Księstwo Hobbitów
-
Księstwo Hobbitów… Kraina mlekiem i miodem płynąca i jednocześnie spełnienie marzeń Niziołków o ich małym, ale własnym i, co najważniejsze, niepodległym państwie.
Jest to przede wszystkim równinne i nizinne państwo, zaś jego największe szczyty mogą aspirować do miana pagórków, choć Hobbitom nie przeszkadza to w nadawaniu im wyniosłych nazw.
Po całym kraju rozciąga się sieć dobrze utrzymanych i zadbanych gościńców, gdzie niemalże zawsze można znaleźć stojącą na szlaku gospodę dla strudzonych wędrowców.
Kraj zamieszkany jest właściwie tylko i wyłącznie przez Hobbity, przedstawiciele innych ras są nieliczni, a i tak z reguły to podróżni. Na terenie Księstwa znajdują się wsie i miasteczka w łącznej liczbie kilkuset, jest też kilkanaście większych miast, z których najokazalszy jest bez dwóch zdań Hobbiton, stolica państwa Hobbitów. Inną, wartą wspomnienia, lokacją jest Gebel Narech, czyli stworzona wspólnymi siłami przez Hobbity, ludzi, Elfy i Krasnoludy warowna twierdza, która aspiruje do miana największej w Verden i jednej z największych na świecie. Mimo upływu tak wielu, wielu lat, nadal przewyższa ona pod wieloma względami elfickie, ludzkie, a czasem nawet i krasnoludzkie fortyfikacje(!).
Beztroska Hobbitów skończyła się dla nich w jednej chwili, kiedy to Księstwo Krasnoludów stało się zupełnie niezależnym bytem państwowym, do tego królestwem. Jakby tego było mało, na czele tegoż państwa stał Gorin Żelazny Młot, a znany on jest z imperialistycznych zapędów i chęci do wojaczki. Żyzne i bogate ziemie Hobbitów, pełne pól, ogrodów, sadów i lasów mogłyby stać się spichlerzem Krasnoludów. Oczywiście, obecny Książę, nie miał zamiaru do tego doprowadzić, ale jak miał obronić się przed atakiem Krasnoludów? Posiadał przecież małą i słabą armię, a w obliczu nowej, krasnoludzkiej broni zwanej Bombardą nawet Gebel Narech mogłoby nie wystarczyć. Desperacka sytuacja rodzi desperackie decyzje. Nie inaczej było w tym przypadku, kiedy to władca Niziołków wręcz błagał Cesarza o uczynienie swych ziem częścią Cesarstwa, licząc że utemperuje to krasnoludzkiego króla i uchroni jego państwo przed ograbieniem, a poddanych przed śmiercią i niewolą. Cesarz zgodził się i włączył Księstwo Hobbitów do terenów swego państwa i wysłał tam silną armię, która zajęła się szkoleniem, uzbrajaniem i reorganizowaniem armii Hobbitów oraz budową drewnianych oraz kamiennych fortów, strażnic i umocnień. Te na pewno się przydadzą, bo o ile Krasnoludy sobie odpuszczą, to Orkowie są niemalże po sąsiedzku, zaś Elfy i Drowy mogą wykorzystać chwilowe zawieszenie broni w celu zdobycia tych zasobnych ziem.
I tak pokojowe państwo pokojowej rasy stało się strefą, którą niedługo obejmą działania wojenne, jedynie nie wiadomo, przeciw komu będzie prowadzona ta walka. -
Kuba1001Vader:
Nader długa podróż wreszcie się Wam opłaciła: Przybyliście do Księstwa Hobbitów!
Mieszkańcy byli niezwykle uprzejmi i serdeczni, traktowali Was jak bohaterów, choć jeszcze nic nie zrobiliście. Jednakże może się to niedługo zmienić, zwłaszcza, że zajęliście już pozycje w swej nowej kwaterze, w Waszej strażnicy.
Daleko jej było do warownego zamku, ale i tak prezentowała się lepiej w obliczu drewnianych fortyfikacji, jakie były w pobliżu.
Na strażnicę składała się przede wszystkim okazała wieża, z której jak na dłoni widzieliście wszystko w promieniu kilku kilometrów. Poza funkcjami obserwacyjnymi, służyła ona za kwaterę dla Waszego dowódcy, który okazał się nazywać Imrahil, a jego przydomek to Smoczy Szpon. Jego pochodzenie jest różne, przynajmniej według żołnierzy mu podległych. Z jednej strony może chodzić o naszyjnik z kłem, jaki nosi na szyi, z innej o bliznę na twarzy, która jest pamiątką po starciu z wielkim gadem, lub też inna, wedle której wywodzi się on z rodziny z długoletnią, wiekową wręcz, tradycją, a polega ona na teście dorosłości przez każdego męskiego potomka w odpowiednim wieku, który polega na własnoręcznym zabiciu Smoka. Do tej pory Wasz wódz nie zdementował, ale też nie potwierdził, żadnej z tych plotek. Jednakże znasz o nim kilka faktów, to przede wszystkim wielki szermierz i wojownik, jak na razie żaden z chętnych się z nim zmierzyć nie wygrał. Ponadto jego miecz podobno jest zaklęty i niezwykle dobrze sprawdza się przeciw Smokom, Demonom, Mutantom i Nieumarłym. No, a jakby tego było mało, pięknie gra na lutni i śpiewa, przez co stał się obiektem westchnień i fantazji nielicznych kobiet w strażnicy, jakimi była grupa ludzkich i elfickich łuczniczek.
A wracając do strażnicy: Poza wieżą umiejscowioną w jej centrum macie tam okazałe koszary, toalety, mały szpital, stołówkę, plac i linię grubych murów, która opasa całość wokół, na planie kwadratu. Na murze są blanki dla strzelców, zaś bezpośrednio nad bramą znajduje się balista na obrotowej podstawie. Do tego w każdym z rogów kwadratowego muru umieszczono małą wieżyczkę z kamienia, z której wystają tylko kawałki Waszych skorpionów. Most jest zwodzony i chroni go żelazna krata, zamykana na noc lub podczas wrogiego ataku, acz ten nigdy nie nastąpił. Umocnienia wzbogacono o głęboką na dwa metry fosę, jednakże z braku wody, pogłębiono ją o dodatkowy metr, dzięki czemu woda nie jest już potrzebna.
Samą strażnicę wybudowano na równinie, wszędzie wokół również jest równina. Prawie wszędzie, bo kilka kilometrów na północ, frontem do Was, jest Mroczna Puszcza, a przynajmniej jej skraj. Jednakże nie zmienia to faktu, że żołnierze są nerwowi, bo wiedzą, że jeśli mają się spodziewać czyjegoś ataku, to będzie to atak Mrocznych Elfów. A każdy boi się Mrocznych Elfów, jedynie strach różni się wielkością u poszczególnych osób. -
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
-
