Miasto Imperawes

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ogranicz się do skrzyń i pozostał moje ściany w spokoju.
Mówiąc to oparł się o jedną, z dala od skrzyń.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To nie zawsze działa tak jak chcę. ‐ wyznała niepewnie, ale mimo to zaczęła inkantację odpowiedniego zaklęcia.
//Jakby co, to wciąż masz szansę na ucieczkę.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Którą zalecasz?

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Może przypadkiem spalić całą komnatę, także wiesz…//

[Kubeł1001]

Vader0PL

Głęboko westchnął, a następnie się oddalił do bezpiecznego miejsca.
‐Jak dobrze, że to nie ja odkupuję straty.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Żeby nie było, zakładam, że wyszedłeś za drzwi.//
Minęła chwila i usłyszałeś najpierw ciche westchnienie ulgi, a później rozpaczy i liczne przekleństwa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Czy to była chwila do reagowania?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Im szybciej tym lepiej, chyba że chcesz prosić o nową pracownię i komnatę z przydziału.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Odchrząknął, a później spojrzał na Seclina, Maga Wody.
‐Zamierzasz czekać?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na pana rozkaz, owszem. ‐ pokiwał głową, choć swój sporych rozmiarów bukłak miał już odkorkowany i pod ręką.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Wchodzimy. Już.
Otworzył drzwi i przepuścił go.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Na zewnątrz pomieszczenia wydostała się fala żaru i kłęby gryzącego, czarnego dymu, acz student wkroczył do środka od razu, robiąc użytek ze swojej znajomości Magii i wody w bukłaku. Po kilku chwilach zapewnił, że możecie już wejść do środka.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wszedł do środka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pracowania przedstawiała obraz nędzy i rozpaczy, większość mebli była sczerniała, nadpalona częściowo lub całkowicie, wszędzie unosił się gryzący dym… Rossalie siedziała na jednym z krzeseł, które uchowało się od pożaru, łkając cicho w dłonie, pozostali starali się ją jakoś pocieszyć, choć pewnie sądziła, że teraz w najlepszym wypadku zostanie wyrzucona i straci szansę na dalszą naukę, w końcu spaliła Ci pracownię, choć ostrzegała, że może się tak stać… Tak czy inaczej, skrzynki pozostały nienaruszone, jedynie trochę sczerniały, ale to przez leżenie w spalonych resztkach stołu, kilka pociągnięć mokrą szmatą i będzie po sprawie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zerknął na nie.
‐Dobra robota.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Popatrzyła na Ciebie zdziwiona i prychnęła, najwidoczniej biorąc to za sarkazm, spodziewając się też, że za chwilę nastąpi wybuch, tym razem Twój, i tyrada w jej kierunku.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wyciągnął ścierkę z kieszeni i otarł skrzynie badając jej stan.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Jak już zostało powiedziane, nic się nie zmieniło, zwłaszcza że z powrotem są czyste.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak, wyjątkowo dobra robota.
Odwrócił się do pozostałych.
‐Pełen sukces.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skwitowali to brawami, a studentka starła łzy i westchnęła, najwyraźniej nie mogąc uwierzyć. Krótko później znów się rozpłakała, ale tym razem ze szczęścia, a nie z rozpaczy.