Miasto Kasuss

[Kubeł1001]

Bilolus1

Wycofał się zatem do jadalni, i błyskawicznie przeniósł mężczyznę do dziury w ścianie którą stworzył już dawno żeby skrócić sobie podróże z jadalni do kuchni ‐ wtrąciwszy ciało byle gdzie, na szybko wrócił do wyczekiwania nowego gościa, stojąc niewidzialny naprzeciw drzwi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I drzwi się otworzyły, a on wszedł. Oczywiście Cię nie zauważył.
‐ Hej, jesteś tu? To nie jest zabawne! Wyłaź!

[Kubeł1001]

Bilolus1

Blis postawił szybko kilka kroków, i przebił mężczyznę swymi długimi szponami na wylot, podnosząc go nad ziemię i wyciszając krzyki agonii magią dźwięku, jednocześnie zmienił zdanie co do stalowych ludzi…w końcu to nadal jedzenie…to nic że w puszce

I tak też otworzył drzwi wciąż niosąc mężczyznę w agonii ku jego kobiecie pozbywając się swej niewidzialności

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Ale jesteś widzialny czy niekoniecznie?//

[Kubeł1001]

Bilolus1

//Widzialny c;

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na jej twarzy odmalował się wielki strach, a po chwili jeszcze większa rozpacz. W końcu, zamiast uciekać, padła na kolana sparaliżowana strachem, od czasu do czasu tylko łkając.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Blis przybliżył mężczyznę do swojej maski i wydobył spod niej ogromną chmurę dymu która zabiłaby nawet rosłego orka w kilka sekund, i gdy ten przestał się już ruszać szerokim ruchem ręki rzucił nim o ścianę

Uciekaj…

[Kubeł1001]

Kuba1001

Próbowała wstać, lecz upadła. Zaczęła więc się czołgać do wyjścia.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak słabe zachowanie go żenowało…odwrócił więc wzrok, zdjął maskę i rozpoczął pożeranie mężczyzny ‐ rozpuszczając jego kończyny chmurami dymu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I pożarłeś to, czego nie rozpuścił dym. Kobieta tymczasem już prawie cała wywlokła się na zewnątrz.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też zostawiając ciało w miejscu w którym je pożarł ruszył do kuchni aby tam rozpocząć konsumpcję drugiego człowieka, a i powolne wyczekiwanie na noc ‐ kiedy będzie mógł wyjść na ulicę i zapolować w innym mieszkaniu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I zjadłeś, a kobieta Ci uciekła.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Zatem zadowolony ze swego dzieła ruszył na piętro, na którym przysiadł przy oknie na starym drewnianym krześle aby wyczekiwać nocy, lub nowych gości.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nowych gości brak, ale słońce wreszcie zaszło.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też kierując się schodami jeszcze wyżej dotarł wreszcie na dach…z którego przemieniając się w niewidocznego zeskoczył ‐ kierując się na budynek obok, dla normalnego człowieka skok byłby niemożliwy…ale on w końcu normalnym raczej nie był i tak też jednym machnięciem skrzydeł pozwolił sobie na dostanie się do willi obok.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I rzeczywiście, udało się.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Tak też Blis zaczął poszukiwania jakiegoś wejścia którym mógłby przedostać się do budynku, a w nim rozpocząć polowanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Były wielkie, dwuskrzydłowe wrota na froncie, mniejsze drzwi z tyłu i kilkanaście okien.

[Kubeł1001]

Bilolus1

Rozejrzał się za otwartym oknem, a nawet jeśli takiego nie znalazł to po prostu poszukał takiego w którym byłoby zgaszone światło i wpie**olił się przez nie na siłę ‐ cały czas niewidzialny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

No i wpie**oliłeś się, nie było innej rady. Narobiłeś hałasu i stwierdziłeś, że jesteś w okazałej jadalni, której sporą część zajmuje długi, dębowy stół z krzesłami po bokach i na obu końcach.