Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Nie, kuhwa, odłóż to w czasie. Roślinki miałem dla kapitana pozbierać ;‐;

[Kubeł1001]

Kuba1001

Radio:
Grunt, że masz cel, do którego warto dążyć, a także możliwości i chęci, aby go wykonać. Jeśli chodzi o sen, to podczas zasypiania prawie spadłeś z drzewa, co raczej nie skończyłoby się zbyt przyjemnie, więc szykuje się wprost wspaniała noc.
Vader:
//No to teraz kombinuj, ja o tym pamiętałem od początku, było to załatwić jeszcze, kiedy byłeś na lądzie.//

[Kubeł1001]

Vader0PL

///Mogę prosić o przedłużenie tego, proszę ;‐;

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Ku*wa… Spróbował inaczej obłapać drzewo, tak by mógł bezpiecznie usnąć.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
//Pogadaj z kapitanem, on odpłynie, wróć na wyspę, pozbieraj rośliny, wróć tutaj, on przypłynie i mamy szczęśliwe zakończenie?//
Radio:
Udało się, ale do świtu to na siedzeniu się skończyło, mimo że Drogomir jakimś cudem smacznie chrapał całą noc, budząc się dopiero teraz.

[Kubeł1001]

Vader0PL

/// imgur.com/6pvKUXp ///

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Morzywał ziewnął, zmęczony całonocnym brakiem snu. Nieco otępiałym wzrokiem spojrzał w kierunku, gdzie w nocy domniemanie zabił bestię.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
//Coś za coś.//
Radio:
Widziałeś tam jakieś cielsko porośnięte ciemnym futrem, do którego dobrała się zgraja padlinożernych jaszczurek wielkości domowych kotów.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Skoro to on miał wrócić, to jeszcze postarał się pozbierać rośliny.
///Następna postać ‐ warzywo///

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ Ku*wa, ja zabiłem, to moje! ‐ Krzyknął, rozwścieczony wizją stracenia kawału mięsa, upolowanego w okropnych warunkach. Zeskoczył, albo spróbował zeskoczyć z drzewa.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Uporałeś się z tym dość szybko, a wręcz dziwnie szybko. Dopiero na plaży poczułeś najpierw, że ktoś Cię obserwuje, później te przypuszczenia potwierdziły się, gdy wściekli tubylcy zaczęli strzelać do Ciebie z łuków i obrzucać oszczepami.
Radio:
Na widok czegoś większego od siebie, choć niekoniecznie groźniejszego, a do tego najpewniej w ogóle im nieznanego cherlawe gady pierzchły, zwłaszcza że zeskakując na dół spadłeś na jedną z nich, miażdżąc jej kręgosłup.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Co było niesamowicie głupie, ze względu na jego pancerz. Ale mniejsza z tym. Utworzył pod sobą kamienną platformę i ruszył na okręt sojuszniczy.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

No, z głodu raczej dzisiaj nie padną, chyba, że nie powiedzie im się przy rozpalaniu ogniska. Niemniej, może przez brak snu, może przez słońce, Morzywał miał nadzwyczajnie dobry humor, dodatkowo podsycany nadzieją na szybkie opuszczenie wyspy. Podniósł martwą jaszczurkę i rzucił nią w śpiącego na drzewie Drogomira:
‐ Wstajemy, Złotko! ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Każdy argument, żeby pozbyć się intruza, jest dobry, a przynajmniej według Nagów. Niemniej, dotarłeś na pokład, a gdy tylko się tam znalazłeś, okręt popłynął jak najszybciej i jak najdalej od tego miejsca.
Radio:
Omal nie odniosłeś efektu lepszego niż zamierzony, ponieważ mężczyzna był tak zaskoczony, że prawie spadł z drzewa, w ostatniej chwili złapał się gałęzi, na której spędził noc. Gdy doszedł do siebie, z pełnym zirytowaniem zszedł na dół, mrucząc pod nosem.

[Kubeł1001]

Vader0PL

Wręczył rośliny jakiemuś załogantowi.
‐Kapitan prosił o to.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Morzywał skomentował sytuację Drogomira prosto, bo serdecznym śmiechem i machnięciem dłoni. Po tym, podszedł do cielska zabitego zwierza i spróbował wyrwać harpun z swojej zdobyczy.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Vader:
Skinął głową i odszedł, najpewniej do kapitańskiej kajuty, a okręt pruł dziobem wodę, kierując się na pełnych żaglach w drogę powrotną wprost do Gilgasz.
//Zmiana tematu. Zacznę Ci, gdy będziesz na miejscu.//
Radio:
Udało się. Może i wyglądał na twardziela, ale mięso miał całkiem miękkie.

[Kubeł1001]

Vader0PL

//Oki//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

‐ No dobra…‐ Morzywał podparł dłonie o swoje boki i wziął głęboki oddech. Trzeba rozpalić ognisko, a do tego przyda się pomoc. Machnął dłonią na Drogomira:
‐ Choć, jak chcesz mieć śniadanie. Trzeba poszukać chrustu na ogień, ‐

[Kubeł1001]

Kuba1001

Mrucząc coś pod nosem, co było absolutnie w jego stylu, odszedł w głąb dżungli, szukając patyków i gałęzi. Po kilku minutach wrócił z całym naręczem drwa na opał.