Leśny Trakt
-
Nie… Przecież Argoks nie proponowałby tego, gdyby nie był pewien swoich sił. Strząsnęła z siebie tą myśl, nie chcąc panikować bez potrzeby, a przynajmniej miała nadzieję, że tej potrzeby nie było.
Skoro go nie widziała, udała się do swojego namiotu.
//Masz coś jeszcze dla mnie czy możemy skipować do powrotu Agroksa/narady? //
-
Z takim nastawieniem czas minął ci dość szybko, aż do momentu, gdy do twojego namiotu wszedł jeden z Elfów, powiadamiając cię, że narada wkrótce się rozpocznie.
-
Kiwnęła głową, na znak, że przyjęła to do wiadomości i przekazała elfowi, że zaraz się pojawi.
Jeszcze przed wyjściem poprawiła swój ubiór i otrzepała się z kurzu.Odetchnęła, zaciskając i rozluźniając pięści. Nie wiedziała co będzie przedmiotem narady, ale mentalnie przygotowywała się na to, że Gelu może poruszyć każdą możliwą kwestię, włącznie z tymi dalekimi od przyjemnych, jednak jeżeli miała być jedną z wygranych w walce o Leśny Trakt, to i na to musiała być gotowa.
Po upewnieniu się co do swojego wyglądu, opuściła namiot i udała się na naradę.
-
Zastałaś tam rzecz jasna białoskórego Półelfa, a wraz z nim również Agroksa, co oznaczało, że bezpiecznie wrócił z tej eskapady, ale jego chmurne oblicze zdradzało, że nie wszystko (a pewnie nic) poszło po jego myśli. Poza nimi zastałaś tam kilku innych Elfów i ludzi, ci ostatni również należeli do Leśnej Straży, poza jednym, postawnym chłopem, wysłannikiem jedynego póki co sprzyjającego wam człowieka w lokalnych strukturach władzy.
-
Powitała wszystkich przystałym osobie jej stanu dygnięciem głowy, czując na języku kwaśny posmak poczucia tego, że przychodzi jako ostatnia - spóźniona. Zajęła bliższe wolne miejsce.
-
Gdy tylko zajęłaś miejsce, Prześnogórka (bo tak się ten wielki chłop nazywał) wstał. Odchrząknął, spuścił głowę, spojrzał na wszystkich tu zgromadzonych, odchrząknął jeszcze raz i w końcu powiedział:
- To ten… Sołtys wysłał mnie, bo chciał, żebyśta wiedzieli: Wszystkie Orki Gideona gdzieś polazły, nie wiemy gdzie, ale se poleźli i ich ni ma. I ni wiemy czemu. Ale niedaleko wioski przechodzili jacy ludzie, dużo metalu mieli na sobie, jak jakie wojsko czy co. I oni poszli prosto do dworku. O, i później przyjechał jaki inny pan szlachcic do dworka i jeździli z Gideonem tam, gdzie kiedyś pan Heśnik gospodarzył. I jeszcze ludzie, co dla Gideona pracujo, mówili, że za trzy dni będą do każdej wioski przychodzić i chłopi im mają całą broń oddać. Że niby dla bezpieczeństwa czy co. Jakby nie wiedział, że chłopy sobie bez broni radzą, siekierami, kosami i młotami.
Po tym zyskał na chwilę pewność siebie, klepiąc czule swój oręż, drewniany młot, ale po chwili znów spuścił głowę, zamilknął i zajął swoje miejsce. -
Densissma rozejrzała się po zgromadzonych, czekając na ich komentarz w tej sprawie. Sama na razie myślała nad słowami chłopa: bezpieczeństwo jego poddanych to ostatnie, co interesowało Gideona. A kojarząc to wszystko z przybyciem zbrojnych, których Prześnogórka określił “jak jakie wojsko”, tym bardziej wydawało się jej, że było to bardziej rozbrojenie miejscowego chłopstwa, które później w zamyśle Gideona zostanie “uprzątnięte”…
-
Gideon nie był głupi, nie chciał pozbyć się chłopów, bo kto obsiewałby pola i pracował na bogactwo jego włości? Na pewno nie Orkowie, tym bardziej nic ci ludzie, o których mówił chłop, będący zapewne jedną z wielu kompanii najemników, doskonale uzbrojonych, wyposażonych i wyszkolonych, zawodowców, którzy znali tylko jeden fach, jakim było zabijanie. Ale trzeba przyznać, że znali się na tym lepiej niż większość ludzi.
