Imalin

[Kubeł1001]

Ether

Poszedłem.
(Wybacz, nie dajesz możliwości na dłuższe odpisy. :c)

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐No proszę, nie spodziewałam się was tak szybko. Spakujcie jakiś prowiant, idziemy na zwiady w okolicę Rezydencji. A ty,Memirze, zostań

[Kubeł1001]

Kuba1001

Makaroniarz:
Wszyscy byli gotowi do drogi, więc jedynie tylko potwierdzili i odeszli na główny pokład, aby tam czekać na Ciebie i Memira, który nie ruszył się z miejsca, wedle rozkazu, czekając na to, co mu zaraz powiesz.
Ether:
//Spoko.//
Trafiłeś na pokład pełen uwijających się jak w ukropie marynarzy, głównie ludzi, ale było tam też wielu Orków, Goblinów, Elfów czy Krasnoludów. To właśnie przedstawiciel tej ostatniej rasy, jako jeden z nielicznych, nie zajmował się pracą, a więc można sądzić, że to kapitan lub jakiś jego oficer, tudzież zwyczajny leń, który postanowił zrobić sobie chwilę wolnego. Ale spytać, tak czy siak, nie zaszkodzi.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐Czy znasz człowieka, który ze mną rozmawiał? I co wiesz o tej całej rezydencji?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Pierwszy raz go na oczy widzę, ale zauważyłem, że po zejściu na suchy ląd towarzyszył mu postawny Gnoll i raczej wątły Styric… Poza tym nie wiem o tym miejscu więcej niż inni albo to, czego dowiedziałem się w jakiejś karczmie podczas naszego pobytu tutaj.

[Kubeł1001]

Ether

Podszedłem i spytałem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zaciągnąć się chcesz, ta? ‐ spytał, patrząc to na zlecenie, to na Ciebie i drapiąc swą bujną brodę. ‐ No dobre, ale co Ty niby potrafisz? Darmozjada mi na statku nie potrzeba, takiego to sam bym za burtę wypie**olił.

[Kubeł1001]

Ether

‐ W magii powietrza robię. I to cholernie dobrze ‐ powiedziałem myśląc nad małą demonstracją, ale w porcie pełnym statków nie byłoby to zbyt mądre.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Zejdzcie na lad, ja wydam jeszcze instrukcje Vorratowi i mozemy ruszac.‐ Powiedziala, zostawiajac Memira za plecami i ruszajac na poszukiwanie Orka

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ether:
‐ Czyli napędzenie naszego statku to byłoby dla Ciebie małe piwo?
Makaroniarz:
Skinął głową i opuścił kajutę, a chwilę później statek, czekając z dwójką innych łowców na nadbrzeżu. Orka znalazłaś po chwili, wyczekiwał on obecnie Twych rozkazów.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

‐ Rozadujcie statek do konca i ustawcie sie gdzies pod miastem. Mozecie wstepnie rozbic oboz i wyslac mala grupke, tak z 4 ludzi, zeby juz zaczeli ‘‘zarabiac’’. Powinnam wrocic wieczorem, do tego czasu wszystko ma byc gotowe. Powodzenia.‐
Ruszyla ku Memirowi, i gdy tylko do niego podszedla wyjela mape i sprobowala zorientowac sie, w jakim kierunku dana Rezydencja sie w ogole znajduje

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ork zaczął wydawać polecenia, a Ty odkryłaś, że ze znalezieniem tego miejsca nie będziesz mieć problemów, oznaczono je tu wraz z samym miastem i takimi lokacjami jak Wyjąca Puszcza czy Otulisko, o których słyszałaś pierwszy raz.

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

//kurde, chyba nie dalem jej koni

Odnajdujac kierunek, w ktorym lezala dana Posiadlosc, ruszyla ku niemu. Zaraz po wyjsciu z miasta obudzila w sobie poklady najwiekszej ostroznosci

[Kubeł1001]

Kuba1001

//To i tak niedaleko.
Zmiana tematu, zacznę.//

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
“Sieg” wraz z eskortowanymi statkami kupieckimi dobił bezpiecznie do nadbrzeża w Imalin.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Teraz jeszcze zostało mu zadokować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało się, przyjemne za Tobą, teraz pora na mniej zadowalające procedury, przede wszystkim dogadanie się z kapitanem kupieckiej wyprawy…

[Kubeł1001]

BudowniczyMakaronu

Będąc wykończoną, Fenira szepnęła do swoich dwóch towarzyszy ‐Musimy znaleźć Sugara, nie ma czasu do stracenia. Wynajmijcie jakiegoś parobka, albo nawet kilku. Niech go znajdą, spotkamy się w najbliższej karczmie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Ruszył mu więc na spotkanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Makaroniarz:
‐ A nie lepiej przyprowadzić go tutaj albo iść od razu na statek?
Vader:
Spotkaliście się na nadbrzeżu, w połowie drogi między okrętem i statkami. Mimo iż wszystko dobrze się ułożyło, pewnie wciąż miał Ci za złe, że na tyle ich zostawiłeś, wnioskując po jego grymasie.