nich wszystkich znał najlepiej, jak i też miał najlepszy z nim kontakt.
- Więc, to koniec historii poprzedniej władzy - zagadał. - Będzie trzeba po nim posprzątać. Jak i też naprostować stosunki z Czarnym Słońcem. I chyba mam pomysł, jak to zrobić. -
- No dawaj, bo zaraz zesram się z ciekawości. - mruknął, pod płaszczykiem arogancji ledwo tłumiąc napięcie w głosie. No cóż, nie na co dzień bierze się udział w zamachu na przywódcę frakcji, której jest się członkiem i do tego przeżywa, nie mówiąc o odniesieniu sukcesu. - I oby to było dobre, masz tu sporo do załatwienia. Nasza stara ekipa raczej będzie trzymać się razem, ale nie poparli cię z dobroci serca, nawet jeśli nie powiedzą tego wprost, to chcą coś od życia za tę chorą akcję. Najemnikom musisz wypłacić swoje, a nie będzie to mała kwota. Ciesz się, że jesteś teraz pewnie bogatszy niż całe to miasto razem wzięte. No i musisz dogadać się z tym szlachcicem i jego rycerzykiem, Fulkiem czy innym. Pewnie też będą coś za to chcieć, chociaż żołnierzy nam nie wysłali. No i Łaki. Nie żebym był jakimś porucznikiem czy prawą ręką starego, ale trochę posłuchałem, zanim wysłał mnie z tobą na wczasy do Mrocznego Królestwa. Oni wywalili Czarne Słońce z Gilgasz do tej dziury. Teraz nam pomogli, ale w praktyce dalej się nie lubimy. Nie wiem jak to rozwiążesz, ale cieszę się, że chociaż ty jeden pewnie wiesz, jak z tego wyjść.
-
Xavier Waasi
– Najpierw nagrody dla tych, którzy brali w tym udział. Pozycja, złoto, to co skarbiec ma do zaoferowania. Wątpię, żeby Czarne Słońce miało kłopoty finansowe, także możemy pozwolić sobie na to, żeby wzięli dużo. Szlachcic i jego rycerz staną się istotniejsi w regionie, a Łaki… chyba pora zastanowić się, czy współpraca z nimi jest możliwa. Nie spodoba się to wszystkim, ale jeżeli uda się działać na równi, to odzyskamy Gilgasz. A jest jedno miasto, które zapewne tkwi w umyśle każdego, kto siedział w tej frakcji dłużej, niż miesiąc. Kasuss. Nie możemy sobie pozwolić na zahamowanie impetu, z jakim się tutaj pojawiliśmy. Przejęliśmy władzę, także postawmy sobie prawdę przed oczyma. Jeżeli przyśpieszymy, możemy tylko zyskać. Jeżeli zwolnimy, to nie wiemy, kto stanie się poważnym zagrożeniem. -
Najemnicy i inni, którzy służyli ci dla pieniędzy, wznieśli dość zdecydowane okrzyki zwycięstwa, czekając tylko, aż pozwolisz im pójść i splądrować skarbiec, choć chyba lepiej nie dawać im przy tym wolnej ręki, bo mogą wynieść stamtąd przedmioty, których wartości nie są nawet świadomi, nie wątpiłeś, że Vigo musiał mieć w swoim skarbcu przynajmniej kilka artefaktów wszelkiej maści. Pozostali byli nieco mniej zadowoleni, ale skinęli ci głowami. Pewnie wrócą do swoich panów i przedstawią im całą sytuację, aby powrócić na rozmowy, na które lepiej mieć już gotowe konkrety. Niemniej, co teraz? Chyba zostało ci tylko wkroczyć do sali tronowej i ogłosić organizacji zmianę przywództwa. Biorąc pod uwagę jak dobrze zorganizowane jest Czarne Słońce, nie minie tydzień, a wszyscy będą o tym wiedzieć, ale inna kwestia, czy wszystkim się to spodoba.
