Wioska w Księstwie Ludzi

[Kubeł1001]

Lunaaax

Złamała obietnicę i wybiegła z pokoju, udając się w stronę, z której dochodziły krzyki rodziców wymieszane ze śmiechem wampira.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Docierały z pokoju gościnnego, na górze gdzie zakwaterowaliście potwora.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Udała się tam.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Przez otwarte drzwi zauważyłaś Twoich rodziców leżących na podłodze i Wampira zbierającego swoje rzeczy do torby.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Podbiegła do leżącej matki i sprawdziła tętno. Dziewczyna była cała przerażona.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Żyją. Ale jeśli się nie odsuniesz zaraz się to zmieni. ‐ powiedział spokojnie Wampir nadal zajęty pakowaniem.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Dziewczyna toczyła w sobie wewnętrzną walkę. Odsunąć się czy nie? Ostatecznie odsunęła się pod samą ścianę.
‐ Odsunęłam się. Mam tylko nadzieję, że nie umrą zbyt szybko po twoim ugryzieniu… ‐ rzekła jak na obecną sytuację bardzo spokojnie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wampir popatrzył na Ciebie z niedowierzaniem. A później ryknął śmiechem.
‐ Zabawna jesteś. Uważasz, że ja ‐ wiekowy sługa ciemności ‐ skrzyżuję moją szlachecką krew z tym… czymś. ‐ powiedział dodając ostatnie słowo z wyraźnym obrzydzeniem i kopnął Twojego ojca w twarz. ‐ Wy ludzie, naprawdę jesteście tępi. Uważaliście, że można mnie zabić czosnkiem w herbacie lub odstraszyć kawałkiem srebra? ‐ zapytał znów się śmiejąc i wskazując butem na małą sztabkę srebra leżącą obok dłoni Twego ojca.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Osobiście wątpiłam w działanie czosnku na takie kreatury jak Ty ‐mruknęła, spuszczając wzrok‐ Dziwi mnie jednak to, czemu taka “osoba szlacheckiej krwi” przybyła do wioski i wtopiła się w tłum ludzi, stworzeń niższej inteligencji od siebie, których nienawidzi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Dlatego, że w takim pospólstwie łatwo się ukryć. A jak każdy przedstawiciel mej rasy jestem poszukiwany. W tym Księstwie doszło do pewnego… wypadku, z moim udziałem. Dlatego muszę uciekać.Najlepiej do Kasuss. Znam tam wielu ludzi, a im może przydać się Wampir władający Magią Krwi. To tym sposobem pozbyłem się Twoich rodziców. Wystarczyło odciąć dopływa krwi do mózgu i stracili przytomność w kilka sekund. Doprawdy żałosne.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Dla Ciebie. To co, będziesz dalej gadać z taką wieśniarą jak ja czy pozwolisz, żebym podzieliła los swoich rodziców i stąd uciekniesz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Oni ockną się za kilka godzin i prawdopodobnie zapomną co się tu wydarzyło. Ale Ty nie pójdziesz w ich ślady. Jak mówiłem udaję się do Kasuss, a tam pewien watażka… No cóż… Nieco się pokłóciliśmy… Ale Ty pomożesz mi rozwiązać ten problem.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Niby jakim sposobem? I dlaczego akurat ja?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z pewnością mu się spodobasz. Mówi, że żon nigdy za wiele. ‐ powiedział się i znów ryknął śmiechem. ‐ A jak to zrobię? Mam swoje sposoby. Mag Krwi. Zapomniałaś?

[Kubeł1001]

Konto usunięte

No dobra, więc Diel został pominięty, ale trudno. Wszędzie było niesamowicie cicho, i gdyby nie trzask ogniska oraz jakieś odległe wycie wilków byłoby naprawdę przerażająco. Diel wstał i zaczął się przechadzać, jednak nie wychodząc z kręgu światłam dawanego przez ogień.

[Kubeł1001]

Lunaaax

‐ Mam być twoją kartą przetargową, to zrozumiałam. Ale będziesz musiał siłą mnie z tego domu wyciągnąć.
To rzekłszy uciekła do swojego pokoju i zamknęła się na wszystkie spusty. To jej pierwsze spotkanie z Wampirem, w dodatku z Magiem Krwi, który pragnie ją uprowadzić. Nie wiedziała, jak się zachować, więc postąpiła z pierwszą myślą, jaka jej przyszła do głowy. A ten Wampir mógł się z niej śmiać do woli, w końcu urodziła się i wychowała na wsi, więc miała dość ograniczone informacje na temat Magii.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Wycie wilków ustało i znów było spokojnie. Przynajmniej na razie.
Lunaaax:
Śmiech Wampira odprowadził Cię do pokoju. Udało Ci się zatrzasnąć drzwi, ale on zbliżał się bardzo szybko i po chwili był już przy drzwiach.

[Kubeł1001]

Konto usunięte

Odetchnął. Nie lubił takiej totalnej ciszy, denerwowała go. Zmarszczył nos. Miał nadzieję, że temu małemu ptaszkowi, co dał tej dziewczynie nic nie jest.

[Kubeł1001]

Lunaaax

Zabarykadowała drzwi różnymi rzeczami. Po tym podbiegła do okna i otworzyła je. Sprawdziła, jaka mniej więcej odległość dzieli jej okno od ziemi. Chwyciła wróbelka w dłonie i zaczęła to gładzić po łebski, jakby to ją miało uspokoić.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vapen:
Z pewnością żyje i ma się dobrze. W końcu co mogło mu się stać w takiej spokojnej wiosce.
Lunaaax:
‐ To mnie nie zatrzyma. ‐ powiedział i po chwili drzwi rzeczywiście się otworzyły.
Mogłaś skakać, lecz prawdopodobnie byś się połamała. Lub zginęła. To było ponad dziesięć metrów.