Szczyt Wron

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ostatnio doszło do rozruchów między… wami, a Stalowymi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To było dawno, dobrych kilka miesięcy temu. ‐ odparła kobieta. ‐ Dawno. My tu z mężem ledwie od kilku tygodni, przyjechaliśmy gdy dostał ofertę pracy od Stalowych, którzy powiesili poprzedniego sołtysa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czy jest w wiosce ktoś, kto ocalał z buntu? Lub jakieś poszlaki?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie. ‐ mruknęła równie szybko, co nerwowo kobieta, rozglądając się wokół, jakby nagle po udzieleniu twierdzącej odpowiedzi jej chałupę mieliby otoczyć uzbrojeni po zęby Stalowi Ludzie, gotowi i ją posłać na szubienicę lub jedno z wisielczych drzew w okolicy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ależ proszę być ze mną szczerym. Jakaś informacja musiała się zachować. A mówienie jest teraz znacznie lepszą opcją niż milczenie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jest… ‐ szepnęła cicho, przełykając ślinę. ‐ Jest taki jeden, banita przeklęty. Mówią, że gnieździ się gdzieś w tych lasach, napada na Stalowych, ich wojska, chłopów, kupców… Ma pewnie też swoją bandę… Był jednym z dowódców podczas buntu, przyjaciele oddali za niego życie pod szubienicą, żeby mógł uciec. Więcej nie wiem. ‐ powiedziała kobieta, a wyznawszy wszystko, trzasnęła Ci drzwiami przed nosem, dodatkowo zasuwając zamek od środka.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, to już było dużo więcej, niż mógł prosić. Wrócił się więc do swoich.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Ci, którzy Ci towarzyszyli, powrócili do karczmy. Tam znalazłeś pozostałych, zajętych odpoczywaniem i piciem piwa w tej niespodziewanie wolnej chwili. Owszem, Elfka też tam była.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Trzeba zachować grę. Dlatego też podszedł do barmana.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Podniósł na Ciebie znudzony wzrok, dla niego byłeś tylko kolejnym klientem, który może pozbyć się w jego lokalu nadmiaru złota.
‐ Tak? ‐ zagadnął krótko, widząc że nie palisz się, aby jako pierwszy rozpocząć rozmowę.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Nachylił się.
‐Informacje, płacę złotem.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Pokiwał głową i czekał na zadanie pytań lub pokazanie złota, a najlepiej na oba na raz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Na dobry początek dał 50 złota.
‐Podobno są bandyci, którzy przesiadują w tutejszych lasach.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zgarnął wszystko jednym ruchem dłoni, ukrywając w swojej, zapewne dość przepastnej, sakiewce.
‐ Ano, są. Jak to bandyci. Gdzie się mają niby gnieździć, jak nie w lasach, hę?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Właśnie. Lecz mało kiedy porywają się na Stalowych i byli dowódcami buntu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Na miejscowego nie wyglądasz, ale o okolicy wiesz więcej niż ja.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Miejscowi dużo gadają, kiedy czują, że im grozi niebezpieczeństwo. Chociaż ty tej zdolności jesteś pozbawiony.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jakie niebezpieczeństwo, panie? Bunt zduszony, Stalowi dobrze rządzą, prawie że całą okolicę z bandytów i drapieżników oczyścili… Czego tu chcieć więcej? ‐ zapytał retorycznie, najwidoczniej nie łapiąc Twojej aluzji lub tylko sprytnie udając. Ale że to zwykły chłop, to możesz na spokojnie założyć z góry to pierwsze.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Prawie całą okolicę. Proszę cię, przed przyjściem tutaj wygadało się już 10 osób, że kryje się bandyta w lasach zamieszany w to wszystko. ‐ Oparł swoją sztuczną rękę na blacie, stukając szponami w drewno. ‐ Coś musisz wiedzieć. Pytanie, czy powiesz to mi, czy Stalowym po tym, jak cię wezwą do siebie po naszym odejściu.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Chłop jeszcze chwilę się wahał, ocierając kilka razy spocone czoło chusteczką wyjmowaną z kieszeni. Szukał też jakichś sprzymierzeńców, drogi ucieczki czy alternatywy, strzelając wokół przerażonym spojrzeniem. W końcu dał za wygraną i westchnął, również opierając dłonie o ladę.
‐ Dobra. Co chcesz wiedzieć, jednoręki?