-
@Kubeł1001 napisał w Nowe Gilgasz:
Zostawiwszy za sobą kolejne truchło, bez problemu wróciłaś do miasta.
Popytała kilku ludzi o siedzibę Czarnego Słońca i jeśli się dowiedziała gdzie jest, to udała się tam.
-
Oficjalnie nikt nic nie wiedział o żadnym Czarnym Słońcu w mieście. Ale to oficjalnie, bo nieoficjalnie każdy zdawał sobie sprawę z tego, że to właśnie oni sprawują w mieście władzę, więc udało ci się dojść tam bez trudu. Wrota były nie tylko otwarte, ale i niepilnowane, co było co najmniej dziwne. Droga prowadziła przez długi na dwadzieścia lub więcej metrów korytarz z wysokim dachem. Na koniec dotarłaś do pomieszczenia przypominającego karczmę, pełnego członków Czarnego Słońca, najemników, płatnych morderców, przemytników i wielu innych, przedstawicieli większości znanych ci ras. Twoje przybycie nie wzbudziło jakiegoś szczególnego zainteresowania, wszyscy grali w kości lub karty, pili, jedli czy rozmawiali, choć czułaś w powietrzu jakieś napięcie.
-
Zaczepiła kogoś, kto nie wydawał się być zajęty.
-Kto tu szefuje? -
Zaczepiony przez ciebie mężczyzna samotnie przepijający jakiś trunek wzruszył ramionami.
- Zobaczymy. Chwilowo naszym szefem, Vigo, wciąż jest ten sam człowiek. Pewnie niedługo okaże się, czy dalej utrzymał stołek, czy ten, który przyszedł go zabić i przejąć władzę, podołał. - odparł najzupełniej spokojnym tonem i przyjrzał ci się. - Nie widzę tatuaży, więc pewnie je ukryłaś albo dla nas nie pracujesz, co? Pewnie wydaje ci się to dziwne, ale jesteśmy przestępcami i kanaliami, tak się tu zdobywa władzę, na trupie poprzednika. I wszystkim nam to wisi, o ile nowy Vigo nie będzie próbować nas zabić ani zabrać tego, co już zdobyliśmy. -
Xavier Waasi
– Ogłośmy zmianę przywództwa – rzucił, jakby do siebie, lecz oczekując, że reszta zrozumie to jako polecenia. – Niech ta niewiadoma przestanie być tajemnicą dla reszty.
Nie zamierzał być gołosłowny. Miał swoje cele i przekonania, a także pasmo sukcesów, których nie zamierzał przerwać tylko dlatego, że się rozmyślił. Pora więc zostać kimś nowym w tym wszystkim. Pora zostać Vigo Czarnego Słońca. A jeszcze całkiem niedawno pomagał na gospodarstwie u swojego opiekuna, zielarza. W sumie po wszystkim warto zadbać o tamto miejsce. -
- Pamiętajmy też o tych, którzy mogą się nie zgodzić na zmianę przywództwa. - powiedział Drow. - Nie żeby było ich wielu. To oportuniści, jeśli nie spróbujesz zmienić ich życia za bardzo, nie zabierzesz im złota, pozycji i bogactw, to będą ci wierni tak, jak poprzedniemu Vigo. Ale zawsze znajdzie się ktoś, kto może się oburzyć. Mamy się tym zająć?
-
-Cóż, to dosyć sprawiedliwy system. A wiesz kim jest ten, który chce zabić aktualnego Vigo?
-
Xavier Waasi
– Ich też biorę pod uwagę. Obserwujmy ich, a zobaczymy, co zdradzają ich emocje i zachowania. I tak najważniejsze jest to, co im zaoferujemy. -
Taczka:
Pokręcił głową.
- Pewnie niedługo się ogłosi albo przyśle jakiegoś przydupasa, bojąc się, że zabijemy go na miejscu. Siadaj i czekaj, nic więcej nie możesz zrobić, jeśli masz do niego sprawę. Jak się nazywasz?
