Szczyt Wron

[Kubeł1001]

Kuba1001

Droga była krótka i przyjemna, Elfka nie narzekała na towarzystwo, najemnicy tym bardziej, mimo iż zdawali sobie, co łączy Waszą dwójkę. Niemniej, trafiliście do wioski, dosyć rozległej, była tu nawet karczma, choć pozbawionej systemów obronnych, acz to pewnie z racji takiej bliskości zamczyska Stalowych.

[Kubeł1001]

Vader0PL

I faktu, że wieśniacy nie powinni się obronić przed Stalowymi. Zaprowadził ekipę do karczmy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Widywałeś lepsze lokale, widać, że ten powstał na lokalne potrzeby mieszkańców, między innymi kilku pijaczków rozprawiających o czymś żywo przy alkoholu, najpewniej tanim piwie. Poza nimi i Wami był tu jeszcze tylko karczmarz, który przyjrzał się Wam i od razu odwrócił wzrok, wracając do czyszczenia i tak brudnego kontuaru.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tutaj na początek można zdobyć informacje, ale lepsze zdobędzie się później od sołtysa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wszyscy pokiwali głowami, a Elfka od razu ruszyła do kontuaru, a za nią Krasnolud. Ork zajął jedno z wolnych miejsc, żeby mieć wszystko i wszystkich na oku, a więc Ty możesz ruszyć z pozostałymi ludźmi do chaty sołtysa, podczas gdy reszta spróbuje dowiedzieć się czegoś tutaj.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Zostańcie tutaj, spróbujcie dowiedzieć się jak najwięcej. I uważać na siebie.
Ostatnie zdanie nie było typowym. Każdy najemnik wiedział, że trzeba uważać, bo można stracić życie. Jednakże miało to swój cel. Elfka. I jej ochrona. Jeżeli jego kompani zrozumieli rozkazy, to sam udał się do sołtysa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zrozumieli, oczywiście, Ty zaś znalazłeś chatę tegoż mieszkańca wioski, ale otworzył Ci nie on, a kobieta, sądząc po średnim wieku, najpewniej jego żona.
‐ Męża nie ma, do sołtysa sąsiedniej wioski wyjechał, albo na Żelazy. ‐ wyjaśniła, gdy oświadczyliście jej, co Was tu sprowadziło.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Spokojnie, te interesy można załatwić z panią.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Zamrugała kilkakrotnie, patrząc po kolei na każdego z Was.
‐ A jakie to znowu interesy? Zresztą, ja nic nie wiem…

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Jestem tylko ja tutaj, reszta karczma ;‐;
‐Spokojnie. Tylko kilka pytań.

[Kubeł1001]

Kuba1001

//Uznałem, że w karczmie mieli zostać wszyscy, poza tą dwójką ludzi, także myślałem, że przyszli razem z Tobą.//
‐ Kilka pytań? ‐ zapytała w równym stopniu Ciebie, co siebie, ale w końcu wzruszyła ramionami, najpewniej chcąc to mieć wreszcie z głowy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Tak. Co do okolicy i przejezdnych.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Wzruszyła ramionami, chcąc mieć to pewnie za sobą.
‐ No i czego chcecie?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ostatnio doszło do rozruchów między… wami, a Stalowymi.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ To było dawno, dobrych kilka miesięcy temu. ‐ odparła kobieta. ‐ Dawno. My tu z mężem ledwie od kilku tygodni, przyjechaliśmy gdy dostał ofertę pracy od Stalowych, którzy powiesili poprzedniego sołtysa.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Czy jest w wiosce ktoś, kto ocalał z buntu? Lub jakieś poszlaki?

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Nie. ‐ mruknęła równie szybko, co nerwowo kobieta, rozglądając się wokół, jakby nagle po udzieleniu twierdzącej odpowiedzi jej chałupę mieliby otoczyć uzbrojeni po zęby Stalowi Ludzie, gotowi i ją posłać na szubienicę lub jedno z wisielczych drzew w okolicy.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Ależ proszę być ze mną szczerym. Jakaś informacja musiała się zachować. A mówienie jest teraz znacznie lepszą opcją niż milczenie.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Jest… ‐ szepnęła cicho, przełykając ślinę. ‐ Jest taki jeden, banita przeklęty. Mówią, że gnieździ się gdzieś w tych lasach, napada na Stalowych, ich wojska, chłopów, kupców… Ma pewnie też swoją bandę… Był jednym z dowódców podczas buntu, przyjaciele oddali za niego życie pod szubienicą, żeby mógł uciec. Więcej nie wiem. ‐ powiedziała kobieta, a wyznawszy wszystko, trzasnęła Ci drzwiami przed nosem, dodatkowo zasuwając zamek od środka.

[Kubeł1001]

Vader0PL

No cóż, to już było dużo więcej, niż mógł prosić. Wrócił się więc do swoich.