Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Bilolus1

Stawiając każdy krok bardzo powoli, przyzwyczajony już do polowania w swojej posiadłości ruszył za owym samotnikiem ‐ wypatrując gdzie ów się kieruje

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szedł przed siebie i, jeśli dobrze się orientujesz, jeśli nie zmieni kierunku, to trafi prosto do jadalni. Chyba nie można gorzej trafić.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też powoli za nim podążał po to żeby na końcu, gdy trafi już do owego pomieszczenia zatrzasnąć za nim gwałtownie drzwi. Gdy ten już się odwrócił Blis pozbył się niewidzialności, i wyprostował na pełną wysokość

Zaraz po tym ruszył w jego stronę aby ciąć go swymi szponami przez pierś, tym samym wydzielając chmury dymu spod swojej maski.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszystko przeszło pomyślnie i facet padł martwy, jednak na Twój widok zdołał wydać dość głośny przedśmiertny okrzyk grozy.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zaraz po tym ruszył pędem do korytarza w którym mężczyzna rozdzielił się ze swymi przyjaciółmi, po to aby odciąć im drogę ucieczki. Jeśli nikogo tam nie znalazł to natychmiast przemienił się w niewidzialnego aby wyczekiwać dwójki.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Znalazłeś. Mężczyzna szedł w stronę jadalni, a kobieta została sama, lecz kilka kroków od bezpiecznych drzwi.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wycofał się zatem do jadalni, i błyskawicznie przeniósł mężczyznę do dziury w ścianie którą stworzył już dawno żeby skrócić sobie podróże z jadalni do kuchni ‐ wtrąciwszy ciało byle gdzie, na szybko wrócił do wyczekiwania nowego gościa, stojąc niewidzialny naprzeciw drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I drzwi się otworzyły, a on wszedł. Oczywiście Cię nie zauważył.
‐ Hej, jesteś tu? To nie jest zabawne! Wyłaź!

[Kubeł1001]

Bilolus1

Blis postawił szybko kilka kroków, i przebił mężczyznę swymi długimi szponami na wylot, podnosząc go nad ziemię i wyciszając krzyki agonii magią dźwięku, jednocześnie zmienił zdanie co do stalowych ludzi…w końcu to nadal jedzenie…to nic że w puszce

I tak też otworzył drzwi wciąż niosąc mężczyznę w agonii ku jego kobiecie pozbywając się swej niewidzialności

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ale jesteś widzialny czy niekoniecznie?//

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Widzialny c;

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na jej twarzy odmalował się wielki strach, a po chwili jeszcze większa rozpacz. W końcu, zamiast uciekać, padła na kolana sparaliżowana strachem, od czasu do czasu tylko łkając.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Blis przybliżył mężczyznę do swojej maski i wydobył spod niej ogromną chmurę dymu która zabiłaby nawet rosłego orka w kilka sekund, i gdy ten przestał się już ruszać szerokim ruchem ręki rzucił nim o ścianę

Uciekaj…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Próbowała wstać, lecz upadła. Zaczęła więc się czołgać do wyjścia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak słabe zachowanie go żenowało…odwrócił więc wzrok, zdjął maskę i rozpoczął pożeranie mężczyzny ‐ rozpuszczając jego kończyny chmurami dymu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I pożarłeś to, czego nie rozpuścił dym. Kobieta tymczasem już prawie cała wywlokła się na zewnątrz.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też zostawiając ciało w miejscu w którym je pożarł ruszył do kuchni aby tam rozpocząć konsumpcję drugiego człowieka, a i powolne wyczekiwanie na noc ‐ kiedy będzie mógł wyjść na ulicę i zapolować w innym mieszkaniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I zjadłeś, a kobieta Ci uciekła.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zatem zadowolony ze swego dzieła ruszył na piętro, na którym przysiadł przy oknie na starym drewnianym krześle aby wyczekiwać nocy, lub nowych gości.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nowych gości brak, ale słońce wreszcie zaszło.