Vader:
Pokiwał głową.
- Zajmę się tym. Dobiorę kilku zaufanych pobratymców, będziemy twoimi szpiegami, kontrwywiadem i skrytobójcami. - powiedział, choć stwierdzenie o “zaufanych” Drowach było nieco zabawne, biorąc pod uwagę, jak zdradziecka była to rasa. Ale lepiej trzymać ich bliżej, niż dalej.
- Pozostaje też Gwardia Cienia. Służą Czarnemu Słońcu jako frakcji, nie frakcji reprezentowanej przez Vigo. Krótko mówiąc, to najlepsi wojownicy i ochroniarze, jakich mamy, ci sami, z którymi walczyliśmy na początku, ludzie cienia spadający nagle z góry na wroga. Jest ich o wiele więcej, ale nie muszą być naszymi wrogami. Rozegraj ich dobrze, a będą ci wierni jak psy. Zrób coś, co narazi organizację, a żaden z nas cię przed nimi nie ocali. - dodał jeszcze Rivert, gdybyś przypadkiem pomyślał, że zaczyna iść całkiem nieźle. - Skoro to wszystko, to ruszamy do wielkiej sali? Pora ogłosić swoje zwycięstwo. -
-Jestem Ilyana. - Przysiadła się. - A ty?
-
- Ładnie. Nazywam się Vorkor, służę Słońcu już trzy lata. Co cię tu właściwie sprowadza?
-
Xavier Waasi
– Jasne, tam też się kierujemy.
/// I tam też idę, jakby co./// -
Wielka sala przypominająca bar, karczmę czy poczekalnię, gdzie trzeba było swoje odsiedzieć, aby móc udać się na audiencję u Vigo, nie zmieniło się wiele od twojej ostatniej wizyty. Pozornie wszystko wyglądało tu po staremu, ale nie musiałeś być dokładnym obserwatorem, aby nie zauważyć, że choć wszyscy jedli, rozmawiali, pili i uprawiali hazard, to jednak każdy miał cię na oku i ciekawie nadstawiał uszu. Swoją drogą, zauważyłeś, że poza najemnikami i starymi kompanami wszyscy inni odeszli, widocznie nie mając już tu nic do roboty i czekając na późniejsze przybycie posłańca i zaproszenie na rozmowy. Zakładając, że do tego czasu przejmiesz władzę i nie zginiesz.
-
-Pieniądze, chyba… No i mam coś do powiedzenia Vigo.
-
- Stary wysłuchałby cię od razu, z taką ładną buźką… Nie wiem jak ten nowy, o il… No, nieważne. Jak widać, jednak jest jakiś nowy.
Zauważyłaś, jak jedne z drzwi przekracza mężczyzna z ciekawą świtą. Najwidoczniej nie był starym Vigo, więc musiał być pretendentem, który widocznie zwyciężył. Miał przy sobie innego człowieka, Mrocznego Elfa i Orka, a także bandę najemników, w której doliczyłaś się przedstawicieli kilku różnych ras. Ale i tak najciekawszy był wielki szkielet, jakby należący co najmniej do Orkologa, sądząc po gabarytach. Cóż, Nekromancja nie była tu oficjalnie zakazana, a coś takiego na pewno odstraszy niejednego potencjalnego zamachowca. -
-Ciekawą ma bandę… - Stwierdziła przy okazji przyglądając się nowemu Vigo.
-
Ze względu na jego ubiór, maskę i pancerz, nie miałaś pojęcia z kim masz do czynienia. Nie chodzi nawet o to, kim był, bo wątpiłaś, żebyś go kiedyś spotkała, na pewno nigdy nie widziałaś nikogo w takim stroju, ale strój nie zdradzał absolutnie nic, mogłaś mieć tylko pewność, że jest mężczyzną i człowiekiem lub pochodzi z rasy o posturze podobnej do ludzi, więc mógłby być też Nordem, Drowem, Elfem, Styricem, Wampirem i jeszcze wieloma innymi.