- Myślę, że wszyscy wiemy, co to oznacza. - powiedział Gelu, w końcu przerywając ciszę. - Gideon obawia się chłopów lub po prostu im nie ufa. Stąd chce ich rozbroić, a do wzmocnienia swoich sił ściąga kogoś, kto zdaje się być zorganizowanymi najemnikami. Utrudni nam to życie, ale można uznać to za pewien sukces: nasze ataki i dywersje były na tyle skuteczne, że przetrzebiły Orków i innych sługusów, musi on więc werbować kolejne siły. -
— Chyba, że… — Densissma wtrąciła cicho. — Przygotowuje się do czegoś większego i jego orcza sfora mogłaby nie wystarczyć do tego zadania, dlatego zwerbował najemników, jako taką… dodatkową siłę.
-
- Masz najwięcej wiedzy o okolicy z nas wszystkich. - odparł na to lider Leśnej Straży. - Co mogłoby to być? Chce zawojować włości jakiegoś sąsiedniego szlachcica?
-
— …Myślę, że to możliwe. — Odparła nieco śmielej. — Dwór Heśnika zdobył, korzystając z najazdu… innych szlachciców, a włości mojego ojca podstępem. Podbój sąsiadów może okazać się o wiele trudniejszym zadaniem… tak myślę.
-
- Więc? Powinniśmy ich ostrzec? Czy czekać aż się wybiją?
-
— Ja… — Zaskoczyło ją to, że z tak poważną decyzją zwrócili się bezpośrednio do niej. Co miała powiedzieć? Jeżeli ostrzeże najbliższych sąsiadów, Ci przygotują się na działania Gideona, wyniszczą go, ale równie dobrze mogą w odwecie zajechać na te włoscie i znaczyć je. Z drugiej strony, wybicie się Gideona i okolicznych szlachetków nawzajem mogło dać im szansę odbudowania się po odzyskaniu władzy, ale skąd mieli mieć gwarancję, że Gideon nie zwycięży i stanie się jeszcze potężniejszy? To było duże ryzyko, nie mieliby czego odbudowywać, jeżeli Densissma niczego by nie odzyskała. Jednak przecież istniała jeszcze opcja, że kompletnie się myliła co do tego wszystkiego i… — Ja mówię, że trzeba ich ostrzec. — Oznajmiła. — Jeżeli przygotowani pobiją Gideona, nam później łatwiej będzie go dobić i odzyskać ziemie Leśnego Traktu.
-
- Czy jeśli otrzymasz stosowną eskortę, ruszysz do ich dworów, aby z nimi negocjować? - zapytał Gelu. - Moi wojownicy zapewnią ci bezpieczeństwo, ale nie mogę wysłać ich samych. Nie znają aż tak sąsiednich włości, a nawet gdyby, to mało prawdopodobne, że jakikolwiek szlachcic uwierzyłby w to, co im przekażą. Ty powinnaś być bardziej wiarygodna. W międzyczasie my zajmiemy się dalszym zbieraniem informacji i walką z armią Gideona.
-
— Tak. — Odpowiedziała kiwnięciem głowy po krótkiej chwili namysłu. — Zrobię to.
-
- A więc ustalone. - odparł Półelf. - Jeśli chcesz, możesz zabrać teraz głos.
-
Pokręciła przecząco głową.
— Ja nie mam już niczego więcej do dodania. -
Pozostali wymienili jeszcze kilka ogólnych uwag, dotyczących wart, obozów, zebrania ochotników, którzy mieli chronić cię podczas podróży i tym podobnych. Niemniej, nie minęły dwa kwadranse i spotkanie dobiegło końca, a wszyscy zaczęli się rozchodzić do swoich zajęć.
-
//Ja już raczej nie mam tutaj nic do ogarnięcia. Post z mojej strony i time skip do początku podróży?//
-
//No ja nic większego nie planowałem po drodze, także śmiało.//
