Trujący Szczyt

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Może i to prawda… Co, gdybym pozwolił Ci odejśśśść? Jak ssssszybko pojawiliby sssssię tu inni ludzie?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Bo ja wiem? Zależy od ich pecha i morza. Jak morze będzie kapryśne, to wyrzuci ich tutaj. Nie wiem jak inaczej mieli by się tutaj pojawić. Nawet wiem jak tu trafić. —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wypussssszczę Cię. ‐ powiedział po chwili namysłu Nag, a Tobie niemalże ugięły się kolana z ulgi. ‐ Ale mam kilka warunków bez których nie będzie to możliwe.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Rzeczywiście, z serca Morzywała spadł teraz kamień gargantuicznej wielkości. Będzie mógł wrócić do domu! Do rodziny! Jednak ostatnie słowa Naga zmroziły radość mężczyzny, napawając go niepokojem:
— J‐jakie to warunki? —

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Mój sssstatek. Moja załoga. Zaprowadzisssssz ich tam, sssskąd wypłynąłeśśśśś, żeby ssssprawdzili, czy nie ma tam żadnego zagrożenia.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Do mojej wioski? — Dopytał, niedowierzając, że nag chce sprowadzić swoich ludzi to jego małej, nadmorskiej mieściny.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Ssssskoro sssstamtąd przybyłeśśśś to tak. Nie bój ssssię. Nie chcę zabić Twoich ludzi, nie po to obwarowałem sssssię tak na tej wysssspie.

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— T‐tak. Dobrze. Kiedy będziemy wypływać? — Dopytał.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Zakładam, że zależy Ci na czassssie, prawda? I na jednym z kompanów, który chyba przybył tu wraz z Tobą?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

— Na Drogomirze? Jasne, że tak. Na czasie też. — Odpowiedział szybko. Żałował tylko, że nikt nie zdołał znaleźć jego trzeciego towarzysza, Turena. Szkoda chłopa, dobrym człowiekiem był.

[Kubeł1001]

Kuba1001

‐ Wyrussszycie jesssszcze dziśśśśś. Cośśśś jesssszcze?

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

Pokiwał energicznie głową na nie. Właściwie, to tylko rozpierała go radość o powrocie do domu. Przed chwilą tracił wszelkie nadzieje na to, że kiedykolwiek opuści tą wyspę żywy, a tu los się do niego uśmiechnął. Bogowie nad nim czuwają.

[Kubeł1001]

Kuba1001

Nag odprawił Ciebie i strażników gestem i ruszył w swoim kierunku. Po chwili błyskawicznie otoczyli go inni Nagowie, zapewne jacyś doradcy, którzy zaczęli syczeć i szeptać mu coś do ucha. Ten tylko odwrócił się w Twoją stronę i wykonał coś na kształt uśmiechu, a potem zniknął razem ze swoją świtą za wielkimi wrotami pałacu.
//Przewijać już do momentu wypłynięcia z wyspy?//

[Kubeł1001]

Radiotelegrafista

// Przewijamy, Panie Kubo. //

[Kubeł1001]

Tak Ty, jak i Drogomir, na pewno z ulgą żegnaliście Trujący Szczyt. Chociaż będziecie mogli opowiadać o tym miejscu, jego florze, faunie i mieszkańcach, wiele niesamowitych historii, z których wiele pewnie nie zostanie nawet wzięte serio, to jednak byliście blisko śmierci, długotrwałej niewoli czy nawet tortur, a także zostawiliście tam swoją łódź i członka załogi… Nowy okręt, dostarczony przez Nagów, był mały i szybki, ślizgał się po falach jak na węża przystało, a napędzały go wiosła i żagle. Poza Wami i zapasami na drogę, znalazło się tu też dziesięciu Nagów, wioślarzy i marynarzy, ale uzbrojonych, więc jakiekolwiek formy buntu pewnie nie mają sensu.
//Chcesz tu coś jeszcze pisać czy czekać i dostać odpis dopiero w swojej wiosce?//

[Radiotelegrafista]

// 10 w skali Beauforta i płyniemy dopiero do wioski, a tam też chcę dostać odpis.//

[Kubeł1001]

//Klient nasz pan. Zaczniesz, gdy będziemy na miejscu. Nie pamiętam już, także jeśli wioska jest już założona, to tam zaczniesz, a jeśli nie, to załóż temat, żeby ewentualnie nie przedłużać, w końcu to Twoja lokacja.//

[Radiotelegrafista]

//Założę, ale po przyjdzie do domu, czyli za jakiś +/- tydzień. //

[Kubeł1001]

//Poczekam, ale pewnie od razu po dodaniu tematu dostaniesz odpis, skoro to tyle zajmie.//