Miasto Imperawes

[Kubeł1001]

Vader0PL

Jak ktoś przesadza, to później tak ma.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ty miałeś szczęście, ale i tak sporo straciłeś… Swoją drogą, jak tam Twoi uczniowie? Nie widziałeś się z nimi od tego incydentu i mógłbyś ich tu zaprosić, aby pokazać im, gdzie teraz mają zmierzać na nauki lub chociażby dla czystej przyzwoitości.

[Kubeł1001]

Vader0PL

To jest faktycznie doskonała idea. Pozostawił sprzęt, zamknął laboratorium i poszedł na ich poszukiwanie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Szczęśliwie wszyscy byli razem, więc odnalazłeś ich na stołówce bez większych trudności. Gdy do nich podszedłeś, zamilkli, niepewni co teraz zrobisz i co się z nimi stanie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jak skończycie, to proszę ze mną. Musicie znać położenie nowego laboratorium, gdzie obecnie będziemy pracować.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwali głowami, ale po kilku minutach każdy ostatecznie zrezygnował z dokończenia posiłku, byli więc gotowi do drogi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Zaprowadził ich więc do nowego laboratorium.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nic nie mówili po drodze, aby jak najlepiej zapamiętać drogę. Jeśli chodzi o samo laboratorium, to było niemalże identyczne jak Twoje, więc nijak mogli się nim zachwycić czy rozczarować.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Od dzisiaj to tutaj prowadzimy zajęcia. Jak dobrze widzicie, skrzynie okazały się perfekcyjnie zabezpieczone.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Uczniowie przyjęli tę uwagę z nerwowym milczeniem, czekając aż rozwiniesz myśl lub powiesz coś więcej.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Są całe. Bez rysy. Bez przypaleń na drewnie. To nasz najpoważniejszy sukces, ekipo.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Choć wszyscy mieli jeszcze w pamięci niedawny pożar i wszelkie jego następstwa, teraz nie tłumili swojej radości.
‐ To… Co teraz? ‐ zagadnął jeden ze studentów, gdy powszechna euforia ucichła.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Skrzynie odłożymy na bok, gdyż dali nam trochę więcej czasu na to, niż było to konieczne. Więc zanim ściągną naukowców ponownie do zaprezentowania wyników badań, możemy trochę poćwiczyć z naszym starym planem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy czekali na konkrety, nie będąc pewni, o jaki dokładnie stary plan chodzi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Jak pamiętacie, badaliśmy układy nerwowe różnych ras, z pewnym uniedogodnieniem w tym, że badać mogliśmy jedynie osobniki martwe. Dopóki nie otrzymam zgody, wysłanej tydzień temu, na to, żebym mógł przeprowadzić testy na jakimś potworku mutagenisty, to zadowolić się musimy tym, co mamy. Mamy my, lub grabarze, oczywiście. Lecz, nie dziś. Macie przy sobie zeszyty?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Potwierdzili i od razu je wyjęli, podobnie jak przybory do pisania, aby móc skrzętnie wynotować wszystko to, co zaraz im przekażesz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Kiedy się przygotowali zaczął im dyktować notatkę opartą na przebadanych już egzemplarzach, doświadczeniach, obserwacjach i wnioskach. Zrobił to jak zawsze. Swoim lekko wolnym tempem, przywiązując wagę do wyraźnego i głośnego mówienia.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Oni zaś nie mieli zamiaru przerywać Ci pytaniami czy prośbami o powtórzenie, więc nadążali za Twoim tempem, więc pisanie przebiegło dość sprawnie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Podyktował więc tym sposobem notatkę do końca. Nie było sensu się tutaj rozwodzić nad światem, skoro wszystko, co ważne mógł przedstawić w wystarczającej ilości słów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

I tym pozytywnym akcentem skończyłeś wykład na dziś.