-
Xavier Waasi
Ruszył oczywiście podwyższenie, żeby tutejsi lepiej go widzieli. Należało sprawę załatwić natychmiastowo i porządnie. W przeciwnym razie będą problemy.
– Nie będę was trzymał w niepewności. Poprzednia osoba, która okupowała moją nową funkcję w Czarnym Słońcu nie żyje, tak samo jak ci, którzy zostali u jego boku w tej walce – zaczął przemowę do zebranych. – Jeżeli ktoś chce usłyszeć kilka ciepłych słów o poprzedniku, to proszę bardzo. Dobrze i całkiem dobrze pływa. NIestety, nie dowiedziałem się jak walczy, gdyż nie chciał ze mną walczyć i ratował się ucieczką. Szkoda, straszna szkoda. Pamiętacie zapewne, jak wyglądał, także i mnie zdziwił fakt, że nie walczył. Widocznie ciało miał silniejsze od swojego ducha walki. Lecz, dosyć o tym, co było, więc pozwólcie, że przejdę do konkretów. – Zdjął swoją maskę, pokazując zebranym swoją twarz. Niech wiedzą, że mają do czynienia z człowiekiem. – Nazywam się Xavier Waasi, bardzo mi miło. Wyglądam inaczej niż poprzednik, mówię inaczej i mam inny charakter. Musicie niestety do tego przywyknąć. Lecz, oprócz tego, co się zmienia? Otóż, dla was niezbyt wiele. Ciągle zarabiacie, ciągle macie te same korzyści z działania w Czarnym Słońcu. To, co może się zmienić, to mniejsza szansa na stagnację. Nie lubię siedzieć w jednym miejscu, wolę odnosić sukcesy, działać na rzecz naszej organizacji. Więc, żeby nikogo nie zaskoczyć, mogę powiedzieć, że pora istotnie zrobić coś w kierunku Miasta Gilgasz. Nie doczekaliście się tego za mojego poprzednika, ale już na początku swojej działalności jako Vigo mogę wam powiedzieć, że wrócimy do Gilgasz. To jeden z pierwszych celów na mojej liście, a takowych jest całkiem sporo. Mógłbym wymieniać godzinami, ale wszyscy tutaj wolimy namacalne efekty, prawda? Więc pozwólcie, że się streszczę. Posprzątamy po moim poprzedniku, który nawet nie chciał walczyć, a następnie zaprezentujmy całemu Czarnemu Słońcu Gilgasz jako prezent. Ta organizacja zasługuje na wszystko, co najlepsze. Lecz, Czarne Słońce to nie miasto, w którym znajduje się jego siedziba. To nie jest to, co ma w skarbcach, ani też to nie są umowy, jakimi dysponujemy. Czarne Słońce, to jesteście wy. To jestem ja. Zamierzam dbać o to, by członkowie Czarnego Słońca, między innymi wy, ale też ci, których dzisiaj tutaj nie ma, wiedzieli, że dołączenie do nas to była najlepsza decyzja z możliwych. Że to, co wam przyniosę, jest warte tego, co robicie. I tego, że uznacie mnie za nowego Vigo Czarnego Słońca. Liczę, że tak się stanie, zwłaszcza teraz, kiedy poprzednik jest martwy. Najważniejsze i najistotniejsze jest dobro organizacji, z tym się zgodzimy wszyscy. Pozwólcie dlatego, że zakończę tę mowę w tym miejscu i pozwólcie, że swoimi czynami udowodnię, że się nadaję. Że uczynię Czarne Słońce znacznie potężniejszą organizacją, niż była do tej pory. Jedyne, co musicie teraz zrobić, to uznać mnie za nowego Vigo. A korzyści z tego przyjdą szybko. Oto, co mam do powiedzenia. A wy? Kto jest dla was nowym Vigo? Kto ma waszą aprobatę?
