Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

No tak…Lepiej poczekać, aż będzie mógł wybrać się na polowanie wspólnie z towarzyszem. Wrócił więc do szałasu i tam usiadł z harpunem w dłoni, wartując aż nie poczuje się bardzo znużony. Czemu? Bo tak?

[Kubeł1001]

Kuba1001

Godziny mijały Ci powoli i bez ekscesów, już niemalże zasnąłeś, gdy nagle cały sen uleciał z Ciebie, a to przez jeden dziki ryk wydobywający się gdzieś z dżungli, jaki zmroził Ci krew w żyłach.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ku*wa. ‐ Zdenerwowany tym, że dzikie zwierzęta nie dadzą mu spać, otwarł oczy. Drogomir pewnie chrapał w najlepsze, co?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐To musi więc być bardzo pokręcona propozycja dyplomatyczna, skoro jest to zaproszenie bez żadnych korzyści dla mojego pracodawcy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Oczywiście, że tak, byle nocny drapieżnik nie może zburzyć iście kamiennego snu Twojego kompana.
Vader:
‐ Naprawdę uważasz, że zaszyliśmy się tu po to, żeby przyjmować posłów, dyplomatów i ich słowa bez pokrycia?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Napchał sobie liści do uszu i spróbował zasnąć znów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nie udało Ci się, tak właściwie nawet nie powinieneś, jak to wartownik, ale główną przyczyną tego było nie poczucie winy, a widok dwóch czerwonych ślepi przyglądających Ci się z odległości przynajmniej ośmiu metrów…

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

O ku*wa.

Ku*wa.

Kuwa mać.*

Mocniej zacisnął harpun w dłoni, ale nie poruszył się i nie spuszczał wzroku z stwora. Jego wolna dłoń powędrowała w stronę Drogomira, klepiąc go, by wstał.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Naprawdę uważam, że nie jest to dobra kryjówka, skoro wiedzą, gdzie wysyłać dyplomatów.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Oczy nie zmieniły położenia ani na moment, a Drogomir obudził się, klnąc pod nosem i ziewając.
‐ Cooo…? Co jest? Przecież jeszcze ciemno, po kiego mnie szef budzi?
Vader:
‐ Nikt nigdy nie mówił, że miejsce pobytu enklawy Wróżków i Nagów jest zastrzeżone, było oczywiste od chwili, gdy Nagowie zaczęli się izolować, ale to, że wszyscy wiedzą, gdzie jesteśmy, nie znaczy, że kogokolwiek tu chcemy. Dlaczego nie możesz tego uszanować i odejść, kimkolwiek jesteś?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Bo, jak już wspomniałem, niosę wiadomość do władcy Nagów. Dopiero po jej dostarczeniu będę mógł odejść i wyruszyć do innych, żeby i im dostarczyć to samo. Przykro mi, wypełniam rozkazy. Powiadomiono mnie, że miejscami mogę spotkać… niechęć, jednakże odradzono mi użycie siły, więc pozostało to, co teraz robimy. Załatwienie sprawy słownie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Nic nie mówiąc, pokazał mu palcem by był cicho, po czym wskazał czerwone oczy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
‐ W takim razie nic nie stoi na przeszkodzie, abyś ruszał dalej w swoją drogę, do kolejnych osób, tutaj tracisz tylko swój, zapewne cenny, czas.
Radio:
‐ O ku*wa. ‐ skomentował cicho, obawiając się, że jego zwyczajowe darcie mordy sprawi, że bestia, czymkolwiek jest, rzuci się na Was. ‐ Co robimy?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ku*wa, nie wiem. Na razie się nie rusza. Może jak też będziemy siedzieć spokojnie to se pójdzie? ‐ Spytał retorycznie cichym głosem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Muszę otrzymać bezpośrednią odmowę, lub zgodę. Mogę tutaj stać, jeżeli to ty dostarczysz mu wiadomość.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
‐ Tak, dobry pomysł. ‐ przyznał, ale presję tego spojrzenia wytrzymał ledwie kilka sekund, po tym czasie wybiegł z szałasu, a potwór zaryczał i skoczył długim susem za nim, podejmując pościg.
Vader:
‐ Otrzymałeś już odmowę, ale jeśli chcesz, możesz otrzymać ją również od naszego władcy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ku*wa, ty poje**ńcu! ‐ Przeklnął i rzucił się w pościg za zwierzęciem, dzierżąc harpun. Światło zapewniała mu fiolka na szyi.

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Dopiero jego zdanie na ten temat może się liczyć.
Podał mu zapieczętowany zwój.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Niewiele tego światła, ale dzięki niemu chociaż nie przewróciłeś się o jakiś wystający korzeń ani nic w tym guście. Po kilkunastu minutach szalonej gonitwy, wiedziony rykami bestii i krzykami Drogomira, zdołałeś trafić na swego kompana, gdy siedział przerażony na drzewie, obejmując pień rękami i nogami.
Vader:
Wróżek nawet nie miał ochoty go otworzyć, udał się od razu do swego pana, pozostawiając Cię pod czujnym okiem swojej gadziej eskorty. Wrócił dopiero po godzinie.
‐ Zdanie mojego pana i naszego władcy jest niezmienne. Życzysz sobie otrzymać zwój z powrotem?

[Kubeł1001]

Vader0PL

‐Może go zachować.
Odwrócił się i odszedł.
Wsparcie Nagów zostało wykluczone.