Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jakbyś czegoś chciał, to mów ‐ rzuciła wymijająco i zaczęła myć gar od zupy, który najprawdopodobniej był już pusty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
‐ To i ja widzę, przecież nie operuję na słuch! ‐ warknął medyk. ‐ Jak je sobie zrobiłeś? O to właśnie mi chodziło.
Taczka:
‐ Na pewno nie zostanę w mieście.
Abby:
Ano był, a w chwili, gdy lśnił czystością i suszył się, Gereth pstryknął palcami okrytymi rękawiczką.
‐ Mam!

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ Przepraszam, nie zrozumiałem. Zaraz, jak to było… ‐ zamyślił się na chwilę. ‐ Z tego co pamiętam, to podpaliłem orka, a on we mnie wleciał.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Poczekała więc, aż wielki myśliciel się tym planem podzieli.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Dlaczego?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
‐ Wolę wędrować i mieszkać pod gołym niebem niż zaszyć się tutaj i skończyć z gardłem poderżniętym przez gobliński sztylet.
Abby:
Miał taki zamiar, ale chyba nie z Tobą, gdyż od razu wyszedł, zapewne na naradę z Orkologiem.
Max:
‐ I na co Ci to było?

[Kubeł1001]

maxmaxi123

‐ Chciał ze mną walczyć. Nie ustaliliśmy zasad, no to mu podpaliłem dłonie. W sumie to było po coś. Ażeby się dowiedział, że nie zadziera się z magiem… chyba coś średnio wyszło.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

*Niech spieprza gdzie pieprz rośnie *
Zamknęła za nim drzwi i poszła sprawdzić jak tam Dethan.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

Chciała coś powiedzieć, jednak ugryzła się symbolicznie w wargę.
‐Mogłabym dołączyć do pana? Boję zostać sama… ‐ Powiedziała po chwili.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taczka:
‐ Zgoda, choć muszę spytać: Naprawdę nie masz nikogo innego?
Abby:
Nie tylko dobrze, ale nawet odzyskał przytomność.
Max:
‐ On już wie, żeby nie zadzierać z Magiem, a Ty już wiesz, że Orkowie to twarde sztuki. ‐ zarechotał Mag i podszedł do Ciebie z miednicą pełną wody, oczywiście czystej, a nie tej, w której mył dłonie. Po chwili przyniósł też ręczniki i zaczął robić okłady, Tobie zaś polecił się rozebrać tam, gdzie miałeś poparzenia.

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Wykonał więc polecenie, lekko się bojąc o wiadomo co.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

Usiadła obok niego i przejechała mu dłonią po czole z troską. Może idiota, ale jednak go lubiła. Niech sobie leży, wielki dupek z jeszcze większym ochroniarzem poradzą sobie sami.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐No nie mam… Przecież mój pan został zabity przez gobliny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Max:
Ale wiadomo co się nie stało.
‐ Nałóż to na rany, ja idę po maść. ‐ odparł, rzeczywiście idąc do szafki pełnej specyfików, których nazw i właściwości możesz się tylko domyślać.
Taczka:
‐ Więc wypadło na mnie.
Abby:
‐ Gdzie… gdzie ja jestem? ‐ spytał słabo, po chwili dodając: ‐ Ile czasu minęło?

[Kubeł1001]

maxmaxi123

Po co im aż tyle tego?
Wykonywał więc posłusznie polecenia doktora.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

‐ Jesteś w domu od kilku godzin. Odpocznij.

[Kubeł1001]

Taczkajestfajna

‐Obięcuję, że nie będę panu sprawiać problemów! ‐ Jęknęła.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

**Kadir **
Niełatwo było wrócić do Kasuss. Nie miał jednak za wiele do powiedzenia, w końcu był tylko przedmiotem dla tego człowieka. Nieważne, jakie jeszcze nie dawno były ich relacje, teraz czeka już tylko na sprzedaż. Czuł gdzieś w sobie, że bardzo nie chce napotkać spojrzenia znajomych skądś oczu. Wiedział jednak, że może być to nieuniknione, a ktoś, komu niegdyś zaszedł za skórę, może go nawet kupić. W końcu nie miał kompletnie wpływu na to, co się z nim teraz stanie. Po prostu czekał na nieuniknione ‐ rozpoczęcie targów. W milczeniu towarzyszył swemu niemalże byłemu właścicielowi, którego zdążył polubić.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kadir
Ten, jakby na pohybel swojemu niewolnikowi oddalił się i na szybko załatwił sprawy ze strażnikami przy bramie. W ten sposób nie dał nawet czasu chłopakowi na zatrzymanie się i od razu weszli do Kasuss.
‐Zrozum mnie chłopcze, takie jest życie. Nie będę ci obiecywał niczego w stylu “Będzie lepiej”, gdyż nie jestem jasnowidzem.

[Kubeł1001]

Abbei_The_Toy_Maker

**Kadir **
Powoli skinął głową, pozwalając, by włosy zakryły mu twarz. Może zmienił się na tyle, że go nie poznają? Wątpliwe. Nie wiedział, czemu właściwie boi się reakcji tych ludzi. Może większość z nich nie żyła? Lekko przyspieszył kroku.