Przełęcz Martwego Orka
-
-
Lunaaax‐ Interesujące życie ‐ skomentowała nie za cicho, nie za głośno.
Po chwili postanowiła opowiedzieć w dużym skrócie swój dotychczasowy żywot. No bo o towarzyszach trzeba coś wiedzieć, nie? A że on już opowiedział trochę o sobie, to teraz nadszedł jej czas, by zrobić to samo.
‐ Ja tam tylko żyłam od urodzenia w swojej rodzinnej wsi, a podróżowałam tylko po najbliższych okolicach oddalonych od niej. Nagle, pewnego wieczoru pojawił się ten krwiopijca i porwał mnie w nocy. Tak znalazłam się w Kassus, w pałacu łysego gbura, gdzie doszło do naszego spotkania. W sumie to nawet się z tego cieszę, bo jesteś interesującą osobą ‐ uśmiechnęła się delikatnie w stronę Drowa.// Chyba przeczytam tę trylogię. Warto?
-
Kuba1001 //Dostępne w formie e ‐ booków. Polecam wszystkie siedemnaście części. To znaczy przeczytałem pięć i jestem w połowie szóstej, ale R.A. Salvatore raczej nie spieprzył reszty :V//
‐ Samotny Drow. Bezgłośna Klinga. Takie kiedyś nosiłem przydomki. Teraz właściwie nie wiem kim jestem. Renegatem? Banitom? Wygnańcem? ‐ rozważał, ale zanim zdążyłaś odpowiedzieć podniósł w górę dłoń: ‐ Nadchodzą. Tuzin uzbrojonych Orków, idą dwiema grupami w stronę wejścia. ‐ Gdy skończył mówić spokojnie schował broń i rozłożył się na ziemi udając, że śpi. -
-
-
-
Kuba1001
Gdy Orkowie byli na tyle blisko, że czuć było smród ich ciał Drow niespodziewanie podskoczył i jeszcze w powietrzu wyjął sejmitary. Stanął przed Tobą z bronią gotową do użytku.
‐ Żeby nie było, że nie ostrzegałem: Odejdźcie, a zachowacie życie. ‐ powiedział na tyle spokojnie, na ile pozwalała ta sytuacja. -
-
Kuba1001
Orkowie nie wycofali się, ale zwlekali nieco z atakiem. Pewnie nawet tutaj dotarła reputacja Mrocznych Elfów.
Mimo to, wykazując znaną dla tej rasy odwagę ‐ lub głupotę ‐, zaatakowali.
Pierwszy z nich próbował pchnąć Drowa w brzuch swoją włócznią. Jeden z sejmitarów sparował grot, a drugi przeciął broń w pół, czyniąc ją bezużyteczną.
Kolejny Ork wykonał zamach dwuręcznym toporem starając się pozbawić Drizzta głowy lub przynajmniej go ogłuszyć. Żaden z manewrów się nie udał. Oba miecze sparowały cios, a wtedy Ork i Drow siłowali się chwilę. Elf wiedział, że w tym przypadku Ork go przewyższa, więc szybko odskoczył, a przeciwnik znalazł się na ziemi.
‐ Przecież ostrzegałem. ‐ rzucił z lekkim uśmiechem przykładając ostrze do pleców leżącego Orka i celując z drugiej broni w następnego. -
-
Kuba1001
‐ Spi***alaj! ‐ ryknął ten leżący na ziemi.
‐ Grzeczniej… ‐ upomniał go Drow przyciskając nieco czubek broni między jego łopatki.
Ten stojący nie wyglądał na zbytnio rozmownego, ale po chwili krzyknął:
‐ Atak! Zabić gnoja!
Z tymi słowami rzucił się na Drizzta, ale nabił się na klingę jego broni. Drugi wstał i zaczął siłować się z Elfem. Jednak problemem było dziesięciu Orków, którzy niemal natychmiast weszli z bronią gotową do walki. -
Lunaaax
Jasna cholera, że też nie miała jak mu pomóc. Gdyby miała jakąś broń przy sobie, to by się pewnie ‐w odruchu‐ desperacko rzuciła jednego z napastników.
‐ Uważaj na siebie ‐ rzekła do Drizzta, by po chwili krzyknąć do reszty‐ Tacy z was silni, że w dwunastkę napadacie na dwóch podróżujących?
Rozejrzała się po okolicy. Zapewne marne szanse na schowanie się.//Swoją drogą, ciekawie by wyglądało. Szesnastolatka bez większego załatwienia z boju kontra Ork. Walka z góry przereklamowana. :vv
-
Kuba1001
//To była by dość krótka walka.//
Elf wykonał dość niespodziewany manewr, gdy zdzielił Orka z główki, a po odzyskaniu kontroli nad sytuacją przebił go sejmitatem.
Tu jednak pojawił się problem. Zostało dziesięciu Orków, dość pewnych siebie i rozwścieczonych śmiercią towarzyszy. Pierwsi dwaj padli od szybkich ciosów Drowa, ale pozostali zwarli szereg i starali się znaleźć lukę w jego obronie.
Ty natomiast mogłaś schować się za średniej wielkości głazem, ale wielkiej ochrony on nie zapewni. -
-
-
-
Kuba1001
//Byłem pewny, że odpisałem ._.//
Nadludzki refleks Drowa uratował mu życie, choć nóż zatopił się w jego ciele. Niezbyt głęboko, ale jednak. Ork nie miał już tyle szczęścia. Sejmitar przebił mu brzuch i wyszedł plecami. Drugi skończył bez woli walki. I głowy.
Pozostała czwórka oceniła ponownie swoje szanse i stwierdziła, że ma ciekawsze rzeczy do roboty, wykonując taktyczny odwrót. -
-
-
