Miasto Imperawes

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak, wyjątkowo dobra robota.
Odwrócił się do pozostałych.
‐Pełen sukces.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Skwitowali to brawami, a studentka starła łzy i westchnęła, najwyraźniej nie mogąc uwierzyć. Krótko później znów się rozpłakała, ale tym razem ze szczęścia, a nie z rozpaczy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Chociaż próby ogniowe musimy odłożyć co do czasu podszkolenia swoich umiejętności, to myślę, że laboratorium stanie na nogi w kilka dni. Na ten czas i tak nie mógłbym was uczyć.
Spojrzał na ich twarze.
‐To was sukces. Wspomnę o tym.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy byli dumni, nawet jeśli do tej pory jedynie stali z boku, patrzyli, słuchali i nie robili nic szczególnego.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Nie było to zbyt możliwe, bo wszyscy pomagali w tworzeniu skrzyń i ich osłon.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic szczególnego, każdy potrafiłby to, gdyby miał gotową instrukcję, tak jak oni, dzięki Tobie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Lecz zajęłoby to więcej czasu.
‐Koniec zajęć. Macie wolne do odwołania. I nie, nikt nie otrzyma kary.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy wyszli, dziękując Ci, zwłaszcza nieszczęsna studentka, a Ty zostałeś sam w swojej zrujnowanej pracowni.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż. Przeżył już gorsze rzeczy, takie jak wygrzebywanie się z masowego grobu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Taaak, to były czasy… Ale co teraz? Pora na wspominki czy zajmiesz się czymś innym?

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jedyne, co pozostało, to czekanie na kolejną pracę wyżej.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Albo zrobienie czegokolwiek z pracownią, na przykład poinformowanie kogoś wyżej o zaistniałej sytuacji, aby dostać remont tej lub zupełnie nową.

[Kubeł1001]

Vader0PL

W tym celu opuścił pracownię i zamknął drzwi. Chociaż nikt mu pyłu nie ukradnie, to jednak zasady musiały być. Udał się do siedziby zarządu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Trafiłeś tam po kilku chwilach. Szczęśliwie obyło się bez kolejki, jedyna osoba, która była tu przed Tobą, Polomon, właśnie wychodziła, najwidoczniej załatwiwszy już swoje sprawy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

A więc wszedł do środka.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się, jak zwykle zastałeś tam dziwny spokój, który towarzyszył temu pomieszczeniu niezależnie od tego, ile osób przebywało w środku i z jakimi sprawami. Jednych ten spokój urzędników dziwił, innych uspokajał, niektórych irytował, a część tych, którzy pojawiali się tu po raz pierwszy wręcz przerażał…

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, tak to już bywa. Tam na świecie trwa wojna, gdzie indziej działają skrytobójcy, a tutaj przyjmują papierki. Podszedł do odpowiedniego stanowiska.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Udało Ci się odstać swoje w kolejce do wyraźnie znudzonego Zefira, który wyglądał, jak gdyby siedział tu za karę. Niemniej, podniósł swój zmęczony wzrok na Ciebie, najpewniej w ogóle nieciekaw, co Cię tu sprowadza.
‐ Tak?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Chciałbym zgłosić potrzebę wynajmu zapasowego laboratorium, oraz naprawy mojego obecnego.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Z przyczyny? ‐ zapytał nieco bardziej ożywionym tonem. O ile same wypadki zdarzały się często, to dla co złośliwszych bywały źródłem ciekawych plotek bądź też okazją do radowania się czyimś nieszczęściem.